Hoi, heel soms schrijf ik kleine verhaaltjes over een meisje van 18 dat wel eens in haar broek plast. Het meisje lijkt een beetje op mij, maar ik heb het verhaal wel heel veel mooier gemaakt. Als de lezers het wat vinden maak ik het verhaal wel eens langer.
Lisette is 'te laat'
De afgelopen tijd heb ik wel wat probleemtjes gehad met op tijd naar de WC gaan. Ik bedoel soms is het leven te leuk en te snel om alsmaar naar de WC te gaan en te moeten plassen. Ben dan lekker bezig en dan moet ik weer: broek uit, slip uit, plas doen, schoonmaken, slip aan en broek aan, handen wassen. Is het dan gek dat ik dat zo lang mogelijk wil uitstellen? Maar het gaat ook wel eens fout en dan haal ik de WC net niet. Bijvoorbeeld toen het met mijn nichtje heel gezellig was en ik heel hard moest lachen. Het gevolg was een natte broek en een hele boze mama. Of zoals eergisteren na de lange autorit een beetje plas in mijn onderbroek en natuurlijk weer een boze Mama. Ze had bij het verschonen gezegd dat het de laatste keer moest zijn, maar dat had niet veel indruk gemaakt. Straf kreeg ik toch niet meer, ik was immers al 18.
Vanochtend, zaterdag, gezellig met Mam naar het grote winkelcentrum. Het was net nieuw en aan de rand van de stad. Vanuit alle windstreken komen mensen om daar te winkelen, want het is mooi, schoon en erg luxe. Dus lekker in de auto, onder de winkels parkeren en lekker shoppen. We maakten een rondwandeling door Coolcat, H&M en ik mocht een nieuw setje bij de Livera. Bij het passen van wat setjes merkte ik dat ik eigenlijk moest plassen, maar het was zo leuk dat passen. Ik paste eerst een rode en daarna een zwarte, netjes over mijn onderbroek heen, want anders mag het niet gepast worden. Mam keek en hielp ging op zoek naar een derde setje terwijl ik in mijn onderbroek in het pashokje stond. Ik moest al een tijdje weer erg plassen.
Op een gegeven moment had ik zo'n hoge nood dat ik een kleuterdansje deed om de zenuwen en druk van mijn blaas af te leiden. Zenuwachtig met de benen gekruist op en neer waggelen terwijl mijn handen tussen mijn benen om tegendruk te geven. Ik probeerde met alles wat ik had een ongelukje te voorkomen, maar kon ook niet even het hokje uit in mijn onderbroek. En mam nam rustig de tijd om leuke spullen voor mij uit het rek te halen. Toen ik Mam eindelijk hoorde komen hield ik het niet meer: er kwam een kleine maar behoorlijke plas uit mijn kutje, mijn onderbroek was direct nat en de plas stroomde langzaam langs mijn benen naar mijn sokken. De straaltjes voelden als warme riviertjes van schaamte. Ik kreeg meteen een enorm rode kop van schaamte. De plasbroek, de natte sokken en de urinelucht kon ik niet verborgen houden en wat moest ik nu? Ook Mams waarschuwing over dat dit niet meer mocht gebeuren schoot plots maar heftig door mijn hoofd. Ik was radeloos, wat voor gevolgen zou dit kunnen hebben? Zou ik op mijn 18e ook nog straf krijgen?
Ik bekeek nog mijn situatie: mijn onderbroek was overduidelijk nat, net als de binnenkant van mijn benen en de bovenkant van mijn sokjes. Onmogelijk om te verbergen in dit pas hokje, bovendien al zou mij dat lukken dan was de plasgeur ook duidelijk aanwezig. Ik koos voor de vlucht naar voren en eerlijk en meteen aan mam bekennen dat ik een ongelukje had gehad. Dat deed ik ook meteen toen Mam het gordijn van het pashokje opzij schoof. Ik huilde: "Mam, ik heb het weer in mijn broekje gedaan" Mam was zichtbaar boos en fluisterde dat ze nu niet meer wist hoe ze dit nu moest oplossen. Oh wat keek ze boos! Ze fluisterde geirriteerd: "nu moet ik wel nieuw ondergoed kopen en vragen of je het aan mag houden, wacht maar..."
Huilend stond ik in mijn inmiddels koude, natte en naar plas stinkende onderbroek te wachten op mam. Ik wist niet wat ze nu ging kopen, maar het interesseerde me niet, ik wou alleen maar in een droge broek naar huis. Terwijl de plasgeur steeds sterker werd begon ik me steeds kleiner te voelen. Helemaal niet meer een meid van18, maar meer een meisje van 6 met ongelukjes. Eigenlijk net als toen ik zelf 6 was en ik ook soms wel eens een flinke natte broek of zelfs erger had. En terwijl ik me zo schaamde en klein voelde, realiseerde ik me een lichtpuntje: vroeger kreeg ik bij een vieze broek tikken voor mijn blote bips en daar was ik nu vast te oud voor. Dat was vroeger eigenlijk nog het ergste, over de knie bij mam en de tikken voor de bips krijgen zolang zij dat nodig vond, en hoe viezer mijn broek was geweest hoe langer het duurde. Nu zou het gelukkig alleen bij een preek blijven.
Nadat ik mezelf wat moed had ingesproken kwam mam terug. Ze deed het plastic tasje open liet mij een groene hipster met roze strikje zien. "He, mam dit is een kleine meisjesslip" merkte ik geïrriteerd op. "Dat komt omdat ze geen peuterbroekjes hebben hier, brutaal 'plas in de broek meisje' antwoordde ze luid en gevat. Ik kreeg een rode kop van de schaamte en wist dat ze eigenlijk wel gelijk had. Ik verdiende nou niet echt een spannende damesslip. Mam maakte mijn benen droog met een papieren zakdoek. Nadat ze klaar was deed ze zuchtend en met een verwijtende blik de zakdoek samen met de natte slip in het plastic tasje. Ook de natte sokjes moesten er in. "Doe je broek maar aan, we gaan naar hiernaast" zei mam. "Maar mam ik wil naar huis en douchen." "Oh, nee" zei mam "we hebben nog veel te doen hier en ik wil jou niet lang met een vieze plasbips laten lopen, straks word je nog ziek. We gaan je even schoonmaken daar" "Wat is er dan hiernaast mam? Er is echt geen douche hier in het winkelcentrum." fluisterde ik onzeker. "Nu, kom je mee en houd je mond, anders krijg je hier al voor je achterste. Kleine meisjes hebben niet veel te vragen..."
Met een rood hoofd en zonder op te kijken liep ik achter mam de Livera uit. Wat zouden de verkoopsters wel niet hebben gedacht, zou iemand deze scene hebben opgemerkt? De nieuwe slip was te klein en zat helemaal niet lekker aan mijn bips. Ik hoopte dat het niet lang zou duren. Maar al snel merkte ik tot mijn schrik dat mijn nieuwe slipje al snel uit kon. Wie liepen recht op de toiletten af, die behalve een dames en een heren WC ook twee verschoonkamers voor babies en peuters hebben. Daar aangekomen vroeg mam aan de juffrouw, de sleutel van de baby verschoonkamer...."Heeft u een klein kind dan bij u?" vroeg ze nog. "Nee, het is voor deze vieze broekenplaster..." zei mam terwijl ze naar mij wees. "oh, tja kan natuurlijk gebeuren. Bij kleine kinderen moet ik altijd vragen of ik de moeder bij het verschonen kan helpen, maar dat zal wel nu niet nodig zijn, toch?" vroeg de juffrouw professioneel. "Nou, een beetje hulp is wel fijn ik moet namelijk nog wel even wat halen voor het meisje en iemand moet dan op haar passen" zei mam. Ik begon te huilen, ik schaamde me zo. Het was ook zo erg, de toiletjuffrouw was een meisje nauwelijks ouder dan ik, ze wist nu van mijn ongelukje en moest blijkbaar ook op mij passen.
"Eigenlijk is het denk ik handiger als jij alvast even met haar aan de gang gaat, dan doe ik wat boodschappen. Wil je dat even doen?" vroeg mam aan de juffrouw. "Oh, ja hoor ga gerust, ik ben hier voor opgeleid. Moet ik nog wat weten over uw kindje?" vroeg de juffrouw heel professioneel. Terwijl ik nog harder begon te huilen, gaf mam verdere instructie. "Als je kunt zorgen dat ze eerst even plast, op de WC dan, en schoon is, ook even de beentjes wast want die waren ook nat, dan help je me flink. Zou je daarna ook even verder kunnen helpen met haar? Ze moet namelijk straf zo" "Dat is prima, is zal zorgen dat ze schoon klaar staat zo."
"Kom maar met mij mee, hoe heet je? Ik ben Anna. en zal je helpen hoor. Ik help wel vaker kindertjes die het in hun broek hebben gedaan. Komt echt vaak voor hier in het winkelcentrum, mamas moeten ook altijd zo lang winkelen" zei Anna en eigenlijk voelde ik me wel wat op mijn gemak. "Ik heet Lisette. Maar zou liever even zelf gaan, ben al 18 hoor." in de hoop er onder uit te komen antwoordde ik. "Nou, kom toch nou maar mee, ik help alleen je moeder maar en jou een beetje." "Nee!" riep ik, maar dat maakte weinig indruk. "Zeg Lisette, als je niet meekomt dan moet ik je wel straf geven." Geschrokken van het dreigement dat wel eens, gezien de bouw van Anna, niet loos kon zijn liep ik gedwee met haar mee de verschoonkamer in. "Heb je nou een natte onderbroek dan, want ik zie geen natte plekken in je broek" vroeg Anna. "eehh, nou het gebeurde in het pashokje in de Livera en eigenlijk was alleen mijn onderbroek nat, helemaal niet zo erg maar mam is heel erg boos nu...enne mama heeft al een schone slip voor mij gekocht, die heb ik al aan" antwoordde ik, weer in de hoop op begrip. "Nou ja, beter dat we nu doen wat je moeder heeft gezegd, we kunnen je beter schoon maken nu en we gaan ervoor zorgen dat je broek vandaag niet meer nat wordt. Kom ik doe je broek wel uit." zei Anna en voordat ik het wist had ze al mijn broek tegelijk met mijn slip naar beneden getrokken. "Hup, er uit nu met je voetjes. en Lisette... het is wel nodig dat ik je verschoon daar, je ruikt daar zeker niet fris. Eerst moet je maar eens gaan plassen Lisette, dan voorkom je een volgende natte broek of luier." Anna sprak heel belerend. Ik probeerde de strijd nog te voeren:"Dat weet ik hoor, ik moet gewoon beter oppassen en heb nooit luiers hoor." Maar ik ging toch maar zitten op het kindertoiletje dat in de verschoon ruimte aanwezig was.
Hoewel ik me enorm schaamde wist ik dat ik beter mee kon werken om een pak voor mijn bips van Anna te voorkomen en bovendien: ik moest gewoon ook heel nodig plassen. Na het plassen complimenteerde Anna me: "Goed zo hoor, netjes op de WC." "En kom nu maar op de verschoontafel, dan kan ik je goed schoonmaken" zei Anna terwijl ze een schone laken op het verschoon kussen legde. "Oh, niet als een baby. Je kunt me toch ook wel staand helpen." klaagde ik. "Weet je Marieke, we hebben hier regels, ook voor het schoonmaken en het moet op de tafel want dan kan ik er veel beter bij en wordt je ook schoner. Je wilt toch niet naar plas blijven ruiken?" Ik kijk vol schaamte weg maar ik volgde de opdracht van Anna in de hoop zo snel mogelijk daarna weer buiten te staan. Vol schaamte ging ik op de schoonmaaktafel liggen en moest gaan liggen als een baby, mijn beentjes uit elkaar. Terwijl Anna mijn kutje en bips schoonmaakte, overdacht ik huilend mijn situatie: in de broek geplast in een winkel, een boze mam, als een baby verschoond worden door een meisje dat nauwelijks ouder was dan ik en de schaamte en de angst van wat nog ging komen.
Na een paar minuten was Anna klaar met mijn onderkant en moest ik van de tafel af. "Je moet maar even op het wc-tje gaan zitten, nu al een luier aan heeft nog geen zin want ik ik denk dat je toch zo weer naakt moet zijn voor je straf." zei Anna. Ik schrok, in de zin van Anna zaten namelijk drie dreigingen: dat ik weer als een klein kind voor een plas op de WC moest waar iemand bij was, dat Anna een luier voor mij in gedachten had en het ergste... dat ik dus beter niets aan mijn bips kon hebben voor de straf van mam. Als een klein kind verhardde ik in mijn gehuil, ik wist nu zeker dat mam me nu ook voor mijn billen ging geven. Anna probeerde me te troosten, maar ze kon niets zeggen om mij van mijn schaamte en angst af te brengen. Ik kon eigenlijk niets anders meer dan accepteren dat ik weer net als een 5 jarige was en begon maar aan mijn tweede plasje.
Tijdens het plassen kwam mam weer terug, ze had een grote boodschappentas bij zich en zette die neer. Omdat ik mijn lot had aanvaard schaamde ik me niet meer zo en hoopte onder de straf uit te kunnen komen. Dat was mij vroeger als kleine meid met heel zielig vragen om clementie ook vaak gelukt. Dus beloofde ik zachtjes dat ik het nooit meer zou doen, dat ik voortaan altijd op tijd zou plassen en dat dit toch echt de laatste keer was: "Oh, mam alsjeblieft geen tikken..." Mam zei niets, pakte een stoel en ging voor mij zitten. "Als je uitgeplast bent, dan maakt Anna je even schoon en dan moet je bij mij komen, je weet waarvoor...". Ik wist waarvoor, voor het eerst sinds mijn 14e zou ik weer voor mijn bips krijgen van mam. De laatste keer was toen ik heel vervelend was op het verjaarsfeestje van mijn zusje, maar dat was gewoon voor de broek en op mijn kamer. Het was niet op mijn blote billen en deed toen eigenlijk ook geen pijn. Het was alleen erg genant. Nu zou mam het gaan doen op mijn blote billen, en wanneer dat voor het laatst was kon ik me niet meer herinneren. Het ergste van voor de bips was eigenlijk de schaamte. Ook de laatste keer, zo over mijn broek, de pijn was niet zo erg maar dat anderen mensen het wisten dat ik voor mijn billen had gekregen en ik ook naar het feestje van mijn zusje terug moest, dat maakte het erg. De familie en vrienden leken allemaal naar mijn achterste te kijken. Ze zouden wel gedacht hebben: "zo daar heeft ze haar straf gehad...Maar nu zou ik voor mijn blote bips krijgen terwijl ook Anna zou meekijken"
In al mijn gedachten merkte ik niet op dat Mam me al een paar keer had gevraagd om te komen en dat nu Anna me hard bij mijn arm had gepakt. "Kom Lisette, je moet nu naar je moeder..." Anna haalde me van de WC af, maakte mijn kutje droog en bracht me naar mijn moeder. "Ga maar liggen, Lisette!" Ik volgde het maar op en lag over mam's knie. Ik moest huilen, niet van wat komen ging maar omdat ik nu als klein kind straf kreeg, in een babykamer, voor de ogen van een meisje dat nauwelijks ouder was dan ik. Mam begon met de straf, het deed pijn aan mijn bips. Het leek of ze maar bleef doorslaan en omdat ik het op een gegeven moment van de pijn niet meer kon houden legde ik mijn hand op mijn billen. "Foei, Lisette, nu moet ik het opnieuw doen, je weet het toch, geen handen er voor..." En mam begon weer opnieuw aan mijn billen. Tijdens het slaan bleef ze me maar wijzen op mijn onzindelijkheid, dat ze daar nu echt genoeg van had en dat ik vanaf nu een luier aan kreeg. Dat brak me nu echt. Voor de bips was een ding, maar de schaamte van een luier was zo erg. Dus huilde en huilde ik maar in de hoop dat het zou ophouden en dat Mam van haar luierplannen zou afzien. Het huilen en smeken had geen zin en pas na een paar minuten stopte Mam er mee. Mijn billen deden ongelooflijk zeer.
Ik mocht van de schoot van Mam af en Anna pakte me weer vast. "Hup stoute meid, kom maar weer even mee naar het verschoonkussen." Huilend liep ik mee en legde mezelf neer op het kussen. Weer mijn benen wijd. "Bips omhoog, en hopla" zo schoof Anna een luier onder mijn kont, vouwde het naar de bovenkant, ik hoorde de plakkers dichtgaan, en ze deed de plasgootjes goed. "Zo stouterd, nu kun je niet meer in je broek plassen. Je mag je nu aankleden." zei Anna. Ik stond op van het kussen en voelde en zag voor het eerst de grote witte schaamte tussen mijn benen. Het voelde als een prop en het leek of mijn bips en voorbips enorm veel dikker waren geworden. Ik moest mijn aankleden. Mijn slip en broek gingen bijna niet over mijn luier. Gelukkig kon ik mijn truitje wel over mijn bips trekken zodat mijn luierkontje niet zichtbaar was voor anderen. Ook mocht ik mijn lange jas weer aan. Mam sprak me, voordat ze Anna bedankte nog streng toe: "Lisette, het is zeker niet de bedoeling dat je het in je luier doet. De luier is alleen voor de zekerheid en ik zal je heel vaak controleren. Je vraagt netjes of je naar de WC moet en ik zal je dan helpen. Bij een natte of vieze luier krijg je zonder pardon een pak voor je bips."
In mijn luier verstopt onder mijn kleren liepen we de verschoonkamer uit. We namen afscheid van Anna en ik moest haar van mam bedanken voor de schone broek. Het leek alsof de mensen buiten konden zien wat er met mij was gebeurd. Alsof ze de dikke luier aan mijn bips konden zien of ruiken, of dat ze zelfs wisten dat mijn bips nog pijn deed van de straf van mam. Mijn hoofd was van schaamte net zo rood als mijn billen. En bang om betrapt te worden en verlegen van de schaamte liep ik zo onopvallend als mogelijk met mam mee. De luier zat als een bobbel tussen mijn benen en lopen ging iets moeilijker dan gewoon.