Achter de plakstrips - Info over AB, DL & Ageplay

Geachte Clubgenoot,
 
Je hebt inmiddels toegang tot het leukste, actiefste en het grootste forum voor mensen die recreatief luiers dragen. Bij het lezen van het forum ben je vast al allerlei termen tegengekomen als: AB, TB, DL, Ageplay, Furry Baby en Sissy. Maar wat het dit nu allemaal in? En wat zijn de achtergronden hiervan?

In het onderstaande stuk maken wij een reis door de wereld achter de plakstrips. We gaan van het luierfetisjisme naar het infantilisme (autonepiofilie), pedoventisme en adolescentisme, en zijdelings langs de wereld van bondage, discipline, sadisme en masochisme.

De meeste sites die de bovenstaande fetisjen behandelen, bieden het nodige aan persoonlijke verhalen en ervaringen. Het doel van dit stuk is juist enige afstand van deze verhalen te nemen, en een gedetailleerde algemene beschouwing te geven over wat de verschillende fetisjismen inhouden.

De doorgewinterde fetisjist zal dus het nodige al weten, en velen zullen punten van herkenning in de tekst tegenkomen. Ik hoop juist met die herkenning het idee te bereiken dat niemand er hier alleen voor staat met zijn verlangens, ideeën, gevoelens en problemen. En hoop dan ook dat de tekst op die manier een bijdrage verschaft aan het forum. Daarnaast zal het stuk tevens het nodige aan interessante informatie biedt voor iedereen die erin geïnteresseerd is. Het beoogd een diepgaand inzicht te geven in de wereld van ‘Adult Babies’, ‘Diaper Lovers’ en ‘Ageplayers’.

Ideeën, suggesties en opmerkingen over de tekst zijn van harte welkom; voel je vrij een persoonlijk bericht of e-mail achter te laten met daarin jouw visie.

HOOFDSTUK  1 - Inleiding

Terminologie -  Wat is AB, DL en Ageplay?
Bij het bladeren over deze website ben je zonder twijfel het nodige aan terminologie tegen gekomen. Om te beginnen zullen we daarom eerst langs deze termen heen gaan, om een algemene indruk te krijgen van wat ze inhouden.

De ‘Adult Baby’ (afgekort: AB) en de ‘Teen Baby’ (TB) zijn zij die het verlangen hebben om weer baby te zijn, binnen de kaders van een rollenspel. Zij vinden het prettig om zich te verkleden als baby, en zich daarnaar te gedragen. Het onderscheid in de beide termen zit in de leeftijd van de persoon die het spel beoefent, namelijk de volwassene of de tiener. De volwassen baby’s beleven plezier aan het nadoen van wat baby’s doen; bijvoorbeeld het dragen van babykleertjes en luiers, spelen met speelgoed, drinken uit een flesje, spelen in een box,  gevoerd worden, kliederen met eten en vingerverf en ga zo maar door. De voorkeuren binnen het spel zijn uitermate divers. De term ‘adult baby’ wordt in het spraakgebruik iets breder opgevat dan het enkel verlangen hebben om baby te zijn, het wordt vaak uitgebreid tot het verlangen (als) een jong kind te spelen (tot ongeveer 4 á 5 jaar). Ten behoeve van het schrijven van dit stuk zal ik uitsluitend de term ‘Adult Baby’ of ‘volwassen baby’ gebruiken, maar ik stel hiermee de ‘tiener baby’ op één lijn. Waar nodig behandel ik ze uiteraard los van elkaar.

De ‘Diaper Lover’ (afgekort: DL) verschilt hier sterk van. Luierliefhebbers vinden het enkel prettig om luiers te dragen. Naast hun verlangen naar luiers, hebben zij dus geen verlangen naar het vertonen van gedrag dat anders is dan dat van hun biologische leeftijd. Sommige luierliefhebbers dragen luiers uit gemaksoverwegingen, maar op velen van hen hebben luiers een seksuele aantrekkingskracht. Dit wordt luierfetisjisme genoemd. Wat dit inhoudt wordt hieronder behandeld.

‘Ageplay’ is in de ruimste zin des woords het verlangen binnen een rollenspel van leeftijd te veranderen. Binnen de rol van ageplayer kan de persoon dus de vorm aan nemen van een oudere persoon, maar meestal de vorm van een persoon jonger dan de eigen biologische leeftijd. Strikt genomen vallen de volwassen baby’s hier dus ook onder, maar in het spraakgebruik zijn het mensen die graag kleuter, kind, adolescent (rebelse tiener), of misschien zelfs wel oudere volwassene of bejaarde zijn. Dit laatste komt overigens maar zeer zelden voor.

'Furry Players' zijn zij die het verlangen hebben tot het dragen van ‘fursuits’. Zij verkleden zich in pakken met een zacht pluizig buitenlaagje; dus als knuffelbeest,  cartoonfiguur of mascotte. Op zichzelf staand staat deze beleving van de fantasiewereld los van die van de AB, DL en Ageplay fantasiewereld. Echter is er een afsplitsing van deze groep die zichzelf ‘Babyfurs’ noemen. Zij combineren het dragen van de ‘fursuits’ met een verlangen naar luiers of baby zijn. Op die wijze combineren zij ‘Fur play’ met AB en DL. Ik zal mij, omdat de achtergronden van het spel grotendeels hetzelfde zijn, concentreren op de AB’s en DL’s.

'Sissy baby’s' zijn zij die het verlangen hebben om baby te zijn, binnen de kaders van een rollenspel,maar dan van het andere geslacht. Zij combineren dus het baby-spel met travestie. Aldus zou het kunnen dat mannelijke beoefenaars bijvoorbeeld roze jurkjes, en ‘Mary Jane’-schoenen dragen en de vrouwelijke tuinbroeken en andere jongensachtige kinderkleding. De verlangens van de sissy baby’s komen dus grotendeels overeen met die van reguliere ‘adult baby’s’.

De beschrijvingen van de bovenstaande termen zijn de min of meer pure vormen. Houdt altijd in gedachte dat er geen pure vormen bestaan! Mensen passen nu eenmaal niet in hokjes.

Iedere beoefenaar van het spel, kan zijn spel naar eigen wens inkleuren. Dat betekent dat de meeste spelers zich ergens bevinden op een geleidende schaal tussen meerdere van de varianten in. Zo zijn er veel volwassen baby’s die seksuele gevoelens hebben bij het dragen van luiers, iets dat (wellicht) ongewoon zou zijn voor de baby die zij naspelen cq. tijdelijk wensen te zijn. De mogelijkheden zijn eindeloos, en het enkele in een hokje willen plaatsen van een persoon mijns inziens zinloos. Iedere speler mag uiteraard voor zichzelf bepalen onder welke term hij of zij zich fijn voelt.


AB, DL en Ageplay versus pedofilie
Het wezenskenmerk van ‘volwassen en tiener baby’s’, ‘ageplayers’, ‘fur players’ en ‘sissy baby’s’ en in mindere mate de luierfetisjist ligt in het spelen van een rollenspel. Dat betekent dus dat beoefenaars zich niet inlaten met kinderen, maar dat zij juist zelf die rol willen aannemen. De seksuele aantrekkingskracht op kinderen is dan ook nagenoeg zonder uitzondering niet aanwezig.

Door veel leken die niets van deze tak van fetisjisme afweten wordt het spel gauw afgedaan als mensen die zich met wel met minderjarige kinderen zouden inlaten. Dit is gebaseerd op een absolute misvatting, en totaal onbegrip van wat het rollenspel werkelijk inhoudt voor de persoon die het beoefent.

Toegeven aan pedofilie is een zwaar misdrijf. Zonder uitzondering staan alle clubs en fora afwijzend tegenover pedofilie, deze mensen worden (terecht) met alle macht geweerd. En omdat onze liefhebberij nu eenmaal snel, onterecht, met pedofilie wordt geassocieerd wordt, wordt vaak zelfs grote moeite ondernomen om iedere schijn daarvan tevens uit te bannen. Zo worden bijvoorbeeld foto’s van minderjarigen in luiers, hoewel deze in beginsel niet onder artikel 240b van het Wetboek van Strafrecht vallen, geheel geweerd van sites die met deze fetisjen te maken hebben. En leden corrigeren elkaar vaak direct, als een lid ook maar de schijn van betrokkenheid met kinderen naar de club toe trekt.

Het rollenspel wordt uitsluitend gespeeld door één of meer instemmende personen (van gelijke leeftijd). Binnen een fantasie is alles ongelimiteerd toegestaan, en binnen een rollenspel alles binnen de grenzen van de wet. En daar houden wij ons aan.

Binnen de psychologie en psychiatrie wordt het onderscheid tussen fantasieën ‘met kinderen’, en fantasieën van het ‘zelf kind willen zijn’ ook duidelijk gemaakt en erkend. Daarnaast is het tevens niet zo dat mensen die fantasieën hebben om ‘zelf kind te zijn’,  een verhoogd risico lopen dat deze fantasieën overslaan in fantasieën ‘met kinderen’. De mensen die ‘zelf kind willen zijn’ hebben nog immer hun seksuele voorkeur voor (biologische) leeftijdgenoten, en dat is een voorkeur die zij nooit zullen verliezen; gelijkend aan dat een heteroseksueel niet ‘ineens’ homoseksueel wordt en vise versa. 

De rollenspelers genieten gewoon van een normaal seksleven, dat wordt verrijkt met een rollenspel of toevoeging van een voorwerp als luiers.


Fetisjisme
Ik heb al enkele malen het woord ‘fetisjisme’ gebruikt, maar wat is dit nu eigenlijk? In beginsel is dit de seksuele aantrekkingskracht op een voorwerp.

In een ‘normale’ seksuele ontwikkeling zal een jongen alleen op een meisje vallen, en vise versa.
Echter kan, door wat voor voorval dan ook, daar een wijziging in ontstaan. Vaak gebeurt dit al op zeer jonge leeftijd. Volgens de heersende leer in de psychologie en de psychiatrie zijn fetisjismen, onbewust aangeleerd. Dit is overigens niet een absolute zekerheid, maar iets dat wordt verondersteld door de wetenschap. Fetisjobjecten zijn vaak heel specifiek van gevoel, geur of uiterlijk. Iets wat het voor de fetisjist uniek maakt van alle andere objecten om hem heen.

In het spraakgebruik wordt fetisjisme niet alleen in verband gebracht met de aantrekkingskracht op voorwerpen, maar ook bepaalde toestanden, rollenspellen of lichaamsdelen. Zo zullen niet alleen de luierfetisj, maar ook het infantilisme (autonepiofilie), pedoventisme, adolescentisme onder deze noemer gezet kunnen worden. Hoewel zij dit slechts bij extensieve interpretatie zijn: dus bv. aantrekkingskracht op babykleding in volwassen maten. Eigenlijk vormt deze interpretatie van het woord ‘fetisj’ de omschrijving van een ‘parafilie’. Een ‘parafilie’ is simpelweg een seksuele gedraging of fantasie afwijkend van het normale.

Vaak weet de persoon die een fetisj bezit in het geheel niet waar het vandaan komt. Of ze hebben de aantrekkingskracht voor zover zij denken al hun ‘hele leven’, ofwel ergens in hun leven heeft een ‘trigger event’ zich voorgedaan waardoor het fetisj naar boven is gekomen. Vooral de luierfetisj kan mijns inziens bijna niet anders dan op zeer jonge leeftijd ontstaan. Er zijn genoeg luierfetisjisten die al met 2,5 á 3 jaar zindelijk waren, en dus daarna eigenlijk niet of nauwelijks meer met luiers in aanraking zijn geweest. Desalniettemin is de aantrekkingskracht er toch.

Gedacht wordt dat fetisjes voornamelijk ontstaan tijdens de peutertijd. Dit is de tijd waarin kinderen schaamte veelal totaal vreemd is, en tevens kinderen alles met hun handen en mond ontdekken. Voor het luierfetisj lijkt deze theorie dus allezins aannemelijk, omdat dit een leeftijd is waarbij bij nagenoeg alle kinderen luiers nog een rol spelen in het alledaagse leven. Een tweede sterk argument vind ik persoonlijk het feit dat het overgrote deel van alle luierfetisjisten de voorkeur geeft aan dezelfde soort luiers als die zij in hun eigen kindertijd gedragen hebben. Hoe zouden zij die specifieke voorkeur kunnen hebben ontwikkeld, als de luierfetisj niet al op die leeftijd zou zijn ontstaan. Anders zouden zij immers indifferent staan ten opzichte van de soort luiers die zij zouden willen dragen, of een voorkeur hebben voor een bepaald soort luier uit op argumenten gestoelde overwegingen (anders dan dat het dezelfde soort zijn als die in de jonge jaren werden gedragen).

Fetisjismen zijn geen resultaat van verkeerde opvoeding, mishandeling en andere vormen van negatieve omgang van ouders met hun kinderen. Hiermee sluit ik niet uit dat dit wel het geval kan zijn, maar veruit de meeste fetisjisten hebben een leuke jeugd gehad, hebben leuke en liefdevolle ouders gehad en zijn in alle andere opzichten normaal tot ontwikkeling gekomen.

Fetisjismen zijn ook al zo oud als de wereld. In Egyptische piramides zijn bijvoorbeeld wandschilderingen aangetroffen die mensen met een ‘voetfetisj’ afbeelden. Mensen die dus seksueel gepikkeld raken van de aanblik, aanraking en geur van voeten.

Fetisjismen zijn voor niet-fetisjisten vaak moeilijk te begrijpen. Het hebben van seksuele aantrekkingskracht op een voorwerp dat normaal geheel geen seksuele lading heeft is voor de buitenstaander vreemd. Zij zien dit als vreemd, omdat het object van de fetisj voor hen niet meer is dan een voorwerp. Mensen die zelf wel een fetisj hebben zullen het wellicht iets beter kunnen bevatten, maar het blijft voor iemand met een luierfetisj lastig om te bedenken dat een ander dat wel eens zou kunnen hebben voeten en vise versa.

Toch heerst er onder fetisjisten onderling vaak een vrij grote acceptatie. Dit is mooi verwoord in de afkorting:

YKINMKBYKIOK

Dit betekent zoveel als: “Your kink is not my kink, but your kink is OK.”
Vrij vertaald: “Jouw voorkeur is niet mijn voorkeur, maar jouw voorkeur is (ook) OK.”

Het drukken van negatieve stempels op ‘dingen die we niet kennen’ is een menselijke eigenschap. Het loont echter de moeite om verder te kijken dan een eerste indruk, en lering te trekken uit hoe anderen over iets denken. Fetisjisten zijn geen gekken of smeerlappen, het zijn mensen die in hun seksuele voorkeur afwijken van het normale. Al is het een vrij veel voorkomende afwijking, vaak naast hun gewone seksuele voorkeur. Luierfetisjisme, ageplay en infantilisme alleen al komt naar schatting bij zo’n 3000 à 4000 mensen binnen Nederland voor.

Er ligt geen enkel aantoonbaar oorzakelijk verband tussen fetisjisme en geslacht, en fetisjisme en intelligentie. Fetisjismen lijken, kijkend op internet, meer voor te komen bij mannen dan bij vrouwen. Echter lijkt het er mijns inziens meer op dat mannen in zijn algemeenheid meer over seksualiteit praten, en visueler zijn ingesteld dan vrouwen als het op seksualiteit aankomt. Zij beleven daardoor wat eerder plezier aan afbeeldingen en filmpjes van hun fetisj. Er zijn uiteraard evengoed vrouwen die dit leuk vinden.

Fetisjisten vormen qua intelligentie een perfecte afspiegeling van de samenleving. Het komt onder alle rangen, standen en opleidingsniveaus voor.

Het hebben van een fetisj biedt naast de nadelen van het taboe dat er vaak op rust, absoluut ook voordelen. Zo biedt een fetisj vaak een van de fijnste manieren voor de persoon om seksueel genot te bereiken, en dit soms op vrij eenvoudige wijze; denk bijvoorbeeld aan het dragen van een luier.

Ondanks het taboe dat er op rust; zijn eigenlijk alle vormen van spel met volwassen baby’s, luierliefhebbers en ageplayers heel onschuldig. Er wordt niemand kwaad bij gedaan en het is spel is vaak zeer liefdevol en zachtaardig. Daarbij behoort ieder spel gebaseerd te zijn op wilsovereenstemming. Er is dan ook geen enkele reden om je van het spel te onthouden als je er zelf, of met je partner plezier aan beleeft!


Infantilisme (autonepiofilie), pedoventisme en adolescentistisme
De wetenschappelijke termen achter de AB, Sissy en Ageplayers zijn:
-    infantilisme (autonepiofilie is synoniem)
-    pedoventisme
-    adolescentistisme
Allen slaan op het, binnen het kader van een rollenspel, jonger willen zijn dan de werkelijke leeftijd.

Het onderscheid tussen de verschillende vormen zit in de leeftijd die de beoefenaar van het spel wil aannemen. Infantilisten willen in hun spel de rol aannemen van een kind tot ongeveer 2 á 3 jaar. De leeftijd dat kinderen volledig onzelfstandig zijn en totaal zijn aangewezen op de zorg van hun ouders.

Pedoventisten spelen in hun spel een hogere leeftijd, die van een kind van tussen de 3 en 10 jaar. De leeftijd dat kinderen langzaam zelfstandig, met vallen en opstaan, hun eigen leven leren beheersen.

Adolescentisten nemen de rol aan van een tiener, van ongeveer 11 t/m 20 jaar. De leeftijd dat kinderen aan de vooravond van volwassenheid staan, en leren op eigen benen te staan. Waarbij het in het spel natuurlijk geregeld om het vrijvechten van de ouders gaat.

In de praktijk worden deze termen niet heel veel gebruikt. Het zijn termen ontleend aan de psychologie en psychiatrie. Daarnaast wordt het onderscheid onder de spelers niet zo scherp gemaakt.

In het spraakgebruik worden ‘volwassen baby’s’ vaak op één lijn gesteld met de personen die liever de rol van kleuter aannemen. Vaak wordt voor beide de term ‘infantilist’ gebruikt, hoewel de ‘kleuter’ dit dus eigenlijk niet is. Uiteraard geeft dit geen enkel probleem. Het verschil is immers maar gradueel, omdat iedere speler exact kan kiezen hoe hij of zij zijn rol invult en welke kenmerken van baby’s en/of kleuters hij daarbij wil overnemen.

Ageplayers zijn dus pedoventisten of adolescentisten afhankelijk van de leeftijd die zijn in hun spel wensen aan te nemen. Deze beide termen worden eigenlijk nooit gebruikt. Zeker onder ageplayers is het vrij gewoon ook nog wel eens te wisselen van leeftijd die zij wensen aan te nemen, afhankelijk van hun stemming en het soort spel waar ze zin in hebben. De bandbreedte daarin is nogal groot. Ook variëren de verhoudingen die ze in hun rollenspeler naspelen nogal eens. Aan de basis ligt vaak wel een bepaalde gezagsverhouding, bijvoorbeeld die van vader en dochter, meester en leerling, agent en arrestant etc.


Rollenspel versus psychologie en psychiatrie
Het is de taak van de gedragswetenschappen en medische wetenschappen om gedrag te bestuderen, en afwijkend gedrag dat in de samenleving tot problemen leidt te behandelen of te genezen. De psycholoog is een gedragswetenschapper, een persoon die gedrag bestudeert en in kaart brengt.  Na dit gedaan te hebben kunnen zij eventueel overgaan tot het veranderen van gedrag door middel van therapie als dit wenselijk is.

De psychiater wijkt af van de psycholoog doordat hij naast bekendheid met de gedragswetenschappen tevens kennis van medicijnen heeft. Psychiaters kunnen naast therapie dus ook genezen met medicijnen.

Het feit dat er termen bestaan die de volwassen baby, de luierfetisjist en de ageplayer omvatten betekent slechts dat binnen deze wetenschappen, de verlangens van de beoefenaars daarvan bestudeerd zijn. Het betekent niet dat het verlangens zijn die zo afwijkend zijn dat zij behandeld moeten worden in welke vorm dan ook.

Binnen de psychologie en psychiatrie heerst grote onbekendheid met het infantilisme en luierfetisjisme. De reden hiervoor is heel eenvoudig. In de regel komen mensen die een dergelijke fetisj hebben geheel niet in aanraking met hulpverleners. Zijn leiden een fijn, gelukkig en normaal leven en nemen daarbij in hun vrije tijd af en toe de gewenste rol aan, of dragen een luier voor hun plezier.

Hoewel dit gedrag is dat afwijkend is van de norm, geeft het in de regel geen enkel probleem. De problemen ontstaan vaak pas als anderen die er niet mee bekend zijn hun stempel op gaan drukken. Ook kunnen problemen ontstaan als de beoefenaar blijft hangen in zijn rollenspel, of wenst te blijven hangen in zijn rollenspel.

De beschreven gevallen van infantilisme en luierfetisjisme vallen dan ook vaak uiteen in drie categorieën:
-   Mensen die door bekendmaking van hun rollenspel bij de hulpverleners terecht zijn gekomen
-   Mensen die er voor zichzelf hinder van ondervinden
-   Mensen die hun normale leven laten overschaduwen door hun fantasieën

De eerste categorie is nauwelijks interessant. Het zijn vaak jongeren die hun ouders hebben verteld, dat ze deze voorkeur hebben, of waarbij de ouders tot de ontdekking zijn gekomen dat ze deze voorkeur hebben. Uit bezorgdheid, en met alle goede bedoelingen van de ouders sturen deze hun kind naar een psycholoog of psychiater om hierover te praten. Hier is niets mis mee, zij het dat een fetisjisme helemaal geen probleem hoeft te zijn in iemands leven. Het enkele feit dat een seksuele voorkeur afwijkt van de norm, wil nog niet zeggen dat de norm dan vervolgens opgelegd zou moeten worden. Dus enige voorzichtigheid hiermee is dan ook geboden. Anderzijds kan het zowel voor het kind als voor de ouders helpen om er eens met een buitenstaander over te praten, en op een meer objectieve wijze informatie in te winnen.

De tweede categorie zijn mensen die hinder ondervinden van hun fetisj. Zij vinden hun fetisj bijvoorbeeld een obstakel bij het vinden van een juiste partner, of het leggen van contact. Deze mensen gaan vaak uit zichzelf naar een psycholoog of psychiater om enige assistentie te krijgen bij hoe om te gaan met dit probleem. Vaak help dit om beter met de problematiek te leren omgaan.

De derde en laatste categorie is extreem en komt zéér zelden voor. Dit zijn mensen die hun gewone leven laten overschaduwen door hun fantasieën om jonger te zijn dan ze zelf zijn. Omdat dit natuurlijk sociaal niet geaccepteerd is, vallen zij vaak buiten de normale samenleving. Zij vallen in een sociaal isolement, en verliezen het contact met vrienden en familie. Dit zijn de gevallen waarbij hulpverlening zeer zeker op zijn plaats is.

Omdat deze laatste categorie zo extreem is, en dus onder wetenschappers tot de verbeelding spreekt zijn enkele van deze gevallen breed uitgemeten in de vakliteratuur. Uiteraard interessant voor studiedoeleinden, maar zij vormen absoluut niet de maat voor hoe mensen met deze fetisjen omgaan.

Zoals gezegd zullen de meeste luierliefhebbers, volwassen baby’s en ageplayers nooit met de psychische hulpverlening in aanraking komen. Zij leiden een normaal leven, en zijn prima in staat met hun gevoelens om te gaan en er slechts aan toe te geven op een moment dat dit passend is. Zij vormen dus geen enkel probleem binnen de samenleving. Bijgevolg hiervan is dat zij dus buiten de schijnwerpers van de psychologie en de psychiatrie blijven en er dus heel weinig wetenschappelijke data over deze groep bekend is.

 HOOFDSTUK  2  De aantrekkingskracht van luiers –Het gevoel
Toch hebben luiers ‘iets’ wat ze uniek maken, en daarvoor uitermate geschikt maken als fetisj object. Luiers hebben een heel speciale textuur: dikte, vorm, afmetingen en materiaal.

Het is eerste dat luiers speciaal maakt wordt verstrekt door het taboe dat rondom luiers hangt. Doordat luiers zo sterk in verband worden gebracht met baby’s, maakt het dragen van de luier dat de luierliefhebber zich kleiner voelt. Door de luier te dragen neemt hij tijdelijk en wel gewild een stukje van zijn volwassenheid weg; en vervangt dit door kinderlijks, en stouts en ondeugend. Daarnaast brengen luiers zachtheid en geborgenheid. Die kinderlijke staat is bij luierliefhebbers vaak iets onbewusts, de gedachten blijven gewoon volwassen, en het handelen meestal ook.

Hierin speelt tevens mee het omdoen van een luier. Voor de meeste luierliefhebbers is ook dit een moment van genieten, ze maken er een heel ritueel van.  Het schoonmaken van het onderlichaam, het zinkzalven, het poederen van de billen en dichtplakken van de luier. De meeste luierliefhebbers stellen hele specifieke eisen aan de geuren die de zalf en poeder moeten hebben, en hoe strak de luier precies moet zitten.

Het verschonen in samenspel met een partner voegt daar nog aan toe dat de luierliefhebber tijdens de verschoning open en bloot met zijn of haar geslachtsdelen voor de partner komt te liggen. Enerzijds vormt dit natuurlijk een bron van schaamte, maar ook zeker van intimiteit en genegenheid. Het is een van de meest baby-achtige handelingen die een volwassene kan ondergaan, en doet de liefhebber dan ook meestal heel nietig, maar ook warm en prettig aanvoelen.

Geuren vormen vaak de best opgeslagen herinneringen in de menselijke hersenen. Mensen zijn bijvoorbeeld in staat de geur te herkennen van een huis waar ze al tientallen jaren niet meer hebben betreden. Daarvoor is de geur van de schone luiers, de gebruikte zalf of olie, het talkpoeder, maar ook die geuren in combinatie met urine of poep belangrijk voor luierfetisjisten. Ze geven een geur af gelijkend aan die van een baby of babykamer, wellicht zoals ze zelf vroeger roken toen ze nog klein waren.

Daarnaast herinnert de geur van urine of poep in de luier eraan dat ze iets gedaan hebben dat ‘ondeugend en stout is’; het als volwassene in je broek doen. Hetgeen natuurlijk oneigen is aan het beeld van grote mensen, en volwassenheid.

De strakheid waarmee een luier wordt dichtgemaakt is bepalend voor de druk die de luier op het onderlichaam uitoefent. Die druk wordt bij gebruik van de luier vaak nog versterkt doordat vloeistof de gel of het katoen doet uitzetten, hetgeen de druk op het onderlichaam verhoogt. Deze druk maakt dat de luier bij iedere beweging van het lichaam een schurende beweging langs het lichaam maakt. Deze schurende beweging kan bijzonder stimulerend werken op de geslachtsdelen.

De dikte van de luier heeft ook direct invloed op de bewegingen van het lichaam. Een dikke luier zorgt ervoor dat de knieën niet of nauwelijks meer tegen elkaar gedrukt kunnen worden. Dit geeft een waggelend loopje bij de meeste mensen. Dit wordt extra versterkt voor bij een natte luier, die naast dikker ook zwaarder wordt en lager gaat hangen.

Tevens zorgt een dikke luier ervoor dat bij het op de rug gaan liggen de benen bijna automatisch iets wijd worden gelegd met de knieën naar buiten. Ook dit is een herkenbare houding van kinderen.

Dikke luiers voelen vaak ook zachter aan. Uiteraard is een dikke luier veel beter voelbaar. Het is dan ook om die reden dat veel luierliefhebbers, zeker thuis, de voorkeur geven aan dikke luiers. Soms worden zelfs om de gewenste dikte te bereiken extra inleggers gebruikt, of worden er meerdere luiers over elkaar gedragen.

Het gevoel speelt ook nog op een ander terrein. Veel luierliefhebbers geven de voorkeur aan de soort luiers die ze zelf in hun jonge jaren gedragen hebben. Dat betekent dus vaak katoenen luiers, weggooiluiers met plastic buitenkant of plastic broekjes met inleggers of strikslips. Alle andere soorten luiers die bestaan als luierbroekjes voor volwassenen en de moderne luiers met een band om het middel zijn dan ook vaak minder geliefd.

Naast invloed op de bewegingen is het tevens de dikte die invloed heeft op het zelfbeeld van de luierfetisjist. Vooral op vorm van de billen die de luier geeft, en de zichtbaarheid van de contouren onder kleding. Veel luierfetisjisten vinden het om die reden fijn om strakzittende kleding over hun luier te dragen, omdat dit de luier extra accentueert; bijvoorbeeld een maillot, panty, pyjamabroek of romper. Het bolle kontje maakt dat het er ‘schattig’ uitziet.

De meeste luierliefhebbers zijn niet exhibitionistisch, en confronteren anderen liever niet met het feit dat ze een luier dragen. Dat neemt niet weg dat het voor velen toch spannend kan zijn om zich geluierd tussen andere mensen te begeven. Het gevoel van ‘ een geheim hebben’, is daarbij vaak al voldoende. Maar ook het gebruiken van de luier in het bijzijn van anderen geeft extra spanning in het spel.

Daarbij verandert zoals gezegd de vorm van de billen en het kruis door de luier die wordt gedragen onder normale kleding. Dit maakt dat de luier min of meer van buitenaf zichtbaar is. In de praktijk zullen mensen die verandering eigenlijk in het geheel niet waarnemen als een enkele luier wordt gedragen onder normale kleding. De verandering van het zelfbeeld is hiervoor vaak voldoende om het spannend te maken, en niet eens de werkelijke kans op dat gezien wordt dat de persoon een luier draagt. Een enkeling vindt het spannend om de luier echt aan anderen te laten zien, bv. door deze een stukje boven de broeksrand uit te laten steken en een kort T-shirt aan te trekken. Een enkeling vindt het zelfs spannend om de gehele luier te laten zien.

Veel luierfetisjisten beleven ook plezier aan het zien van de luier. Het luier-en-T-shirt outfit, een peuteroutfit bij uitstek, is daarbij vaak geliefd. Het open en bloot dragen van de luier geeft een vorm van vrijheid. Vrijheid omdat het toonbeeld is van een tijd waarin schaamte en ijdelheid totaal afwezig waren.

Het constant kunnen zien dat een luier wordt gedragen, draagt tevens bij aan het gevoel van klein zijn. Daarnaast is er op deze wijze geen enkele manier om het effect op de luier te verhullen, nadat deze is gebruikt. Vooral dit laatste heeft diepe invloed op het zelfbeeld, hetgeen nog kan worden verstrekt door een partner die bv. opmerkingen maakt met betrekking tot de ‘noodzaak’ van het gebruik van luiers voor de fetisjist.

Geluid speelt ook een belangrijke rol. Het plastic van de buitenzijde kraakt, de plakstrips geven een geluid bij het opplakken en losmaken, het klittenband en de drukknopen bij katoenen luiers, en ook de eventueel gedragen plastic broeken kraken. Sommige luierfetisjisten geven er de voorkeur aan luiers te dragen die constant bij iedere beweging kraken. Op deze wijze worden zij voortdurend herinnerd aan de aanwezigheid van de luier, en in het openbaar dragen verhoogd dit de potentiële kans op ontdekking wat vaak bijdraagt aan de spanning van het dragen van luiers in het openbaar.

Plakstrips geven een zeer typerend geluid, dat iedereen onmiddellijk zal herkennen. Het verschonen in een openbaar toilet waar meerdere mensen aanwezig zijn wordt door sommigen dan ook spannend gevonden. Ondanks dat anderen de luier door de gesloten deuren niet zullen zien, zal het geluid van het losmaken van de plakstrips bij voorbijgangers die het herkennen de associatie met luiers oproepen.

De kleur van de luiers is eveneens van belang. Veel luierliefhebbers geven de voorkeur aan witte luiers, maar ook gekleurde luiers en luiers met kinderlijke motiefjes zijn erg in trek. Vooral helemaal witte luiers, en luiers voor volwassenen die gelijkenissen vertonen met luiers voor baby’s zijn items waar luierfetisjisten vaak grote moeite voor doen om ze te vinden en te bemachtigen.

Luiers vormen een uitstekende isolatie rondom het onderlichaam. Door de lucht die stilstaat in de pulpmat of het katoen van de luier wordt de warmte in de luier binnengehouden. Dit effect kan nog worden verstrekt voor gebruikt te maken van een goed afsluitende plastic broek over de luier, of door het onderlijf in te smeren met een vettige zalf zoals vaseline. De warmte vormt een bron van comfort, maar eveneens ongemak bij een hoge omgevingstemperatuur.

De aantrekkingskracht van luiers - Het gebruik
Tot slot komen we bij het gebruik van de luier. Lang niet alle luierfetisjisten die luiers dragen, gebruiken hem ook. Sommigen vinden het enkele zien of omhebben van de luier voldoende. En voor weer anderen is het zien van anderen die luiers dragen op plaatjes, in filmpjes of erover lezen voldoende.

Toch is voor groot deel van de luierliefhebbers gebruik van de luier onderdeel van hun liefhebberij. De zindelijkheid vormt een van de sterkste gevoelens en een van de eerste echte controles over het lichaam die men in het leven heeft. Namelijk de vrijheid om te beslissen waar en wanneer je je behoefte doet. Daarbij hoort de zindelijkheid bij heel sterk bij het beeld van ‘groot’ zijn. Het in je broek doen, of in bed plassen wordt daardoor als zeer vernederend ervaren en vormt een enorme bron van schaamte bij degene die het (helaas) wel overkomt.

Het willens en wetens overwinnen van de zindelijkheid, door de behoefte en in een luier te doen geeft daarom omgekeerd bezien een overgave aan het ‘klein zijn’. Het omdoen van de luier neemt die controle geheel weg; ondanks dat invloed kan worden uitgeoefend op wanneer de luier wordt gebruikt, zal hij vaak pas verschoond worden nadat hij is gebruikt. Doordat het eindresultaat dus altijd een gebruikte luier is, is het resultaat de weinige controle dus effectief weg. Hierin is het gevoel van vrijheid bij het dragen van luiers gelegen, de luierdrager laat de effectieve controle over de zindelijkheid varen (niet de werkelijke controle).

Het voor de eerste keer gebruik maken van een luier is in het geheel geen makkelijke opgave. Het lichaam werkt dit uit alle macht tegen. Alleen bij zeer diepe ontspanning is het mogelijk om de zindelijkheid te overwinnen en gebruik te maken van de luier. Het vergt enige training en gewenning. Dit betekent overigens niet dat de controle op de spieren van de blaas en darmen afnemen, slechts dat luierliefhebbers ze beter dan anderen weten aan te sturen op waar en wanneer ze worden gebruikt. Het willens en wetens gebruik maken van deze spieren, zet zich niet zomaar om oncontroleerbaarheid met onaangename medische condities als incontinentie of bedplassen tengevolge.

Plassen in een luier voegt warmte, volume, gewicht en geur toe. Daarnaast verandert het gevoel van de luier sterk. Katoen gaat in natte conditie meer schuren, terwijl in weggooiluiers de anders wat stugge en compacte pulpmat flink opzwelt en veel zachter wordt. Deze warmte, zachtheid en dikte geven voor velen het ultieme gevoel aan het dragen van de luier.

Met kracht in een luier plassen geeft tevens een tinteling door de terugslag op de geslachtsdelen die door sommigen als erg prettig wordt ervaren. Daarnaast geeft het gevoel van de warme urine die over het onderlichaam stroomt voor vaak een fijn gevoel. Luierliefhebbers scheren om die reden, buiten hygiënische overwegingen, vaak hun schaamhaartjes af. Tevens geeft dit natuurlijk een kinderlijker uiterlijk aan de volwassen geslachtsdelen. Een beeld wat tegenwoordig wel algemeen in de maatschappij wordt geaccepteerd.

Anders dan de mensen die het gevoel van natte luiers fijn vinden, zijn de mensen die hoge nood fijn vinden. Het ophouden van de behoefte totdat het lichaam aangeeft dat het niet langer kan. Dit is een heel inspannende bezigheid. Het lichaam geeft aan dat het niet langer wil, en er is dan ook veel wilskracht voor nodig om dit moment uit te stellen. Voor deze mensen is het moment van verlossing het moment van de ultieme luierervaring. Aan het regelmatig heel lang ophouden van de behoefte zijn wel (enige) risico’s verbonden, zorg dat je hiermee bekend bent voor je er aan begint!

Weer anderen genieten niet alleen van het gebruik van de luier, maar ook van het overmatig gebruik daarvan. Het gebruik tot op het punt van doorlekken. Bij gebruik van dikke (nacht) luiers, is dit iets waar uren naartoe gewerkt kan worden. Het plezier van de ervaring ligt dan in het punt dat al zittende op de broek de zogenaamde ‘halve maantjes’ op de billen ontstaan, of in het punt dat de fetisjist geluierd en wel nagenoeg volledig in zijn broek of bed plast.

Een ander gebruik van luiers, is het gebruik van luiers na het klysmatiseren. Bij een klysma wordt via de anus een hoeveelheid vloeistof in de darmen gebracht. De darmen zullen proberen deze vloeistof binnen enkele minuten tot kwartieren proberen uit te scheiden. De druk op de darmen en het moment van uitscheiding en de oncontroleerbaarheid ervan als ze het in de luier doen, vormen voor deze mensen het genot. Klysmatofilie komt ook onder luierfetisjisten met enige regelmaat voor. Ook klysmatiseren brengt gevaren met zich mee, informeer jezelf voor je eraan begint!

Een deel van de luierfetisjisten poept ook (incidenteel) in de luier. Het genot hiervan zit in de eerste plaats in het poepen zelf. De poep vormt een warme en zachte massa in de achterzijde van de luier. Doordat deze niet opgenomen wordt door de luier zelf, maar erin komt te liggen wordt de luier naar achter gedrukt. Plezier wordt dan behaald uit enerzijds voelen van de warmte en zachtheid tegen de billen, het zien of voelen uitzetten van de luier aan de achterkant, en het gevoel van hoe de luier strakker aantrekt in het kruis tengevolge daarvan. Natuurlijk is het hebben van een poepluier natuurlijk de meest verregaande vorm van toegeven aan het ‘klein’ zijn.

De tweede vorm van genot zit in het spelen met het resultaat. De gevormde bult in de achterkant van de luier, zal zich bij het zitten onder het gewicht van het lichaam uitspreiden over de achterzijde. Een gevoel dat vaak als prettig wordt ervaren. Het verspreiden van de poep door de hele luier komt ook vrij veel voor, aanraking met geslachtdelen wordt dan vaak mede als prettig ervaren.

Een enkeling gaat dan nog verder en smeert de poep ook nog uit over het (hele) lichaam, en in extrema nemen ze het zelfs in hun mond. Dit komt onder luierfetisjisten eigenlijk heel weinig voor. Dit heeft vooral te maken met dat het eigenlijk een op zichzelf staande fetisj is namelijk: coprofilie ofwel scatofilie. Ik vermoed dat deze mensen hun heil dus vooral daar zoeken, en minder tussen de luierfetisjisten. Veel luierfetisjisten vinden dit vies, en ervaren dit als over hun grens, hoewel ze vaak wel normaal geaccepteerd worden binnen de luierclubs online.

De meeste luierfetisjisten vinden poepen, ondanks dat het ze een plezierig gevoel geeft vaak vies. Lang niet allemaal beleven plezier aan de doordringende geur die het geeft en het uitgebreide schoonmaakwerk. Het reduceren van de gevolgen zit voor een deel in de voorbereiding. Het gebruik van vettige zalf voor het omdoen van de luier maakt het schoonmaakwerk makkelijker en verkleint de kans op irritatie. Daarnaast is douchen nadien voor velen erg fijn, hoewel sommigen zich juist heel klein voelen als ze zich nadien schoonvegen met babydoekjes.

Het matigen van de consumptie van vlees, sterke kruiden en alcohol doet de geur van ontlasting aanzienlijk verminderen.

Het gebruik van de luier doet iedere luierliefhebber na verloop van tijd verlangen naar verschoning. Op dit gebied lopen de meningen zeer uiteen. Waar de ene het liefst zo lang mogelijk in de luier rondloopt, ongeacht wat hij erin heeft gedaan, wil de ander hem uit hebben na het eerste plasje of zelfs ongebruikt na verloop van een bepaalde tijd.

De meest gehoorde mening is dat het als prettig wordt ervaren ’s avonds lang in een luier te lopen, of er ’s nachts mee te slapen (al dan niet gebruikt). Daarmee is 4 tot 12 uur achtereenvolgend gebruik geen uitzondering. Vaak is dit ook gewoon een praktische overweging, omdat de meeste luierliefhebbers alleen luiers binnen hun privésfeer dragen.

Het nodig hebben van een verschoning vormt veelal bevestiging van dat de luier gebruikt is, zodat omdoen van de luier niet voor niets is geweest. Ook deze bevestiging brengt verandering van het zelfbeeld teweeg, en doet de fetisjist zich kleiner voelen.

Ondanks dat veel luierfetisjisten genieten van het bevuilen van hun luiers, is het genot van het ‘weer schoon en fris zijn’ ook bij velen aanwezig. Niet langer overheerst dan de geur gebruikte luiers, maar de parfum van zinkzalf en poeder. Daarnaast zit de schone luier dan ook vaak weer lekkerder doordat deze koeler is en minder hangt.

Het is ook helemaal niet ongewoon voor luierfetisjisten om na het gebruik van 1 luier hun liefhebberij voorlopig weer aan de kant te leggen. De behoefte is dan tijdelijk verdwenen en het verlangen vervuld.


De aantrekkingskracht van luiers - Het verlies van gevoelens voor luiers
Vooral bij fetisjisten die ook masturberen in hun luiers is soms na het orgasme zelfs een totale afkeer van de luiers aanwezig. De luier moet dan na orgasme direct weg en alles moet zo snel mogelijk weer terug naar het oude. Dit heeft twee oorzaken. De eerste oorzaak is een psychische. Bij het toegeven aan de luierfetisj wint het verlangen naar een luier het over het verlangen van normaal volwassen willen zijn en daarnaar handelen. Het tweede is een biologisch proces. In staat van opgewondenheid, en nog weer extra bij masturbatie maakt het lichaam dopamine aan. De dopamine geeft in het lichaam het warme gevoel, en de kriebels in de buik bij seksuele opwinding. Dit neemt bij nadering van het orgasme toe.

Na het orgasme begint het lichaam in hoog tempo de stof prolactine te produceren. Dit reduceert het effect van de dopamine, en onderdrukt seksuele lusten. Bij het verdwijnen van de seksuele lust neemt het verstand het dan weer over van het gevoel, en wordt de realisatie weer gevestigd dat het gebruik van luiers infantiel, vies, en onacceptabel gedrag is. Schaamte en afkeer krijgt dan de overhand, en de gevoelens voor luiers verdwijnen al snel helemaal. Meestal komen deze na verloop van tijd wel weer terug; vaak na enkele uren, dagen of weken.

Heel veel luierliefhebbers kennen dit fenomeen. Het is heel gebruikelijk onder tieners die net starten met luiers, en er om redenen van schaamte een haat-liefde mee krijgen. Bij veel luierliefhebbers verdwijnt het fenomeen, nadat ze hun fetisj hebben geaccepteerd als een vast onderdeel van hun bestaan. Bij enkelen blijft het altijd aanwezig.

Al met al komen dus bij het dragen van luiers een heleboel specifieke punten kijken die luierfetisjisten doet uitkijken naar het (incidenteel) dragen van een luier. Duidelijk is wel dat een luier een fetisjobject bij uitstek is, omdat het hele specifieke en kenmerkende eigenschappen bevat die zich sterk onderscheiden van andere objecten. Dit terwijl voor het overgrote deel van de Nederlandse en Belgische bevolking een luier totaal geen seksuele connotatie heeft.

Tijdens het dragen van de luier doen de meeste luierfetisjisten gewoon wat ze verder in het dagelijkse leven ook doen. Ze kijken televisie, lezen een krantje of computeren wat. Het is echter de luier die ze een extra plezierig gevoel geeft bij alles wat ze doen.


De aantrekkingskracht van luiers - Het gemak?
Er bestaan ook mensen die luiers voor ‘het gemak’ dragen. Bijvoorbeeld tijdens lange autoritten of onder een skipak, zodat zij de wc niet hoeven te bezoeken. Uiteraard bestaan er luierfetisjisten die dit doen, maar er zijn ook mensen die geen seksuele gevoelens hebben bij de luiers die ze dragen. Deze mensen komen bij de luierclubs meestal zeer weinig voor. Dit komt waarschijnlijk vooral doordat zij niet dezelfde gevoelens delen. Zij zullen, omdat ze er geen seksuele gevoelens bij hebben, het dragen als zodanig ook niet als bijzonder zal ervaren. De luier is voor hen een handig gebruiksvoorwerp. Deze mensen komen bij de diverse luierclubs op internet dan ook maar zelden voor. Desalniettemin zijn zij meestal ook van harte welkom binnen de clubs.

Het gemak lijkt mij persoonlijk overigens maar betrekkelijk. Want het vereist nog steeds het meenemen van middelen voor het verschonen, en de tijd voor de verschoning zelf. Daarbij geeft het nog de ongemakken van geuren, kans op doorlekken, afname van de bewegingsvrijheid en gevaar eventuele ontdekking. Tevens vinden veel mensen het een vies idee om een luier te gebruiken.

Zuiver naar het gemak kijkend, denk ik dat het toilet in de meeste gevallen toch een betere optie is. Maar voor sommigen weegt het plezier van het niet naar een vies toilet hoeven, of het ongestoord door kunnen gaan met hun bezigheden daar tegen op.
________________________________________

HOOFDSTUK 3 - De eerste aanraking met luiers

Het ‘ontdekken’ van luierfetisjisme
De wijze waarop mensen erachter komen dat ze een seksuele aantrekkingskracht op luiers hebben, of dat ze het plezierig vinden om luiers te dragen verschilt van persoon tot persoon.

Ik onderscheid hierin vier verschillende ideaaltypische vormen, namelijk:
-   'Vroege' Ontdekkers; zijn luiers ‘altijd’ blijven vinden.
-   'Late' ontdekkers; hebben luiers in de pubertijd of als (jong) volwassene hebben herontdekt. 
-   ‘Hooks’; herontdekken luiers doordat zij partner zijn van een luierliefhebber die de fetisj aan hun haakt. 
-   Levensgenieters; dragen luiers uit noodzaak (bedplassen of incontinentie), maar hebben het plezier erin ontdekt en maken dus mét luiers hun leven zo plezierig mogelijk.


De 'vroege' ontdekkers
De eerste categorie zijn mensen die naar eigen zeggen zolang ze weten een luierfetisj hebben gehad. Ik behoor zelf tot een van die personen.

Deze luierliefhebbers beginnen al op zeer jonge leeftijd. Het is niet ongewoon voor deze groep om herinneringen te hebben over hun voorliefde voor luiers teruggaand tot de leeftijd van 4 tot 11 jaar. Uiteraard zijn deze herinneringen niet seksueel van aard, maar bevatten herinneringen van (een soort) aantrekkingskracht op luiers. Dit ziet op het interesse hebben in de luiers van jongere broertjes of zusjes, het zelf spelen met luiers uit de eigen jeugd, luiers om poppen en beren e.d. erg interessant vinden. Dit is uiteraard allemaal erg onschuldig, en speelt zich vaak onopvallend af onder toeziend oog van de ouders.

Op de vooravond van de pubertijd ontwikkelen zich dan fantasieën die luiers bevatten en vaak (maar lang niet altijd) een aandrang naar werkelijk zelf luiers dragen. Sommigen krijgen spontane orgasmes bij deze fantasieën. Vaak is de leeftijd dan zo tussen de 10 en 13 jaar, de leeftijd waarop kinderen zich voor het eerst voorzichtig met seksualiteit bezig gaan houden. Meestal is de onafhankelijkheid nog niet voldoende aanwezig om aan luiers te komen, en bestaat er bij de kinderen angst voor hun gevoelens: ‘anders zijn dan de rest’. Het voelt vreemd en onvolwassen om over luiers te fantaseren, ze te willen dragen of zelf te dragen.

Desalniettemin is dit het de leeftijd waarop het experimenteren veelal stiekem begint, bijvoorbeeld door het aantrekken van 10 onderbroeken, door een handdoek in de onderbroek te leggen of punt van het dekbed, of door zelf luiers te fabriceren uit plastic en lappen. Als de aantrekkingskracht zich ook uitstrekt tot het gebruik van luiers, vinden ook vaak hier al de eerste experimenten daarmee plaats. Dus bijvoorbeeld stiekem in een onderbroek plassen, deze uitspoelen en verdekt op laten drogen. Of door wc-papier in een onderbroek te leggen en hierin te poepen, zodat het gemakkelijk opgeruimd kan worden. En tal van vindingrijke andere methoden.

Deze kinderen weten heel goed dat wat zij doen afwijkt van wat zij als tiener horen te doen. Desalniettemin geeft het hen een fijn gevoel en zullen zij het toch blijven doen. Uiteraard is de angst voor ontdekking bij deze groep groot. Veelal zullen ze er dan dus ook alles aan doen om hun voorliefde voor luiers buiten het oog van derden te houden.

Bij het naar de middelbare school gaan van deze kinderen krijgen zij in de regel voor het eerst de vrijheid, financiële middelen en moed om werkelijk aan luiers te komen. Dit is relatief makkelijk omdat zij vaak nog klein genoeg zijn om in de grootste maat babyluiers te passen, en anders wel in de hedendaags verkrijgbare trainingsbroekjes tegen bedplassen.

Een ieder van deze groep kan zich de eerste maal dat hij of zij luiers ging kopen nog herinneren als de dag van gisteren. De spanning alvorens het kopen, de dagenlange planning voordat de stap werd ondernomen, de zenuwen bij het binnentreden van de winkel, de trillende handen bij de kassa etc.

De eerste ‘echte’ luiers zijn voor de meeste een verademing. Het enkele zien of voelen van de buitenkant van de luier is vaak al voldoende om de vlinders in de buik weer te doen fladderen, om van het omdoen en het dragen nog maar niet te spreken. De eerste keer luiers dragen voelt gek en onwennig met al die dikte tussen de benen, maar toch op een vreemde manier fijn.

Meestal pas na enkele keren van dragen volgt het eerste gebruik, als er überhaupt al behoefte is aan gebruik. Er zijn immers vele luierliefhebbers die gebruik in het geheel vies vinden, en de luiers droog laten. Dit is dus niet abnormaal.

De eerste keer plassen en in een luier is veel moeilijker dan je op het eerste gezicht zou denken. Jaren van zindelijkheid staan eraan in de weg dat je zomaar in een luier plast, en maar beter ook. De ongeoefende luieraar zal proberen te persen, echter juist wachten tot je echt moet en ontspanning zijn de sleutel tot in je luier plassen. Het vergt gek genoeg bij meesten echt oefening. Zeker in vreemde standen, anders dan staand en zittend.

Als jongen geluierd voor de wc gaan staan, of als meisje gaan zitten. Hiermee houdt je de hersenen voor de gek dat je het op de wc gaat doen, en maakt plassen een stuk makkelijk. De methode wordt omgekeerd veel gebruikt bij de zindelijkheidstraining van kinderen. Als zij niet op een potje durven, werkt vaak de luier afdoen en in het potje leggen, om ze over de drempel te helpen toch op het potje te gaan zitten.
Voor jongens is het vaak moeilijk en soms zelf pijnlijk om met een erectie te plassen, nog los van de verhoogde kans op lekkage. Het is daarom aan te raden de luier al voordat je moet plassen om te doen, zodat de opwinding is weggeëbd als je daadwerkelijk moet.

Sommige luierliefhebbers geven er tevens de voorkeur aan in hun luier te poepen, hiervoor geldt hetzelfde als voorgaand beschreven. Het aantal luierliefhebbers dat in hun luiers plassen is aanzienlijk groter dan die er tevens in poepen. Velen vinden dit een brug te ver; ze vinden het vies, stinken, het schoonmaakwerk staat ze niet aan etc. Anderen zien het juist als het summum van luiers dragen; een poepluier hebben.

De leeftijd van 12 jaar en ouder is ook de leeftijd van de seksuele ontdekking. De meeste jongeren beginnen tussen hun 11de  en 16de jaar met masturberen, een klein deel (5 á 10%) daarvan doet dit helemaal niet.

Veel luierliefhebbers zullen er in deze periode achterkomen dat de luiers niet alleen in hun fantasie wonderen doen, maar dat het dragen van luiers alvorens of tijdens masturbatie extra fijn is. Een enkeling is zelfs in het geheel niet in staat een orgasme te krijgen zonder luier, ook dit is geen ongewoon verschijnsel. Sommige luierliefhebbers zijn in staat in hun luier een orgasme te krijgen, anderen wrijven erover, rijken in de luier of moeten de luier eerst afdoen en het met direct handwerk afmaken. Een droge luier is nogal stug en compact, daarom zal voor velen een natte luier vaak prettiger zijn bij masturbatie door zijn dikte, warmte en zachtheid. Maar de persoonlijke voorkeuren verschillen hierin uiteraard!

Tussen het 12de en 18de jaar hebben de meeste luierliefhebbers een haat-liefde verhouding met luiers. Enerzijds brengt het ze veel plezier. Anderzijds geeft het een gevoel van ‘anders zijn’, ‘iets doen wat niet hoort’ en ‘stiekem moeten doen ten opzichte van ouders’.
Een bijbehorend verschijnsel is dat jongeren het ene moment luiers kopen en stiekem dragen. Het andere moment overheerst het schuldgevoel, het gevoel dat ze normaal moeten doen etc. Dan worden de luiers weer weggegooid. Meestal keert echter na verloop van tijd de aandrang tot het dragen van luiers toch weer terug.

De leeftijd van 12 tot 18 is ook de leeftijd van afzetten en het doen van een beetje ondoordachte dingen, het hoort er nu eenmaal bij. Soms worden luierdragers zo moedig dat ze zelfs luiers in het openbaar gaan dragen onder hun kleding. Dit maakt risico op ontdekking des te groter, zeker bij gebruik. Denk goed na over waar je aan begint voor je er een aantrek naar school! Ontdekking kan zeer nadelige gevolgen hebben in de vormen van pesterijen, uitsluiting uit de vriendengroep etc.

De moeilijkheid voor deze groep zit vaak ook in de relatie met hun ouders. Hoe lief, aardig en begripvol de ouders ook zijn, de meeste jongeren zullen niet zo gauw op hun ouders aflopen met de woorden: ‘Pap, mam, ik heb een luierfetisj. ’.
Het behoeft geen uitleg dat het dragen van luiers niet als acceptabel wordt gevonden voor jongeren als hier geen dringende reden voor is. Veel jongeren kiezen er in deze periode dus voor om hun voorkeur voor luiers verborgen te houden voor hun ouders.
De luiers worden verstopt, de gebruikte in een zakje meegenomen en in een publieke vuilnisbak weggegooid, en de nieuwe luiers in een tas naar binnen gesmokkeld. Vaak gaat dit jarenlang goed. Sommigen worden betrapt, en zijn hun ouders dan logischerwijs uitleg verschuldigd. Waarover later meer.

Na het eerste genot van luiers, en de haat-liefde verhouding komt met de jaren ook vaak de acceptatie dat ze de fetisj nu eenmaal hebben. Het nadenken over luiers en het spelen met luiers vormt voor hen een normaal onderdeel van hun bestaan. Het krijgt een plekje in het leven, naast alle andere dingen die voor jongeren belangrijk zijn.
Veel jongeren vinden naast luiers ook het andere (en/of zelfde) geslacht ook maar wat interessant en zullen ook daarmee vaak experimenteren. Dit kan vaak prima met een luierfetisj, een langdurige relatie vergt wel vaak dat de partner van de fetisj weet. Maar de meeste jongeren vertellen hun vriend of vriendin niets. De noodzaak ontbreekt vaak door de kortere duur van de relaties.

Met het volwassen worden nemen ook de afmetingen van het lichaam toe. Waar de babyluiers en trainingsbroekjes eerst toereikend waren, beginnen deze nu te klein te worden en niet langer bestand tegen grotere hoeveelheden urine. Daarop volgt dan de overstap van luiers voor kinderen, naar luiers voor volwassenen. Deze overstap wordt vaak zo lang mogelijk uitgesteld door bijvoorbeeld de plakstrips van de babyluiers met tape te verlengen.

Luiers voor volwassenen zijn, in tegenstelling tot luiers voor kinderen, in Nederland en België niet zomaar in de supermarkt verkrijgbaar. Deze kun je uitsluitend kopen bij een apotheek, zorgwinkel of via het internet. De geschiedenis herhaalt zich. Het voor het eerst kopen van luiers in een apotheek of via internet en ze vervolgens ophalen bij het postkantoor brengt voor de meesten veel spanning mee.

Maar voor veruit de meesten loont de spanning de moeite. De luiers passen veel beter en de absorptiecapaciteit is aangepast aan de productie van het lichaam. Al met al veel meer draagcomfort en veel minder kans op lekkage, en dus potentiële ontdekking!

Na het 18de jaar begint de echte acceptatie van luiers. De zelfstandigheid neemt toe; sommigen gaan het huis uit om te studeren, ouders ruimen niet langer kamers op etc. Dit geeft vrijheid om meer toe te geven aan luiers.
Relaties worden rond deze leeftijd ook vaak serieuzer en langer. Het delen van de fetisj met een partner blijft een moeilijk punt. Wat verwacht daarin van hem of haar? Dit zal later worden besproken.

Langzaamaan worden luiers op deze wijze een vast en geaccepteerd deel van het leven een persoon. Iets waaraan toegegeven wordt als er behoefte aan is, en blijft liggen als het er niet is.


De ‘late’ ontdekkers
De ‘late’ ontdekkers hebben niet het idee dat ze hun hele leven gevoelens voor luiers hebben gehad. Zij komen er in de pubertijd of pas als volwassene (middelbare leeftijd is geen uitzondering) achter dat deze aantrekkingskracht op luiers bij hen bestaat. Het ‘laat’ in deze zin slaat dus slechts op het laat ten opzichte van de groep die het idee heeft hun hele leven een seksuele aantrekkingskracht heeft gehad. Het ziet dus niet op een (te) ‘late’ of onvolledige seksuele ontwikkeling.

Vaak is bij deze groep een zogenaamd ‘trigger event’ aanwezig. Een gebeurtenis die bewust of onbewust hun verlangens naar luiers heeft aangewakkerd. Deze gebeurtenis kan werkelijk van alles zijn. Het kan heel direct zijn, doordat de persoon bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met luiers (voor volwassenen). Maar het kan ook veel indirecte door bijvoorbeeld het ontstaan van een fantasie. Lang niet allen uit deze groep zijn in staat de gebeurtenis te verwoorden die hun aantrekkingskracht op luiers heeft aangewakkerd, maar sommigen zijn tot in detail in staat dit wel te doen.

Net als bij de vroege ontdekkers geven de gevoelens voor luiers bij aanvang daarvan vaak veel schaamte. Het erover nadenken, of er misschien zelfs aan toegeven voelt fijn, maar voelt eveneens vreemd en onvolwassen. Ook hier is dus vaak de haat-liefde verhouding tot luiers aanwezig.

Enerzijds hebben de late ontdekkers een voordeel. Hoe hoger de leeftijd waarop de fetisj voor luiers wordt ontdekt, des te gemakkelijker het kán zijn om er aan toe te geven. Het hebben van een zelfstandig leven, buiten het toeziend oog van ouders geeft veel vrijheiden. Zo is het voor deze groep minder snel een probleem om luiers aan te schaffen, te dragen, fora te bezoeken of misschien zelfs luierclubs.

Anderzijds biedt het ook nadelen. Soms hebben de late ontdekkers een partner, en misschien tevens kinderen. Waar het gevoel wellicht nog onderdrukt kan worden en de verlangens geheim kunnen worden gehouden, is het werkelijk eraan toe geven om luiers te dragen vaak medeweten van de partner vereist. Dit simpelweg omdat het dragen van luiers aan hen niet onopgemerkt voorbij zal gaan. Dit vergt dus een gesprek met de partner waarin deze verlangens aan het licht komen, en het eventuele toegeven aan die verlangens vereist tevens instemming van de partner. Het behoeft geen uitleg dat voor veel luierliefhebbers de drempel tot het voeren van dit gesprek heel hoog is.

Het inpassen van luiers in een al gevestigde relatie gebeurd met zeer wisselend succes. De resultaten van een dergelijk gesprek strekken zich uit van complete afwijzing (van luiers of zelfs persoon), tot een uiteindelijk participerende partner en alles wat daartussen ligt. Dit is natuurlijk geheel van de partner afhankelijk. Hoewel ik eigenlijk alle standpunten van partners ten opzichte van luiers begrijpelijk vind, vind ik afwijzing van de persoon eigenlijk onacceptabel. Als je de ander werkelijk leuk vindt, accepteer je deze met al zijn of haar eigenaardigheden. Dat betekent dus dat een verlangen naar luiers op zijn minst bespreekbaar zou moeten zijn in mijn optiek, zonder dat een einde aan de relatie volgt.

Het hebben van kinderen hoeft geen probleem te vormen. Ouders kunnen hun slaapkamergeheimen prima verborgen houden voor hun kinderen. Dit doen alle goede ouders, en lijkt mij een normale gang van zaken. Echter zodra ook daarbuiten luiers worden gedragen, zal bij thuiswonende kinderen het dragen hiervan hun zeer waarschijnlijk niet ontgaan. Zij zullen er in dat geval dus ook van op de hoogte moeten zijn, al hoeven natuurlijk de achtergronden ervan niet in geuren en kleuren te worden uitgelegd.

Of de acceptatie en incorporatie van luiers in het dagelijks leven sneller of langzamer zal gaan dan bij de vroege ontdekkers is zeer afhankelijk van de omstandigheden van geval. Waar de een het ontkent en onderdrukt, zal de ander het met beide aangrijpen en er direct mee op de loop gaan. Hierin is mijns inziens geen lijn vast te stellen.


‘Hooks’
De ‘hooks’ vormen de partners van luierfetisjisten die tevens het plezier erin hebben ontdekt. Zij hebben als het ware de fetisj aangehaakt gekregen door hun partner.

Vaak begint hun ontdekking van de luierfetisj door de andere partner die in een gesprek aangeeft dat deze een aantrekkingskracht op luiers heeft. Uiteraard zal dit (ook) voor hen in het eerste opzicht vreemd zijn. Echter zullen zij er niet afwijzend tegenover staan.

Vaak is voor deze groep een aanzienlijk tijdsverloop nodig om de voorliefde voor luiers te doen groeien. Wellicht zullen zij op internet op onderzoek uitgaan naar meer informatie naar de achtergronden van hun partner, discussiëren op fora, misschien naar plaatjes en filmpjes kijken, of zelfs een luierclub met partner bezoeken voor direct contact met anderen. Dit laatste gebeurd slechts in uitzonderlijke gevallen.

De tweede stap is ze met hun partner met luiers gaan experimenteren. De ander er een luier omdoen, luiers verschonen etc. Sommigen vinden hun liefde voor luiers in deze min of meer moederlijke of vaderlijke rol. Anderen komen tot het punt waarbij ze zelf ook eens luiers willen proberen, en waarna dit goed blijkt te bevallen. Zo goed dat ze (af en toe) luiers willen blijven dragen.

Veelal vormt deze groep van partners van luierfetisjisten, mensen die ‘openminded’ zijn en een beetje avontuurlijk op seksueel gebied. Ze zijn graag bereid iets met, of voor de partner te proberen. Om die reden vormt de acceptatie van het hebben van de fetisj op zich bij beide partners niet echt een probleem. Het eraan toegeven zal dus op min of meer frequente basis kunnen gebeuren.

Als er uit de relatie kinderen zijn voortgekomen, die tevens in huis aanwezig zijn, geldt hetzelfde als bij de voorgenoemde categorie van de late ontdekkers.
 ‘Levensgenieters’
De vierde en laatste categorie van luierliefhebbers vormen zij die luier dragen uit (medische) noodzaak, maar er gaandeweg het plezier in hebben ontdekt. Deze mensen zijn dus veelal bedplasser of incontinent.

Volgens cijfers van het Nederlands Droogbed Centrum kent Nederland naar schatting 120.000 bedplassers van 18 jaar en ouder,(0,75% van de Nederlandse bevolking. Incontinentieklachten, in alle maten van ernst genomen, komt in Nederland bij 1 op de 16 volwassenen voor. Het komt dus binnen westerse samenlevingen op vrij grote schaal voor, in alle lagen van de bevolking.
(voor meer informatie over incontinentie & bedplassen, zie: http://urologie.startpagina.nl/)

Het hebben van incontinentieklachten wordt door iedereen die het overkomt als bijzonder onprettig ervaren. Vaak geeft het aanleiding tot herhaaldelijk bezoek aan doktoren, artsen en psychiaters en tevens als onprettig ervaren onderzoeken en medische behandelingen. Daarnaast geeft het voor velen, ondanks dat ze er niets aan kunnen doen schaamte. Deze schaamte en gebrek aan acceptatie van incontinentie binnen de maatschappij, maken dat mensen met ernstige incontinente klachten zich vaak belemmerd voelen in hun bewegingsvrijheid in de ruimste zin des woords.

Het meegaan op een kamp, blijven slapen bij een ander, uitgaan, het dragen van strakke of lage (modieuze) kleding en aangaan van een relatie zijn allemaal leuke bezigheden die voor iemand incontinentieklachten tevens de kans op ontdekking met zich meebrengen en soms ongestoord plezier in de weg staan. Dit heeft het logische en begrijpelijke gevolg dat de meeste mensen die luiers om medische noodzaak dragen, er zeer afwijzend tegenover staan omdat zij de keerzijde ervan kennen. Ze zijn luiers liever kwijt dan rijk. Het is dus ook niet verstandig je als luierliefhebber op een forum voor incontinentie of bedplassen als enkel liefhebber (dus recreatief luiers draagt) van luiers te begeven, luierliefhebbers zijn hier niet gewenst en daar horen wij respect voor te hebben!

Er is echter een klein deel van deze groep tevens in staat van de nood een deugd te maken. Zij maken hierdoor zich het leven met luiers zo plezierig mogelijk, en daarom heb ik ze bestempeld als ‘levensgenieters’. Deze categorie van mensen is vaak meer dan welkom in de gemeenschap van recreatief luiergebruikers.


Over het transformeren van de noodzaak van luiers, naar tevens het plezier beleven in luiers is niet veel geschreven. Echter zal ik proberen middels een beroep op mijn voorstellingsvermogen een beeld van te schetsen.

Het eerste belangrijke punt vormt wat ik zal omschrijven als aandacht, zachtheid, liefde en genegenheid. Kinderen en jongeren die kampen met bedplassen of incontinentie zullen langer dan gemiddeld door hun ouders een luier omgedaan worden en eventueel worden verschoond. Vanaf ongeveer 8 jaar zijn kinderen pas motorisch in staat dit zelfstandig te doen, en ook vaak dan nog blijven ouders hulp bieden.

Het omdoen en verschonen van luiers vormt een zeer intieme band. Eén ieder die wel eens een ouder een kind heeft zien verschonen zal direct begrijpen waar ik op doel. De zachte aanrakingen, de lieve woordjes en het knuffelen. Uiteraard is dit alles geheel niet van een seksueel karakter.
Echter bij toenemende zelfstandigheid van het kind, en ouders die het niet langer acceptabel vinden om bij hun seksueel actieve kinderen luiers om te doen, valt deze intieme band weg. Echter kan het verlangen ernaar wel blijven bestaan.

De oorzaken hiervoor kunnen tweeërlei zijn. De eerste ziet op een onderwerp waar (begrijpelijkerwijs) een beetje een taboe rust, maar op vrij veel opvoedingssite melding van wordt gemaakt. Een aanzienlijk deel van alle kinderen die luiers dragen, raken soms tijdens het verschonen seksueel geprikkeld. Dit is een totaal biologische reactie, waarbij geen enkele intentie of kwade wil van ouder noch kind bestaat. Het overgrote deel van hen overigens op latere leeftijd totaal geen behoefte hebben aan luiers, dus het is hier geen voorbode van.
Ouders schamen zich er vaak voor, en jonge kinderen hebben het vaak zelf niet eens door. Bij oudere kinderen leidt het meestal tot wederzijdse schaamte, en dus een oorzaak om kinderen zichzelf een luier om te laten doen of te verschonen.
Maar deze prikkeling kan er wel toe leiden dat naar het moment van omdoen en verschoning van luiers blijven verlangd blijft worden, omdat dit een moment is dat zij plezierig voelden.

De tweede oorzaak ziet niet zo zeer op seksualiteit als wel op aandacht, liefde en genegenheid. Een kind dat verschoond wordt vormt het middelpunt van de belangstelling. Vaak is het ook een moment dat het kind met de ouder alleen is, iets wat schaars kan zijn in een huis vol broertjes en zusjes. Veel ouders zien in dat hun bedplassen of incontinentie ook voor hun kind onplezierig is, en zullen er dus alles aan doen om het allemaal voor hun kind zo aangenaam mogelijk te maken.
Dit aangename gevoel, van ouderlijke liefde, is eveneens een verlangen naar een moment waarop zij zich plezierig voelden.

Een tweede belangrijk punt van deze categorie lijkt mij het verband tussen luiers en seksualiteit. Zoals al eerder beschreven masturbeert tussen de 90 en 95% van alle jongeren tussen 11 en 16 jaar. Uiteraard omvat dit getal ook alle luierdragers. Echter omsluiten luiers de geslachtsdelen. Ze staan dus voor een deel aan masturbatie en seks in de weg. Er zijn dan twee opties, de luier afdoen of hem omhouden tijdens masturbatie.

Bij het omhouden zal dus de seksuele beleving geschieden met aanwezigheid van de luier. Voornamelijk zij die in staat zijn om op deze wijze tot een orgasme te komen, zullen bij herhaling bij masturbatie de luier omhouden, en lopen de kans dat zij door gewenning luiers in hun seksleven acceptabel gaan vinden of zelfs plezierig. Zij zijn dus veelal geen luierfetisjisten in de zin dat ze opgewonden raken van een voorwerp als luiers, maar hun opgewondenheid graag in luiers beleven.

Uiteraard is dit eerste wel mogelijk (en komt ook in beperkte mate voor), maar zal naar ik vermoed minder snel voorkomen omdat dit een andere ontstaanswijze heeft. Als de opgewondenheid bij luiers direct al bestaat, zal dit eerder een Pavlov-reactie zijn. Ik kan me dit bij bedplassers die ’s avonds masturberen goed voorstellen. Het gevoel van de luier prikkelt dan al het lichaam dat het seksueel gestimuleerd zal gaan worden. En dus volgt het gevoel van opgewondenheid. Het komt dan niet voort uit de luier zelf, maar uit de volgorde van handelingen; luier om, naar bed gaan, masturbatie. Het is dus vooral conditionering van het lichaam.

Het in huis halen en dragen van luiers binnenshuis vormt voor deze groep in beginsel geen probleem, omdat de huisgenoten vaak met de noodzaak van luiergebruik bekend zullen zijn. Het praten over seksuele gevoelens in combinatie met luiers echter, zal voor deze groep zeker net zo moeilijk zijn als voor alle andere luierfetisjisten. Het enige verschil zit hier in dat een eventuele partner zondermeer de aanwezigheid luiers zal moeten accepteren, omdat hier immers een noodzaak voor is.

Het zoeken van een partner is voor veel mensen incontinentieklachten een obstakel. Allereerst zien sommigen luiers als een beletsel bij het uitgaan, omdat ze (wellicht terecht) bang zijn voor ontdekking doordat mensen tegen ze aanstoten of worden gefouilleerd bij het betreden van een uitgaansgelegenheid. Dus zoeken ze naar een alternatief of blijven thuis.
Daarbij speelt natuurlijk ook het moeilijke moment dat aan de (potentieel) partner het luiergebruik onthuld moet worden. Een moeilijke stap, maar één die natuurlijk de moeite waard is als je de persoon werkelijk leuk vind.

Persoonlijk vind ik deze categorie een van de meest bewonderenswaardige van de AB/DL gemeenschap. Velen hebben ondanks alles wat ze getrotseerd hebben, hun plezier in luiers nog steeds voorop staan. En dat getuigd van veel optimisme en moed!

Een leuke site die DL en incontinentie uitgebreid behandelt is: www.iheartdiapers.com

Slot
Er zijn dus een heleboel ontstaanswijze en achtergronden van de luierfetish te onderscheiden. Allen resulteren in hetzelfde; namelijk plezier beleven aan het dragen van luiers. De terugkerende onderwerpen als hoe aan luiers te komen, het bespreekbaar te maken bij de partner etc.



Met dank aan Kingcouche die het vertaalt heeft .
Ps. er zal best wel iets veranderd zijn in de loop der tijden .