Anne en haar moeder

Hoofdstuk 10

Inge liep haar eigen slaapkamer binnen en daar zat Julia met tranen in haar ogen. “Ach lieverd, wat doe ik je toch aan,” zei Inge. “Vergeet alles wat ik gezegd heb. Dat mijn dochter het inmiddels fijn vindt, betekent natuurlijk niet dat het ook bij jou het geval zal zijn. Het spijt me zo dat ik je ermee lastig gevallen heb.” Inge liep naar Julia toe en ging naast haar op bed zitten. Ze opende haar armen en gaf Julia een lange knuffel.
“Ik huil alleen een beetje van de spanning,” zei Julia. “Ik heb erover nagedacht en ik wil het namelijk wel. Ik vind het alleen heel erg eng, dus ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren.”
Inge liet Julia los en keek haar recht in haar ogen aan. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. “Weet je het zeker, Julia,” vroeg Inge.
“Ja, ik weet het zeker,” antwoordde Julia.
Inge dacht er even over na en zei vervolgens: “Goed Julia, we gaan het proberen, maar omdat je het allemaal een beetje eng vindt, wat ik trouwens goed begrijp, doen we het in jouw tempo. Geef het aan als je iets niet prettig vindt en dan stoppen we er gelijk mee. Hoe klinkt dat?”
“Prima,” zei Julia. “Eigenlijk wil ik dat je gewoon hetzelfde bij mij doet als bij Anne. Ik zie hoe blij Anne ervan wordt en ik wil hetzelfde ervaren. Ik heb al een hele poos kriebels in mijn buik.”
“Goed dan,” zei Inge, “zullen we het dan maar proberen?”
Julia knikte zachtjes met haar hoofd. Inge stond op en pakte Julia bij haar bovenarmen. Ze tilde haar langzaam omhoog totdat ze tegenover haar stond. Julia zuchtte even diep en zei vervolgens dat ze er klaar voor was. Inge maakte de knoopjes van Julia’s pyjamashirt los en trok het vervolgens uit. Ook het hemd dat ze eronder droeg werd uitgetrokken. Daarna volgde haar pyjamabroek en als laatste haar onderbroek. Julia stond nu naakt voor Inge. Ze rilde even.
“Inge, ik krijg het koud zo!”
Inge keek haar aan en zei: “Dat snap ik schat, maar we gaan je heel snel weer aankleden. En je mag me vanaf nu net als Anne mama noemen. Denk je dat je dat kunt?”
Ja, mama,” zei Julia al giechelend.
“Mooi zo,” zei Inge, ‘dan zullen we je nu gaan aankleden.” Ze tilde Julia op en liep met haar in haar armen naar de geïmproviseerde commode. Ze legde Julia er heel rustig op. Ze opende het bovenste laatje en pakte er een luier, zalf en talkpoeder uit. Ze opende de luier en pakte Julia bij haar enkels vast. Ze tilde haar benen op en duwde haar knieën richting haar kin. Haar billen kwamen een stukje los van het aankleedkussen. Inge legde de luier onder de billen van van Julia. Er ging een rilling door heen. “Gaat het?, vroeg Inge.
“Ja hoor, het is alleen een jaar of vijftien geleden toen mijn moeder dit voor het laatst bij mij gedaan heeft, dus mijn lichaam reageerde er even op toen ik een luier onder mijn billen voelde. Maar niets aan de hand hoor, het voelt lekker zacht.”
“Goed om te horen, dan ga ik nu je billetjes in de zalf zetten.” Ze pakte de tube met babyzalf en tilde Julia’s benen nogmaals de lucht in. Ze opende de tube en smeerde wat zalf op haar handpalm. Vervolgens begon ze zachtjes in draaiende bewegingen de billen van Julia in te smeren. Toen ze klaar was, legde ze haar benen weer op de commode. Ze pakte het busje met talkpoeder. Ze duwde Julia’s benen een beetje uit elkaar en strooide wat van het poeder op haar onderbuik en vagina. Ze wreef het rustig over haar huid. Daarna liep ze even naar de badkamer om haar handen schoon te maken. Toen ze weer terug kwam, keek ze Julia aan en zei ze: “Zo schatje, je bent nu helemaal klaar voor je eerste luier. Zullen we verder gaan?”
“Graag mama,” zei Julia met licht blozende wangen.
Inge pakte de voorkant van de luier en legde het op haar onderbuik. Ze pakte eerst de twee plakkers aan de linkerkant en plakte ze vast. Vervolgens pakte ze de twee aan de rechterkant en maakte ook deze vast. Ze liet Julia rechtop zitten op de commode. “En, wat vindt je ervan?”
“Het zit best lekker. Heel comfortabel.”
“Mooi,” zei Inge. Ze pakte de talkpoeder en de zalf en legde het terug in de bovenste la. Vervolgens opende ze de tweede la en haalde er een romper uit. Ze trok hem over Julia’s hoofd aan. “Nu moet je nog heel even gaan liggen, dan kan ik de drukkertjes vastmaken.”
Julia ging weer liggen en Inge maakte de drukkertjes vast. Ze pakte haar pyjamabroek van de grond en schoof hem over haar benen. Julia tilde haar billen op zodat de broek helemaal aan kon. Daarna mocht ze weer rechtop gaan zitten. Inge pakte haar pyjamashirt en trok het bij Julia aan. Als laatste maakte ze de knoopjes van het shirt dicht en tilde Julia van de commode. Ze gaf haar vervolgens een flinke tik tegen haar billen. Het maakte een ploffend geluid. Hier moesten ze beiden hard om lachen. Inge pakte Julia’s hand vast en samen liepen ze de trap af richting de woonkamer.

In de woonkamer aangekomen, mocht Julia op de bank gaan zitten. “Ik ga even een flesje melk voor je maken. Wil je het koud of warm,” vroeg ze aan Julia.
“Baby’s drinken het warm toch? Dus laten we dat dan maar een keer proberen,” zei Julia.
Inge liep naar de keuken en zette de waterkoker aan. Ze voelde zich gelukkig. Ze had nu niet alleen een dochter om voor te zorgen, maar ook haar beste vriendinnetje. “Nu heeft Anne een speelmaatje. Ze hoeft zich niet meer opgelaten te voelen in aanwezigheid van Julia. Ze kunnen deze ervaring nu samen beleven,” dacht Inge. Het maakte haar erg gelukkig.
Het water kookte. Ze deed wat heet water in kommetje. Ze pakte het flesje van Anne, spoelde het af, deed er melk in en zette het in het kommetje met heet water. Ze wachtte een paar minuten en haalde het uit het kommetje. Ze hield het flesje ondersteboven. Er lekten een paar druppels op haar onderarm. Het voelde warm aan, maar niet heet. “Precies goed,” dacht ze.

Inge kwam terug de woonkamer in en ging naast Julia zitten. “Zo Julia, nu mag je proberen bij mama op schoot te komen, dan kan ik je een flesje geven. Julia probeerde het , maar dat paste natuurlijk niet. Uiteindelijk lag ze met haar billen naast Inge en met haar hoofd tegen Inge’s borsten. Julia schrok even, maar Inge zei dat het geen probleem was. Julia liet haar hoofd weer tegen Inge’s borsten rustten. Inge bracht het flesje naar Julia’s mond en ze begon te drinken. De warme melk was even wennen, maar het smaakte best aardig. Halverwege het drinken merkte Julia dat ze moest plassen. Ze stopte met drinken en keek Inge aan.
“Wat is er?, vroeg Inge. “Hoef je niet meer?”
“Jawel, maar ik moet even naar het toilet.”
“Je hebt natuurlijk een luier om, lieverd.” Maar we hebben afgesproken om het in jouw tempo te doen, dus zeg het zelf maar: luier of wc?”
“Ik wil het wel in mijn luier proberen, maar ik weet niet of het lukt,” zei Julia.
“Probeer je maar zoveel mogelijk te ontspannen,” zei Inge. “Leg er niet te veel druk op, dan lukt het zeker niet. Drink maar lekker verder en dan zien we straks wel, goed?”
Julia knikte en dronk weer verder uit haar flesje. Toen het flesje helemaal leeg was, zette Inge het op de tafel. Ze stopte haar hand in Julia’s broek, duwde de onderkant van het rompertje opzij en voelde aan de luier. “Nog niet gelukt voel ik.”
Julia schudde haar hoofd. “Ik ben erg gespannen en dan lukt het niet,” zei ze.
“Zal ik proberen je een beetje te laten ontspannen?” zei Inge.
Julia knikte. Inge drukte Julia’s hoofd zachtjes tegen haar borsten en streelde zachtjes door haar haar. Vervolgens wreef je in cirkels over haar rug en over haar buik. Ze keek telkens naar Julia’s gezicht. Julia had haar ogen dicht en liep af en toe rood aan. Zo ging dat ongeveer vijf minuten door. Julia zuchtte en zei: “Het lukt niet. Ik kan me nog steeds moeilijk ontspannen.” Ze sloot haar ogen weer en drukte haar gezicht tussen Inge’s borsten.
Dit liet Inge niet onberoerd. Plotseling schoot haar iets te binnen. “Nee, dat kan toch niet? Of toch wel? Was dit een hint, of schaamt Julia zich gewoon? Wil ik dit eigenlijk wel?”
Inge stond voor een dilemma. Wat ze van plan was, gaf haar een waanzinnig gevoel. Maar tegelijkertijd maakte ze zich erg veel zorgen over de reactie van Julia. Ze besloot het haar te vragen, aangezien ze afgeproken hadden nieuwe dingen te doen als Julia er klaar voor was.
“Julia, ik wil iets aan je vragen.”
Julia keek op totdat ze in de ogen van Inge keek.
“Toen je je net zo’n beetje in mijn borsten begroef, kreeg ik een idee en jij moet me maar even eerlijk zeggen wat je ervan vindt. Ik wil proberen je aan de borst te leggen om te kijken of je je dan beter kunt ontspannen. Wat denk je daarvan?”
Julia zette grote ogen op. “Jeetje, mama, ik had niet verwacht dat je dat ging zeggen.”
Het werd helemaal stil. Niemand zei iets. Julia was eerst geschrokken, maar toen de schok voorbij was, dacht ze na over het voorstel. Na wat voor Inge een uur leek te duren, opende Julia plotseling haar mond: “Ik uh….ik uhhh.    Wil het misschien best wel proberen, als jij dat goed vindt?”
Inge voelde de opluchting door haar heen gaan. Dit had helemaal verkeerd kunnen aflopen. Ze keek Julia aan en zei: “Weet je het zeker, want dit is misschien best een beetje raar?”
“Ja,” zei Julia, “ik wil het best proberen op voorwaarde dat je het niet tegen Anne zegt.”
“Dat wilde ik jou ook vragen,” zei Inge. “Dit is iets wat we beter niet met Anne kunnen delen. Ik ben natuurlijk haar moeder en ik denk dat ze dit niet zal begrijpen. Toch zou ik het wel heel graag bij jou willen proberen. Ik geef natuurlijk geen melk, maar misschien helpt het je een beetje te ontspannen. Zullen we het dan maar proberen?” zei Inge met een grote glimlach op haar gezicht.
Julia knikte en haalde een paar keer diep adem.

Ondertussen zat Anne op de fiets richting huis. Ze had heerlijk gesport. Nu wilde ze zo snel mogelijk terug naar huis. Misschien kon ze wel iets leuks met Julia gaan doen. Het was mooi weer, dus waarom niet lekker een dagje naar het strand? Ze hoopte dat Julia er nog zou zijn. Ze had gezegd van wel. Ze fietste snel door naar huis.

Inge maakte de knoopjes van haar eigen pyjama los. Overdag droeg ze haar bh eronder, anders kreeg ze last. Toen ze de bovenste knoopjes had losgemaakt, keek ze even naar Julia. Julia lag er onbewogen bij, dus ging ze verder. Ze duwde de rechterkant van het deel dat haar borst bedekte omlaag, zodat haar borst vrij kwam. Ze pakte het achterhoofd vast Julia vast en begeleidde haar richting haar borst. Julia opende haar mond en begon zachtjes aan de tepel te zuigen. Eerst heel erg onwennig, maar ze merkte dat ze het fijn vond, dus al snel begon ze wat steviger te zuigen. “Rustig aan,” zei Inge, “anders doet het zeer.’ Julia zoog zachtjes door. Inge streelde met de buitenkant van haar hand over Julia’s wang. Ze vond het een heerlijk gevoel. Ze voelde hoe Julia zich ontspande. Ze voelde aan dat Julia het ook fijn vond.

Een paar minuten later was Julia volledig ontspannen. Ze had het eerst niet verwacht, maar ze vond het geweldig. Ze lag dicht tegen Inge aan en kon haar rustige hartslag horen. Zo zou ze wel een hele poos willen blijven liggen. Ze voelde haar plas weer opkomen. Ze deed haar benen een stukje uit elkaar en zette druk. Ze begon te plassen. Omdat ze half onderuit lag, voelde ze haar plas langs haar billen de luier inlopen. Het voelde gek, maar eigelijk helemaal niet zo vies. Toen ze uitgeplast was, concentreerde ze zich weer meer op Inge’s borst en zoog verder. Inge had de verandering in bewegingen ook gemerkt. Ze ging weer met haar hand de broek van Julia in en voelde aan de luier. De luier was heel erg warm. “Zo, heeft mijn kleine meid een flinke plas in haar luiertje gedaan?”
Julia liet Inge’s borst los, keek op en knikte: “Ja mama, het is gelukt. “Ik vond het best lekker. Mag ik alsjeblieft nog even verder drinken, want ik vind het zo fijn.”
“Natuurlijk, schatje. Drink maar lekker verder, want mama vindt het ook fijn. Ik ga je zo wel even aan de andere borst leggen, anders groei ik scheef.”
Hier moesten ze beiden even om lachen. Inge duwde Julia’s hoofd weer terug naar haar borst.

Plotseling werden ze opgeschrikt door een gil. Ze keken allebei richting de achterdeur en daar stond Anne, met veel verbazing op haar gezicht.
“Oh mijn god, wat is hier in vredesnaam aan de gang?”…………………………….

Weer een geweldig vervolg hoor, ik kan wel merken dat het volgens mij rechtstreeks uit je hart komt. Erg mooi geschreven en ga zo door....................................................

Wachten duurt lang................. zucht

Hoofdstuk 11

“Sorry Anne, ik had je nog niet terug verwacht,” zei haar moeder. “Het was niet onze bedoeling dat je dit zou zien. Julia wilde ook graag weten hoe het is om als een baby behandeld te worden, maar ze kon zich moeilijk ontspannen en toen dacht ik..........”
“.....ik leg de beste vriendin van mijn dochter aan mijn borsten,”maakte Anne de zin van haar moeder af. “Pfff, ik weet het allemaal even niet meer hoor! Ik ga naar mijn kamer.”
Anne pakte haar storttas en stormde de trap op. Julia ging rechtop zitten en deed haar handen voor haar gezicht. Inge knoopte haar pyjamashirt weer dicht, stond op en liep naar de keuken. Ze steunde met beide handen op het aanrecht en keek vijf minuten lang doelloos uit het raam. Vervolgens liep ze terug de woonkamer in en zei tegen Julia dat ze even bij Anne ging kijken en dat Julia maar even in de woonkamer moest wachten.
Boven aangekomen klopte ze op de deur van haar dochter.
“Ja,”zei Anne.
“Mag ik binnenkomen?” vroeg haar moeder.
“Als je borsten maar bedekt zijn,” riep Anne terug.
Inge opende de deur en zag Anne op bed op haar buik liggen. Ze kon haar gezicht niet zien. Ze had haar gezicht in haar kussen gedrukt. Inge ging naast haar op bed zitten en streelde Anne zachtjes over haar rug. Ze zeiden allebei niets.

Beneden voelde Julia zich behoorlijk ongemakkelijk. Ze was zojuist betrapt door haar beste vriendin. Ze had het vooraf met Anne moeten bespreken, besefte ze nu. Maar voordat Anne wegging van huis wist ze zelf nog niet eens wat ze wilde en voelde. Het ging allemaal opeens zo snel. Ze wist dat ze met Anne moest gaan praten, ze wist alleen niet wat ze moest zeggen. Voelde Anne zich verraden door haar of was ze juist boos op haar moeder? Julia wist het niet. Haar luier was niet warm en nat meer, maar voelde inmiddels koud en oncomfortabel aan. Ze wilde zo snel mogelijk verschoond worden, maar besefte dat het er nu even niet in zat.

“Het spijt me,”zei Inge plotseling. “We hadden het eerst met je moeten bespreken.”
Anne draaide zich om naar haar moeder en je kon duidelijk zien dat ze gehuild had. “Wat is er gebeurd? Ik had geen flauw idee van Julia. Ze heeft mij niets verteld. Hoe lang is dit al zo?”
“Sinds jij bent gaan sporten,” zei Inge. “En ze wist het zelf ook niet. Ik besprak het vanmorgen met haar en ze leek nieuwsgierig. Uiteindelijk wilde ze het proberen. Dus heb ik haar net zo behandeld als jij.”
“Gelukkig niet helemaal net als ik. Het beeld van jouw borsten krijg ik voorlopig niet meer van mijn netvlies.”
“Sorry, schatje.” Dat deed ik, omdat ze erg gespannen was. Ik vroeg aan haar of ze het wilde proberen. Het was een ingeving. Ik weet niet wat me bezielde.”
“Volgens mij vond Juul het helemaal niet erg,” zei Anne, “maar ik hoef het niet meer te zien. Ik vind het fijn als je voor me zorgt en eerlijk gezegd vind ik het ook prima als je voor Juul zorgt, maar je bent mijn moeder, dus liever niet meer dat borstengedoe, alsjeblieft!”
“Afgesproken,” zei Inge. “Dus je vindt het niet erg als ik ook voor Julia zorg zoals ik voor jou zorg?”
“Nee hoor, dat vind ik eigenlijk wel fijn. Dan ben ik niet alleen en heb ik een speelmaatje als ik klein ben. Ik ben ook niet boos of zo, maar ik schrok gewoon van het hele tafereel. Ik had het totaal niet verwacht. Misschien was ik ook wel een beetje jaloers. Niet op die borstvoeding, maar omdat zij nu alle aandacht kreeg, denk ik. Dat wil ik niet kwijt, ik vond het juist zo fijn.”
“ Ik ook, dus daar verandert helemaal niets aan. Zullen we Julia erbij halen, dan kunnen jullie nog even samen praten.”
“Dat is goed mama.”

Inge liep naar beneden, terug naar de woonkamer. Daar zat Julia nog steeds. “Anne wil even met je praten,” zei Inge. “Je hoeft je nergens druk om te maken, Anne vindt het geen probleem.”
“Oh gelukkig maar,” zei Julia. “Ik was bang dat ze me nu haatte.”
“Helemaal niet hoor, ze wil juist graag een speelmaatje. Ze was alleen een beetje geschrokken, maar nu gaat het wel weer. Ga maar snel naar haar toe”.
Julia liep naar boven en ging de slaapkamer van Anne binnen. Ze twijfelde even of ze in de deuropening moet blijven staan, maar liep vervolgens toch maar naar het bed en ging naast Anne zitten. “Sorry van daarnet,” zei ze.
“Je hoeft geen sorry te zeggen, ik kan je moeilijk kwalijk nemen dat je hetzelfde wilt als ik. Wij hebben dit alles over jou uitgestort. Ik kan alleen maar gelukkig zijn dat ik dit nu echt met je kan delen. Ik zit alleen niet zo op mijn moeders borsten te wachten, snap je?”
“Volkomen,” zei Julia terug. “Het zal niet meer gebeuren.”
Ze keken elkaar aan en omhelsden elkaar. “Mag ik je luier zien?” vroeg Anne.
“Ja hoor,” zei Julia. Ze stond op en trok haar pyjamabroek naar beneden.
“Hé, jij hebt ook een romper aan,”zei Anne. “Mag ik de knoopjes losmaken?”
“Vooruit,” zei Julia.
Anne pakte de romper vast en maakte de drukkertjes één voor één los. Nu kon ze de luier goed zien. Ze begon te giechelen. “Je hebt 'm helemaal vol geplast, zie ik.”
“Ja, toen ik bij je moeder op schoot lag. Ik schaamde me dood,” zei Julia.
“Nergens voor nodig hoor, dat heb ik ook al gedaan. Ik roep mama wel even, dan kan ze je verschonen.”
Anne liep naar de gang en riep haar moeder. “Ik kom eraan,” riep Inge terug.
Inge liep de trap en vroeg aan Anne wat er aan de hand was.
“Volgens mij heeft Julia een schone luier nodig,”zei Anne
“Oh ja, dat is waar ook,” zei Inge. Ze liep samen met Anne terug naar de slaapkamer. Ze zag Julia op bed zitten. “Zo meisje, zullen we jou maar even gaan verschonen?”
Julia knikte.
“Wordt het een schone onderbroek of een schone luier?” vroeg Inge.
“Een schone luier natuurlijk,” zei Anne snel. “En daarna wil ik ook!”
Julia en Anne keken elkaar aan en daarna glimlachten ze allebei.
“Goed dan,” zei Inge. “Vandaag heb ik dus twee baby's om voor te zorgen. Ze pakte de handen van beide meiden vast en dirigeerde naar haar eigen slaapkamer. Ze gaf Julia een tikje tegen haar billen. “Zo, eerst jij maar, voordat je nog uitslag krijgt,” zei ze tegen Julia.
Julia klom op de commode en ging zachtjes op haar rug liggen. Ze had haar pyjamabroek niet meer aangetrokken en de drukkertjes van haar romper waren nog steeds los. Ze keek Anne aan en glimlachte. Anne beantwoorde haar glimlach door Julia's hand vast te pakken.
Haar moeder maakte intussen de la open en pakte er billendoekjes, talkpoeder en twee schone luiers uit. Ze legde de spulletjes op bed. Vervolgens maakte ze de plakstrips van Julia's luier los en opende hem. Ze tilde haar benen op en pakte de billendoekjes van het bed. Ze pakte er een paar doekjes uit en veegde haar schoon. Ze rolde de natte luier op en legde hem weg. Ze opende een nieuwe luier en schoof hem onder Julia's billen. Ze wreef nog wat talkpoeder over haar billen en plakte vervolgens de luier dicht. Ze maakte de drukknoopjes van haar romper weer vast en tilde Julia van de commode. “Zo, jij bent weer lekker schoon, lieverd,” zei Inge. “Ga maar even je pyjamabroek uit Anne's slaapkamer halen, dan begin ik vast met je zusje,” zei ze met een knipoog.
Julia liep weg. Inge tilde Anne op de commode en ontdeed haar van haar bovenkleding. Toen dat uit was, legde ze Anne op haar rug. Op dat moment kwam Julia weer terug. Ze gaf de pyjamabroek aan Inge. Inge trok hem vervolgens bij Julia aan. “Dankjewel, mama,” zei Julia. Daar moesten ze alledrie om lachen.
“Zolang je een baby bent, mag je me ook mama noemen hoor, zolang Anne er geen probleem mee heeft,” zei Inge.
“Ik vind het goed hoor, Juul,” zei Anne. “Lief zusje van me.”
Weer moesten ze allemaal lachen.
Inge trok vervolgens de broek en onderbroek van Anne uit en tilde haar benen de lucht in. Ze pakte de andere luier en schoof hem onder Anne's billen. Ook bij Anne wreef ze talkpoeder over de billen. Ze plakte de luier dicht en deed de tweede la open. Daar haalde ze een schone romper uit en trok 'm bij Anne aan. Ze tilde Anne van de commode en met z'n drieën liepen ze terug naar de slaapkamer van Anne. Inge pakte een schone pyjama voor Anne uit de kast en trok hem bij haar dochter aan. “Lopen jullie maar vast naar beneden,” zei Inge. “Ik kom er zo aan.”
Samen liepen de twee “zusjes” naar beneden. Ze gingen samen op de bank zitten en gaven elkaar een dikke knuffel. “Ik ben zo blij dat ik dit met jou kan delen,” zei Anne.
“Ik ook,” zei Julia terug.

Een minuut of vijf later kwam ook Inge weer naar beneden. Ze had een grote plastic opbergbox bij zich met al Anne's oude knuffels erin. Ze zette de box op de grond en opende het deksel. “Gaan jullie maar even fijn samen op de grond spelen met de knuffels, dan maak ik in de keuken wat te eten en te drinken klaar voor jullie.” Inge liep de keuken in.
Julia en Anne stonden op van de bank en liepen naar de box. Ze gingen beiden op hun knieén zitten en bekeken de inhoud. Toen ze allebei een knuffel wilden pakken, ging plotseling de deurbel.............................................

Lief en ook weer zo spannend in 1 keer

Hoofdstuk 12

Ze schrokken er allemaal van. Zowel Inge als Anne hadden geen bezoek verwacht. “Gaan jullie voor de zekerheid maar even snel naar boven,” zei Inge. “Misschien is het gewoon een collectant, maar doe het toch maar voor de zekerheid.” Terwijl Anne en Julia zich naar boven haastten, liep Inge naar de voordeur. Na het openen van de deur zag de buurvrouw met haar dochtertje Nina in de kinderwagen staan. “Hoi Petra,” zei Inge. “Wat kan ik voor je doen?”
“Nou,” zei Petra, “ik zit met een probleempje. Ze hebben me even nodig op mijn werk, dus ik vroeg me af of jij eventjes op Nina zou kunnen passen? Het is maar een paar uurtjes en ik weet zo snel even niet hoe ik het anders op moet lossen.”
“Dat is geen probleem hoor,” zei Inge. “Ik ben vrij vandaag, dus dat kan.”
“Oh geweldig,” zei Petra. “Ik ben je eeuwig dankbaar. Weet je zeker dat het lukt?”
“Ja hoor, ik heb al vaker op Nina gepast en we hebben het altijd heel gezellig saampjes.”
Inge stapte opzij, zodat Petra de kinderwagen naar binnen kon rijden. “In de luiertas zit alles wat ze nodig heeft. Er zitten ook twee flesjes met afgekolfte melk in. Wil je die in de koelkast zetten?” Over een uurtje of zo mag ze een flesje hebben. Ik verwacht voor de volgende voeding wel weer terug te zijn, maar voor de zekerheid zit er een tweede flesje in.”
 “Prima,” zei Inge. “Maak je om ons maar geen zorgen, dat komt wel goed. Succes op je werk!”
“Dankjewel,” zei Petra. Vluchtig haastte ze zich naar haar auto en reed weg.

Inge zwaaide nog even en sloot vervolgens de deur. Ze reed de kinderwagen de woonkamer binnen en riep naar Anne en Julia dat ze weer naar beneden konden komen. Eenmaal beneden aangekomen zagen ze de kinderwagen staan. Anne herkende de wagen en vroeg: “Moeten wij vandaag op Nina passen?”
“Ja,” zei Inge. “Een paartjes. Petra moest even naar haar werk.”
“Hoe oud is ze?,” vroeg Julia.
“Vier maanden,” zei Inge. “Maar jullie moeten wel zachtjes praten hoor, want Nina ligt te slapen.”
Inge opende de luiertas en haalde de twee flesjes eruit. Ze liep naar de koelkast in de keuken en zette de twee flesjes erin. Toen ze terug de woonkamer inliep, zag ze Anne en Julia verwonderd naar Nina in de kinderwagen kijken. “Oww, wat een schatje,” zei Julia.
“Ja,” zei Inge. “Net zo’n schatje als jullie twee!”
De twee meiden kregen een kleur op hun wangen. Inge zag het en begon te lachen. Ze gaf de beide meiden een pets tegen hun geluierde billen.

Na nog een tijdje bij Nina gekeken te hebben, liepen de meiden terug naar de box met knuffels en kozen er allebei één uit. Met hun gekozen knuffel gingen ze tegen elkaar aan op de bank zitten.
Niet veel later opende Nina haar oogjes en begon zachtjes te huilen. Inge liep naar de kinderwagen toe en haalde haar eruit. Tegen Anne zei ze: “Kun je even een paar kleedjes uit de kast halen, zodat ik Nina erop kan leggen.
“Ja hoor,” zei Anne en ze liep naar de kast. Ze pakte er meerdere kleden uit en liep ermee naar de box met knuffels. Ze spreidde de kleden uit over de grond en ging er zelf op zitten. Voorzichtig legde Inge Nina op één van de kleden. Nina begon gelijk harder te huilen. “Kunnen jullie Nina heel even bezig houden? Dan maak ik snel even haar flesje klaar.”
“Geen probleem,” riepen Anne en Julia tegelijk. Julia stond op van de bank en kwam bij Nina en Anne op het kleed zitten. Nina was nog steeds aan het huilen. “We moeten haar proberen af te leiden,” zei Anne. Ze pakten allebei wat knuffels uit de box. Ze hielden de knuffels één voor één voor het gezichtje van Nina. Het huilen ging zachtjes over in gesnik en ze probeerde met haar handjes de knuffels te pakken.

Ondertussen had Inge water opgezet in de waterkoker. Ze pakte één van de flesjes uit de koelkast. Toen het water gekookt had, pakte ze een plastic bakje en deed daar een flinke scheut gekookt water in. Vervolgens zette ze het flesje melk erin. Ze keek even op haar horloge en liep terug naar de woonkamer. Daar zag ze de drie baby’s lief met elkaar spelen. Nina lag op haar rug en Anne en Julia lagen er beiden aan een kant naast op hun zij. Er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. Het ging allemaal nog beter dan ze ooit had durven dromen. Ze keek weer op haar horloge en liep terug naar de keuken. Ze haalde het flesje uit het plastic bakje. Ze hield het flesje schuin en druppelde wat melk op haar pols. “Perfect,” zei ze. Ze droogde haar pols aan een handdoek en liep met het flesje terug de woonkamer in.
“Zo,” zei Inge, “ik ga deze kleine meid even de fles geven.” Ze pakte Nina op van het kleed en nam haar mee naar de bank. Anne en Julia stonden op en volgden haar. Ze gingen met z’n allen op de bank zitten. Anne en Julia met hun knuffel in hun handen en Inge met Nina op schoot. Ze legde het hoofdje van Nina een schuin op haar onderarm en met haar andere hand bracht ze het flesje naar Nina’s mond. Ze begon gulzig te drinken. Inge keek naar de andere meiden en zei: “Zal ik jullie beiden zo ook even een flesje geven?”
Ze knikten beiden. Ze speelden wat met hun knuffels, maar het grootste deel van de tijd keken ze met een jaloerse blijk naar Nina.
Nadat Nina het flesje leeggedronken had, tilde Inge haar op en legde haar hoofdje op haar op haar schouder. Ze liep zachtjes wiegend door de kamer, terwijl ze zachtjes op Nina’s rug klopte. Na een poosje liet Nina een boertje. Ze liep met Nina nog in haar armen naar de kleden en legde Nina weer terug. Kunnen jullie nog even met haar spelen, zodat ik jullie flesjes klaar kan maken?”
De twee meiden knikten wederom en gingen terug naar Nina.

Weer in de keuken aangekomen, zette Inge de waterkoker weer aan. Ze deed de koelkast open en zag het tweede flesje melk staan. “Nee,” dacht ze. “Dat is moedermelk, dat kan ik niet maken.” Snel verzette ze haar gedachten en pakte het pak melk uit de koelkast. Ze pakte twee flesjes en vulde ze met melk. Ze zette het pak terug in de koelkast. Het water had inmiddels gekookt. Ze gooide het plastic bakje leeg en vulde het met het nieuwe, kokende water. Vervolgens zette ze de twee flesjes in het bakje. Ze keek weer even op haar horloge en liep terug de woonkamer in.
Daar zag ze de drie baby’s liggen. Julia en Anne lachten en ook Nina was aan het giechelen. Inge kreeg het helemaal warm van binnen. Ze bleef een paar minuutjes naar het drietal kijken alvorens ze weer terug liep naar de keuken. Ze testte de beide flesjes en na goedkeuring nam ze ze mee de woonkamer in. “De andere twee baby’s zijn aan de beurt,” zei ze.
Anne en Julia keken Inge’s kant op en zagen haar weer plaatsnemen op de bank.
“Wil één van jullie Nina even oppakken en de ander het kleedje waarop ze ligt? Dan kunnen jullie het kleedje voor de bank op de grond leggen, zodat ik Nina in de gaten kan houden.”
Zo gezegd, zo gedaan. Toen Nina eenmaal op het kleedje voor de bank lag, zei Inge: “Jullie mogen allebei aan een kant van de bank komen liggen met jullie hoofd op mijn benen.” Ze pakte een paar kussentjes van de bank en legde ze op heer schoot. Anne en Julia gingen allebei aan een kant van Inge liggen met hun hoofd op de kussentjes, zodat ze schuin genoeg lagen om te kunnen drinken. Inge bracht de flesjes naar hun mond, waarna ze rustig begonnen te drinken. De warme melk smaakte hun beiden voortreffelijk.

Nadat de flesjes leeg waren, stond Inge op en liet de meiden op de bank liggen. Ze liep naar de keuken en zette de lege flesjes op het aanrecht. Weer terug in de kamer ging ze weer op de bank zitten en tilde Julia een beetje op haar schoot. Ze legde Julia’s hoofd op haar schouder en begon zachtjes op haar rug te kloppen. Dit bleef ze een poosje doen, maar er kwam geen boertje. Ze legde Julia terug en deed vervolgens hetzelfde met Anne. Na een poosje liet Anne een knalharde boer.
“Sorry,” zei Anne.
“Je hoeft geen sorry te zeggen hoor, zei Inge. “Dat doen baby’s nu eenmaal.”
Daarna moesten ze beiden lachen. Inge stond op en vroeg aan Anne en Julia om ook even te gaan staan. De beide meiden stonden nu recht voor Inge. Inge hurkte door haar knieën en voelde aan de luiers van de beide meiden. “Zozo,” zei Inge verbaasd. “Allebei nog helemaal droog. Draai jullie maar even om.” Beide dames gehoorzaamden, waarna Inge even vluchtig bij de billen rook. “En ook allebei niet gepoept, wat zijn jullie toch al een grote meiden, zeg!”
Anne en Julia keken elkaar blozend aan en giechelden een beetje. Inge liep naar Nina toe en checkte ook haar luier. Ook Nina was nog schoon. “Dan heb ik een leuk idee,” zei Inge. “Zullen we met z’n allen naar de tuin gaan en lekker op het gras gaan spelen? De zon schijnt, dan pakken we ook nog even een lekker kleurtje mee.”
Julia’s gezicht vertrok een beetje. “Maar als anderen ons nou zien?”
“Nee joh,” zei Anne. “We hebben een hoge schutting. Niemand kan ons zien. Misschien de buurvrouw vanuit haar zolderkamer, maar die is aan het werk, dus maak je niet druk.”
“Goed dan,” zei Anne.
Anne en Julia liepen met de kleden en de knuffels de tuin in en Inge liep erachteraan met Nina in haar armen. Ze legden de kleden verspreid over het gras en gingen erop liggen. Inge legde Nina neer en liep nog even terug naar binnen om een parasol te pakken. Ze plaatste de parasol in het midden bij alle kleden, zodat Nina uit de zon kon liggen. Anne en Julia begonnen weer met Nina te spelen. Inge pakte er een ligstoel bij, zette haar zonnebril op en ging lekker onderuit op de stoel liggen.

Na een poosje lekker in de tuin gespeeld te hebben, roken Anne en Julia een vieze lucht. Ze keken elkaar aan. “Ben jij dat?” vroeg aan Julia.
“Nee,” zei Julia terug. “Ik dacht dat jij het was.”
“Echt niet,” zei Anne. “Jeetje zeg, wat kan zo’n kleine baby al stinken zeg.” De keek de kant van haar moeder op en riep: “Mama, volgens mij heeft Nina een poepluier.”
Inge stond op en liep hun kant uit. Ze tilde Nina op en rook even. “Je hebt gelijk, ik zal deze stinkerd snel even verschonen. Blijven jullie nog even lief op de kleden spelen als ik even weg ben?”
“Ja hoor,” zeiden ze in koor.
Inge pakte twee speentjes uit haar broekzak en stopte ze in de monden van Anne en Julia. Inge liep met Nina naar binnen en de twee meiden gingen in het zonnetje liggen met hun speen in hun mond en de knuffels in hun handen.

De buurvrouw, Petra, was inmiddels weer op weg naar huis. Gelukkig had ze deze oplossing kunnen vinden en kon ze haar collega’s op het werk helpen met een ingewikkelde kwestie. Ze reed de straat in en parkeerde haar auto weer op dezelfde plek. Ze liep richting het huis van Inge om Nina weer op te halen. Toen ze vlakbij was, hoorde ze gegiechel in de tuin. “Oh, ze zijn vast buiten met het mooie weer,” dacht Petra. In plaats van naar de voorkant liep ze naar de achterkant waar de tuin zich bevond. Ze hoorde twee stemmen, maar kon niet goed horen wie het waren. Door de hoge schutting kon ze het ook niet zien. Ze liep naar het hek en zag dat deze niet op slot zat. Ze opende het hek en liep de tuin in. Toen ze om het hoekje van de schuur liep, zag ze een tafereel dat ze nooit had verwacht. Vol verbazing sloeg ze haar handen voor haar mond………………………..

Dank voor je Up-date. niet helemaal gelezen nog maar dit is zo'n verhaal waar Kris het over heeft in een ander topic en ik het ook veel liever lees

   Betrapt door de buurvrouw, Tja en hoe nu verder

Tot hier heb ik het gelezen ! Ben nu Benieuwd naar het vervolg ....

Ik ook, vanaf hier moet ik het weer gaan verzinnen. Het verhaal gaat zeker door, maar ik weet nog niet op welke termijn.

Ik ook, vanaf hier moet ik het weer gaan verzinnen. Het verhaal gaat zeker door, maar ik weet nog niet op welke termijn.

Al tof dat je het zover geschreven hebt en ik wacht geduldig af op het vervolg. Ben wel nieuwsgierig welke draai je er aan geven gaat

Geweldig geschreven

Hoofdstuk 13

Petra stond aan de grond genageld. Ze zag de dochter van de buurvrouw en haar vriendin op het gras liggen met een speen in de mond en knuffels in hun handen. Als dat nog niet raar genoeg was, kon ze duidelijk zien dat ze allebei een luier omhadden. “Wat is hier in vredesnaam aan de hand,” dacht ze. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ze besloot om zich om te keren en naar de voorkant van het huis te lopen. Bij het schuurtje draaide ze zich nog één keer om, zodat ze zeker wist dat niemand haar gezien had. Aangekomen bij de voordeur drukte ze op de bel.
Anne en Julia schrokken van het geluid van de bel. Ze bedachten zich geen seconde en haastten zich via de woonkamer naar boven. Ook Inge had het gehoord. Ze was net klaar met het verschonen van Nina. “Dat zal de buurvrouw wel zijn,” zei Inge. “Blijven jullie maar even boven tot ik jullie roep. Dan ga ik met Nina naar beneden.” Op weg naar de voordeur ging de bel nogmaals. Een paar tellen later deed Inge open. “Hoi Petra, dat heb je snel gedaan, ik had je nog niet terug verwacht.” Petra reageerde daar niet op. Ze keek Inge aan of ze zojuist een spook had gezien. “Kijk, daar is mama,”zei Petra tegen Nina.
Petra keerde ogenblikkelijk terug in het heden en pakte haar dochter van Inge aan. “Hoi lieverd, mama is weer terug,” zei ze tegen haar dochter. Inge draaide zich om en liep naar de woonkamer. Petra ging ervanuit dat dit het teken was om haar naar binnen te volgen. “Het zal mij benieuwen wat ik zo aantref en wat Inge daarop te zeggen heeft. Toen ze de woonkamer binnenkwamen, had Petra een goed zicht op de tuin. Anne en haar vriendin waren er niet meer. “Ga zitten,” zei Inge tegen Petra. “Wil je iets drinken?”
“Nee, dankje,” zei ze. “Ik moet zo gaan. Ik heb thuis ook nog het een en ander te doen. Maar weet je…ik uh…. Ik….nee, laat maar.”
“Is er iets,” voeg Inge.
“Ach, nee hoor, ik ben er met mijn gedachten niet helemaal bij vandaag. Zijn de meiden er ook nog?
“Ja, ze zijn boven,” zei Inge.
“Zal ik ze nog even gedag zeggen en bedanken voor het oppassen?
Daar schrok Inge van. “Volgens mij gingen ze net douchen, dus laat maar. Ik zal wel zeggen dat je geweest bent en de boodschap doorgeven.”
“Nou goed, dan ga ik maar.” Samen pakten ze de spullen van Nina bij elkaar. Petra legde Nina in de kinderwagen en Inge pakte het overgebleven flesje melk uit de koelkast. Petra pakte het flesje van haar aan en stopte het in de luiertas. “Bedankt nog Inge, je hebt me enorm uit de brand geholpen vandaag.”
“Geen dank,”zei Inge.
Samen liepen ze naar de voordeur. Inge deed de deur voor Petra open die vervolgens met de kinderwagen de deur uit liep. Op weg naar huis bleef het beeld van Anne en haar vriendin door haar hoofd spoken. Ze wist niet goed wat ze er mee aan moest. Waarom waren ze precies zo gekleed als haar dochter. Was het een spelletje? Maar dan zou Inge dat toch wel tegen haar gezegd hebben? Ze snapte er helemaal niets van.
Urenlang bleef de gedachte van de twee meiden in haar hoofd zitten. Toen nam ze een besluit. Ze wilde er toch het fijne van weten. Ze besloot, zodra Nina opgehaald zou zijn door haar ex-man, de dames te gaan confronteren met wat ze had gezien. Ze wist alleen nog niet zo goed hoe…………………..

mooi verhaal!!!

blijft een mooi verhaal