Daar zit ik dan: het is zondagavond en ik zit in een dikke luier met grote babykleren achter mijn computer. Van mijn 'mammie' moet ik opschrijven wat dit weekend allemaal gebeurd is, eerder mogen deze kleren niet uit.
Als eerste zal ik wat over mezelf vertellen. Ik ben een man van 30 jaar, wonende in een dorp in de Randstad. Aangezien ik een eigen huis heb, heb ik alle rust en privacy, die ik me maar kan wensen. Ik heb een vriendin, maar we wonen nog niet samen. Tot voor kort had ik een groot geheim, dat ik niemand durfde te vertellen; zeker niet mijn vriendin, omdat ik bang was om afgewezen te worden. Mijn geheim is namelijk, dat ik van luiers en andere babyspullen hou en dat ik het liefst ook als baby behandeld word.
Een vriend van mij, voor het gemak noem ik hem maar Sjoerd, heeft dezelfde voorliefde, maar hij komt er wel voor uit. Hij weet het echter niet van mij. Mijn vriendin, Petra genaamd, is een goede vriend van hem en van haar heb ik vernomen, dat hij haar al een keer gevraagd heeft zijn luier te verschonen. Omdat zij dat belachelijk vond en hem hard heeft afgewezen, was ik bang dat mij dat ook zou gebeuren, als ik haar mijn grote geheim zou vertellen.
In de loop der tijd heb ik al aardig wat spullen verzameld en heb ook geen vrees meer, als ik bij de apotheek een nieuwe voorraad incontinentieluiers haal. Omdat ik altijd met een stalen gezicht om een bepaald merk en type vraag en contant betaal, weten zij niet beter, als dat ik gewoon incontinent ben.
Daarnaast heb ik via internet al diverse babykleren in volwassenenmaten laten maken bij forever-a-kid. Deze mensen verstaan hun vak en kunnen bijna alles maken, wat je maar wilt. Een paar weken geleden heb ik daar ook weer een bestelling geplaatst, bestaande uit 2 'sleepers', zoals ze die noemen. Het zijn een soort overalls, maar dan strakker rond het lichaam. Het beste zijn ze te vergelijken met een pyjama in 1 geheel. Allebei liet ik ze maken met 'slofjes' en 'wanten' eraan vast.
De een heeft gewoon drukknoopjes aan de voorkant, maar de andere heb ik laten uitvoeren met alleen een rits aan de achterkant. Mede door de wanten is het dan bijna onmogelijk om zelf zo'n pyjama snel uit te trekken, dus bij aandrang heb je geen keuze als het in je luier te doen. Omdat het me tot nu toe nog bijna nooit was gelukt om in mijn luier te plassen, leek me dit erg spannend.
Ik had mezelf voorgenomen deze nieuwe kleren uit te proberen in de nacht van vrijdag op zaterdag, omdat ik dan zaterdag lekker lang kon uitslapen. Dus vrijdagavond in het begin van die avond heb ik alles klaargelegd: 2 luiers, luierpakje (ook bij forever-a-kid gekocht), talkpoeder, een fopspeen, een grote knuffel en natuurlijk de pyjama met de rits aan de achterkant. Ik kon bijna niet wachten om naar bed te gaan. Omdat ik vaak 's avonds gebeld word door diverse mensen en ik ook regelmatig onverwachts bezoek krijg, moest ik toch wachten tot later die avond, voordat ik richting bed kon.
Rond 21:00 vond ik, dat ik lang genoeg in spanning had gezeten en ging alle verlichting uit doen om vervolgend richting bed te gaan. Snel heb ik mezelf de luiers omgedaan (ik hou van een dikke prop tussen mijn benen) en het luierpakje eroverheen. De pyjama bleek wat lastiger, maar na enig draaien en wringen (wat op zich ook heerlijk aanvoelde met die luier om) lukte het toch en kreeg ik met moeite de rits omhoog. Zo, nu zou ik als ik moest plassen in ieder geval wel in mijn luier moeten plassen, omdat die pyjama niet zomaar uit zou kunnen. Met een fopspeen in mijn mond en mijn knuffel in mijn armen viel ik al snel in een diepe slaap.
's Ochtends werd ik rond 9:00 wakker en kwam erachter dat het me weer niet was gelukt om in mijn luier te plassen, ondanks dat ik de vorige avond toch aardig wat had gedronken. Eigenlijk was het te gek voor worden, zoals ik daar lag als een grote baby compleet met luier en knuffelbeer. Ik besloot nog even lekker te blijven dommelen en al snel viel ik weer in een heerlijke roes.
Plots schrok ik wakker en al snel realiseerde ik me, dat iemand de voordeur van mijn huis opende. Een aantal mensen hebben wel die sleutel, maar ik verwachte geen van hen. Snel probeerde ik uit die babykleren te komen, maar door de wanten en de rits op mijn rug wilde dit niet lukken. Al snel hoorde ik mijn vriendin mijn naam roepen. Omdat ik niet in deze situatie door haar ontdekt wilde worden, bedacht ik, dat ik, dat ze misschien zou weggaan als ze dacht, dat ik er niet was. Ik besloot dus niet te reageren en me zo stil mogelijk te houden.
Ik hoorde haar echter al snel de trap op komen en besloot snel in bed te duiken en mijn dekbed ver over me heen te trekken. Ze kwam mijn kamer in en liep recht op het bed af.
"Tijd om op te staan, luiwammes. Het is al bijna 12:00." Zei ze en met een grote ruk trok ze het dekbed van me af. Met stomheid geslagen stond ze daar en keek me verbaasd en ietwat geschokt aan. Al snel herstelde ze zich en met een stalen gezicht vroeg ze of ik niet verschoond moest worden. Ik voelde me erg opgelaten door de vernederende situatie en kon geen woord uitbrengen. Resoluut liep ze op me af en keerde me op mijn buik. Verstijfd van angst kon ik me niet verweren of iets zeggen.
Snel trok ze de rits naar beneden en draaide me weer op mijn rug. Ze zag de fopspeen bij mijn hoofdkussen liggen en pakte deze op om deze direct in mijn mond te doen. Daarna ging ze verder met de babykleren uit te doen en al snel lag ik daar helemaal bloot met alleen een luier om.
Vervolgens vroeg ze zonder een spier te vertrekken, waar ik mijn schone luiers had liggen en als een gewillig slachtoffer kon ik niets meer doen dan wijzen naar de kast, waar ik alles bewaarde. Snel liep ze op de kast af en opende de deur. Even stond ze verbaasd te kijken, maar daarna pakte ze mijn doos met babydoekjes en een schone luier.
"Ik zie, dat je al een aardige verzameling hebt." Zei ze, terwijl ze zicht weer omdraaide en richting het bed liep. Behendig trok ze de plakstrips van de eerste luier los en verwijderde hem. Ook de tweede luier werd zonder blikken of blozen verwijderd.
"Ik zie, dat je zelf nog droog bent. Wat een groot knulletje!" Zei ze en begon mijn kruis af te vegen met de babydoekjes.
"Als je even meewerkt gaat het een stuk sneller." Zei ze en met een arm in mijn knieholtes maakte ze duidelijk, dat ik mijn benen omhoog moest trekken. Dit deed ik dan ook en snel legde ze een luier onder me. Ik werd weer naar beneden geduwd en alsof ze niet anders gewend was, begon ze me in te poederen met het talkpoeder. Vervolgend werd de luier tussen mijn benen door getrokken en strak op mijn buik vast gezet met de plakstrips.
"Blijf even liggen." Zei ze en liep de slaapkamer uit. Van angst kon ik toch niets meer dan dat doen. Kort daarna kwam ze de kamer weer ingelopen met een schaar in haar handen.
"Als je een dubbele luier wilt, gebruik ze dan ook goed." Zei ze en ze begon allemaal sleuven te knippen in de plastic toplaag mijn de Tena slip die ik al aanhad. Daarna liep ze weer richting de kast en haalde daar een tweede slip uit. Ook deze werd weer onder me gelegd en vakkundig dichtgemaakt.
"Op deze manier gebruik je het absorptievermogen van de tweede luier tenminste ook. Je zult het nog wel nodig hebben." Zei ze en gaf een klapje op de voorkant van mijn luier. Daarna begon ze me weer aan te kleden met een luierpakje en mijn pyjama. Toen de rits omhoog was, merkte ik dat ze nog even met die rits bezig was, maar wat ze precies deed, weet ik niet. Vervolgens werd ik plat op mijn rug geduwd en trok ze het dekbed over me heen.
"Ik kwam hier eigenlijk om te vragen of je mee ging naar de kerstshow dit jaar, maar gezien je huidige situatie zal dat niet gaan. Als je zo een zoet jochie bent en geen kattenkwaad gaat uithalen terwijl mammie weg is, zal ik je straks als ik terug kom je lekker verwennen." Zei ze en stond op om de kamer te verlaten. Ze liep richting deur en deed alvast het licht uit.
"Ik heb trouwens met een veiligheidsspeld door de rits ervoor gezorgd, dat je je nu zeker niet zelf kunt uitkleden, dus bespaar jezelf die moeite", zei ze en verliet de kamer. Kort daarna hoorde ik de voordeur dichtslaan.
Hier lag ik dan. Zojuist door mijn vriendin ontdekt in luiers en direct door haar verschoond en weer in babykleren gestoken. Ik voelde even aan de rits, maar voelde door de wanten heen inderdaad een veiligheidsspeld door de rits zitten. Nu kon ik dus voor zeker die rits niet zelf naar beneden trekken. Door al die spanning was het me nog niet opgevallen, dat mijn blaas al aardig vol was, maar dat begon nu langzaam tot me door te dringen. Ik besefte, dat ik zeer waarschijnlijk geen andere keuze had als het in mijn luier te doen en ik probeerde me dan ook te ontspannen. Dit lukte niet echt en het lukte dan ook niet om in mijn luier te plassen. Omdat ik geen andere keuze had, besloot ik nog maar even op bed te blijven liggen en al snel merkte ik, dat ik toch nog redelijk moe was en draaide ik me op mijn zij.
Ik moet daarna in slaap zijn gevallen, want enige uren daarna werd ik weer wakker, doordat mijn vriendin weer naast me stond.
"Heeft mijn jochie lekker geslapen?" Zei ze en ze voelde met haar hand onder het dekbed aan mijn luier.
"En ik voel, dat het maar goed is dat je een luier omhad, anders had je nu in een vies bed gelegen." Tot mijn grote schrik bemerkte ik, dat ik inderdaad in mijn luier had geplast. Ik wist niet of ik daar nou verdrietig of blij over moest zijn. Met het schaamrood op mijn wangen knikte ik van ja. Tot mijn verbazing had ik zelfs nog de fopspeen in mijn mond. Normaal gesproken verlies ik die meestal ergens in de nacht.
Snel werd ik op mijn buik gelegd om de rits los te maken. Daarna werden ook de pyjama en het luierpakje weer uitgetrokken en kreeg ik weer snel en vakkundig een schone luier om. Tot mijn grote schrik trok mijn vriendin (of kan ik beter 'mammie' zeggen) uit een plastic tas, die ze bij zich had een plastic luierbroek en trok deze mij aan.
"Dit is voor het geval die luier wat lekt." Zei ze en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Daarna werd me ook een ander luierpakje (ik heb er een aantal) en de andere pyjama aangetrokken. Ook al kon ik deze waarschijnlijk wel zelf uitdoen, wist ik dat dit niet zou gebeuren.
"Aangezien jij een lieve knul bent geweest, zal ik je zo verwennen, zoals beloofd." Zei mijn vriendin en trok me aan haar hand mee naar de woonkamer. Daar gekomen liet ze me op de bank zitten en liep zelf door naar de keuken. Na enkele minuten kwam ze terug met een potje babyvoeding in haar handen.
"Kijk eens, helemaal voor mijn grote knulletje." Zei ze in een babytoontje. Omdat ik nog steeds de fopspeen in mijn mond had, kon ik niets meer doen dan glimlachen.
"Ik kan zien, dat je het leuk vindt." Zei ze terwijl ze de fopspeen uit mijn mond haalde en me begon te voeren. Toen het hele potje leeg was pakte ze een babyfles met speen, die ze blijkbaar ook uit de keuken had meegenomen. Ze gebaarde me te gaan liggen en mijn hoofd op haar schoot neer te leggen. Nadat ik zo was gaan liggen stopte ze de fles in mijn mond en zei me de hele fles leeg te drinken. Ook al hou ik niet van melk, besloot ik de hele fles met warme melk leeg te sabbelen en gretig begon ik aan de speen te zuigen.
Nadat ook de fles leeg was zei ze me, dat ik nog even mocht opblijven, omdat ik zo'n grote jongen was geweest. Ze liet me op een deken zitten, die ze op de grond voor de TV had neergelegd. De TV zette ze aan en Sesamstraat was net begonnen, dus daar zette ze hem op.
Toen Sesamstraat was afgelopen kwam mijn mammie op me afgelopen en zei dat het al lang kinderbedtijd was. Aan haar hand werd ik meegenomen mijn slaapkamer in, waar ze me weer op mijn bed neerlegde. Tot mijn grote schrik maakte ze ook deze pyjama met een paar veiligheidsspelden zo dicht, dat ik hem met die wanten, die aan deze pyjama zaten nooit open zou krijgen.
"Nu een lieve jongen zijn en zoet gaan slapen, dan zie ik je morgenochtend weer." Zei ze en bij het verlaten van de kamer deed ze het licht uit.
Ik moet redelijk snel in slaap zijn gevallen, want ik heb haar niet het huis horen verlaten. Wel werd ik 's ochtends wakker van de voordeur, toen mijn vriendin weer binnenkwam. Deze keer moet ze direct doorgelopen zijn naar mijn slaapkamer, want voordat ik het doorhad, stond ze al weer naast me. Het dekbed werd van me af getrokken en haar hand ging weer richting mijn kruis. Plots trok ze haar hand terug en zei met een brede glimlach rond haar lippen.
"Ik ruik al, dat het laxeermiddel in je eten gisteren zijn uitwerking heeft gehad." Snel werd ik uit mijn pyjama en luierpakje geholpen en werd ik aan haar hand naar de douche geleid.
"Ga je maar even douchen en dan hoor ik het wel als je klaar bent." Onder de douche begon de situatie eindelijk een beetje tot me door te dringen en ik wist niet of ik nou verdrietig of blij moest zijn. Tot op heden had ik altijd stiekem gedroomd van het door mijn vriendin als baby behandeld te worden, maar nu het ook werkelijk gebeurde, was het wel erg beangstigend. Stel, dat ze het rond zou gaan vertellen...
Plots werd ik uit mijn gedachtes opgeschikt, doordat mijn vriendin naar boven riep:
"Ben je nou nog niet klaar? Je ontbijt is al bijna klaar." Snel waste ik me verder en droogde me daarna af. Toen ik de douche uitliep op weg naar mijn slaapkamer kwam ik op de gang mijn vriendin al weer tegen.
"Je zou me roepen als je schoon was." Zei ze en gaf me een klap op mijn blote billen.
"Auw!" Riep ik door de plotse pijnscheut die de klap veroorzaakte.
"Ben je nou al gestopt met me te gehoorzamen?". Hardhandig trok ze me richting slaapkamer en duwde me op het bed. Voordat ik er erg in had, had ze me al weer gepoederd en geluierd en was ze bezig weer in babykleren te hijsen. Nadat ook de plasticbroek, luierpakje en pyjama (deze keer weer die met de rits op de rug) aan waren gedaan, haalde ze plots een tuigje tevoorschijn.
"Als je niet wilt gehoorzamen, zal ik je wat moeten dwingen." Zei ze op een wat boze toon. Vervolgens werd er een soort hondenlijn aan het tuigje vastgemaakt.
"Aangezien baby niet lopen, maar kruipen, verwacht ik ook, dat je kruipt." Zei ze nors en trok me vanaf het bed rechtstreeks op mijn knieen voor het bed. Al kruipend gingen we richting de trap naar beneden, waar ik wel vanaf mocht lopen, maar onder aan de trap werd me direct weer duidelijk gemaakt te moeten kruipen. Zo kruip ik door richting de woonkamer, alwaar ik op een stoel moet gaan zitten. Snel pakt ze (ik weet nog steeds niet waarvandaan) twee riempjes en maakt het tuigje vast aan de armleuningen van de stoel. Ik denk:
"Daar zit ik dan. Als een baby vastgemaakt in een stoel. Het enige, wat nog mist is het blad en een band tussen mijn benen". Alsof ze mijn gedachten kon lezen haalde ze vanachter een plant een plank vandaan, welke ze op de armleuningen van de stoel legt om deze vervolgens met klemmen onder aan de plank aan de leuningen vast te maken. Ook bungelt er een band vanaf de plank tussen mijn benen door naar beneden. Ook deze wordt aan de stoel vastgezet. Vervolgens ging mijn vriendin naar de keuken om al snel weer terug te komen met een bord in haar handen.
Ze zet het bord voor me neer. Het blijkt een bord met pap te zijn. Ik wil de lepel die in de pap staat pakken, maar krijg een pets op mijn handen met de woorden:
"Je bent nog te klein om zelf te eten, dus zal ik je voeren, maar eerst dit..." Ze haalt snel een grote slab tevoorschijn en bind me die voor. Vervolgens begint me ze te voeren en ook al wil ik die pap niet opeten, ze blijft me voeren en al snel is toch het hele bord pap in mijn mond verdwenen. Als bij een echte baby pakt ze de slab en veegt hiermee mijn mond af om vervolgens de slab los te halen.
Ze laat me in die stoel zitten, terwijl ze het bord naar de keuken brengt. Als ze terugkomt, vertelt ze me, dat ik nu toch weer een lief jochie ben en dat ik als vorm van beloning even met blokken mag spelen.
"Nu mag ik dan uit deze stoel." Denk ik, maar ze haalt uit een plastic tas een blokkendoos en zet deze voor me neer op de plank.
"Om verder geen last van je hebben, moet je wel even deze speen in." Zegt ze en stopt mijn fopspeen in mijn mond, echter nu heeft ze een koortje aan de fopspeen gemaakt, welke ze om mijn nek doet.
"Zo kun je hem in ieder geval niet verliezen." Zegt ze met een brede glimlach op haar gezicht en ze aait me een keer door mijn haren. Aangezien ik toch niets beters kan doen, besluit ik om dan maar met de blokken te gaan spelen. Ik zie dat mijn vriendin/mammie op de bank is gaan zitten om de krant te lezen. Regelmatig houdt ze de krant even opzij om te kijken hoe lief ik met de blokken een zo'n hoog mogelijke toren probeer te bouwen.
Plots bemerk ik, dat ik zomaar in mijn luier aan het plassen ben en ik krijg een rode kleur van schaamte op mijn wangen. Mijn vriendin ziet dat en zegt tegen me, dat ik straks voor mijn middagdutje toch een schone luier om krijg, dus dat het niet geeft.
Zo speel ik nog een tijdje, totdat mijn mammie zegt, dat het tijd is voor mijn middagslaapje en ze haalt de plank los. Ook het tuigje wordt losgemaakt en afgedaan. Daarna mag ik (natuurlijk kruipend) weer naar de slaapkamer, alwaar ik een schone luier omkrijg. Deze keer gebruikt ze niet alleen 2 Tena-slips, maar ook een inlegluier. De nu wel heel dikke prop zorgt ervoor, dat ik alleen mijn benen gespreid kan houden. Het luierpakje past nauwelijks over de luier en zit deze keer dan ook erg strak. Ook de pyjama past nog maar net. Weer gaat de veiligheidsspeld door de rits. Met de woorden: "Slaap zacht" geeft ze me een kus op mijn voorhoofd en verlaat de kamer, nadat ze het licht heeft uitgedaan.
Pas laat in de avond komt ze weer terug op de slaapkamer om me te vertellen, dat ze voor haar werk deze week naar het buitenland moet en dat ze vanavond al weg moet.
"Je laat me toch wel eerst uit deze kleren?" Zeg ik, maar het enige wat ik als reactie krijg is een glimlach op haar gezicht.
"Daar moet ik nog eens over nadenken, aangezien je ze niet erg lijkt te vinden." Zegt ze en ze begint me te kietelen. Eerst begint ze rustig in mijn zij, maar al gauw is het ene hevige kietelpartij en kietelt ze me overal waar ze maar kan. Door de wanten en de dikke luier (waardoor ik mijn benen nauwelijks kan bewegen) kan ik me niet goed verweren en voordat ik er erg in had, verlies ik de controle over mijn blaas en plas ik weer in mijn luier.
"Zie je nou wel, dat je inderdaad een luier om moet hebben?" Grapt ze en geeft een klap op mijn luier.
"Aangezien je nu toch een extra dikke luier aan hebt, hoef ik je nu nog niet te verschonen." Zegt ze en ze helpt me overeind.
"Voordat ik je uit deze kleren laat, wil ik dat je eerst gaat opschrijven wat je van dit allemaal vind." Zegt ze en ze begeleidt me naar beneden richting computer. Daar aangekomen blijkt dat ze Word al heel opgestart. Ik neem plaats achter het toetsenbord en begin met typen. Het resultaat ziet u hier...
Baby Robin 
PS: Nadat ik klaar was met typen heeft ze snel een kopie op floppy gemaakt en daarna de veiligheidsspeld losgemaakt. "Of je de kleren nu uittrekt of morgenochtend, maakt me niet uit, maar ik moet nu echt weg, anders mis ik mijn vliegtuig." Roept ze en ze verlaat mijn huis. Ik besluit nog even na te genieten pas morgenochtend deze kleren uit te trekken. Nou maar hopen, dat het niet een eenmalig avontuur was...