Van een lief en zacht stemmetje op de achtergrond, werd ik wakker.
Ik opende mijn ogen om op de wekker te kijken.
Het was donker in de kamer, alleen één streepje zonlicht scheen op mijn kleine jongetje.
Hij zat midden in de slaapkamer rustig te spelen op zijn kleedje.
Hij had zijn speentje in zijn mondje en had zijn lichtblauwe pyjama aan met gele sterretjes.
‘Hey liefje’ fluisterde ik zachtjes en zijn lieve hoofdje draaide zich meteen mijn kant op.
‘Hoi’ zei hij schattig en klom bij mij op bed. Ik nam hem in mijn armen en knuffelde hem stevig.
‘Wat gaan we doen vandaag schatje?’ vroeg ik terwijl mijn vinger even over zijn neusje aaide.
Hij lachte en knuffelde zich nog dichter tegen mij aan.
‘Ben je het vergeten Fynn?’ vroeg ik lachend en aaide nog even door zijn haar.
Hij schudde van niet en kroop nog verder weg onder de dekens.
‘Dieretuin..’ fluisterde hij zachtjes.
‘Goedzo lieverd, ga jij even op je rug liggen?’ vroeg ik en ik de dekens van ons aftrok en uit bed stapte.
Ik pakte de verschoonspulletjes en een dunne luier, legde Fynn even recht op het bed neer en gaf hem wat speelgoed in zijn lieve handjes.
Ik deed zijn pyjamabroekje uit en zijn rompertje los.
Ik verschoonde hem met alle aandacht en lieve woordjes.
Wij genoten samen van deze momenten. Eigenlijk genoten we van alles in het leven.
We werkten hard door de weeks, zodat we in het weekend heerlijk bij elkaar konden zijn.
En zo ging het goed, doordat we in het weekend optimaal ontspanden, konden we door de weeks weer fris aan het werk.
Vandaag was het een door de weekse dag.
We hadden allebei vrij gevraagd, wanneer we naar pretparken of dierentuinen gaan doen we dat altijd.
Ik gaf Fynn kusjes terwijl ik hem aankleedde en nam hem mee naar de badkamer
om daar zijn snoetje even te wassen en z’n tandjes te poetsen.
Ik spoot wat Zwitsal parfum over zijn kleertjes en in zijn nekje
en knuffelde hem van achteren terwijl ik zachte kusjes op zijn wangetje gaf.
Hij genoot zichtbaar, zijn oogjes sloten en hij pakte met zijn lieve handjes mijn handen vast.
‘Zullen we lekker een broodje eten lieverd?’ vroeg ik lief.
‘Nee niette broodje’ antwoordde hij sipjes en hij stapte van het krukje af. ‘Jij wilt liever yoghurt zeker?’
‘Jaa mette aabeitjes assebief.’
Ik nam zijn handje en samen liepen we naar beneden en liet ik hem op een stoel zitten.
‘Wat wil je drinken liefje?’ vroeg ik.
‘Appesap.’ Zei hij vastberaden.
‘Natuurlijk appelsap, hoe kon ik het vergeten.’ Grapte ik
en vulde zijn eigen stoere Mickey Mouse rietjesbeker met appelsap en gaf die aan hem.
Nadat hij me bedankte en lekker zijn halve bekertje leegdronk,
maakte ik wat yoghurt met aardbeitjes en wat honing voor hem.
Ging samen met mijn eigen broodje kaas, naast hem zitten en begon hem kleine hapjes te voeren.
‘Lieverd, luister eens naar me.’ Begon ik tijdens de hapjes.
Hij keek naar me op met nieuwsgierige oogjes en zijn hoofd een beetje schuin.
‘We gaan straks even de tas inpakken, dan doen we de schoentjes aan en je jasje en dan gaan we naar de dierentuin.’ Vertelde ik terwijl ik hem hapjes yoghurt bleef geven.
Hij knikte af en toe even en nadat het bakje leeg was,
veegde ik zijn mondje schoon en hielp hem uit de stoel. ‘Lenaa?’ hoorde ik mijn lieve jongetje zeggen vanuit de woonkamer.
‘Ja schatje?’
‘Magge mij peentje mee?’
‘In de auto mag jij je speentje even, maar in de dierentuin moet die uit hoor lieverd.’
‘Otte.’
Ik begon met inpakken van de tas.
Snoepjes, een pakje drinken, babydoekjes, luiers en stop voor de zekerheid Fynn’s lievelings knuffel in de tas.
Op de terugweg is hij vast moe en wil hij even knuffelen met Nijn.
Een grijs konijntje met lange oren, hij had hem gekregen in het begin van onze relatie.
Hij vond naar de tandarts gaan heel erg eng.
En toen hij eindelijk was geweest en een gaatje had laten vullen, kreeg hij Nijn als grote verassing.
Het is altijd zijn favorietje gebleven.
Fynn kwam met een grote glimlach naar me toe en had zijn all-stars in zijn handen.
Ik liet hem op een stoel zitten en deed zijn schoenen aan en zijn veters vast.
‘Ga je speentje in de tas doen?’ vroeg ik, terwijl ik eigenlijk het antwoord al wel wist.
‘Nee.’ Antwoordde hij eigenwijs.
Ik grinnikte eventjes en trok gauw zijn speentje uit zijn mond,
spoelde hem af onder de kraan en stopte hem in een bakje en deed die gauw in de tas.
Na even mopperen accepteerde Fynn het toch en ik pakte zijn jas van de kapstok en deed die bij hem aan.
‘Als we op de snelweg zijn, dan mag je hem weer hoor.’ Zei ik en gaf een kusje op zijn wangetje.
Op Fynn’s mondje verscheen weer een glimlach.
Ik checkte de laatste dingetjes, de deur op slot en alle lichten uit.
Deed dan de achterdeur van de auto open voor Fynn.
Hij stapte in en hielp hem met zijn gordel. Daarna stapte ik achter het stuur en verbond mijn telefoon met de radio, zodat ik leuke liedjes op kon zetten voor Fynn.
Zodra we op de snelweg waren zette ik de kinderliedjes op en onder het rijden pakte ik ook
het bakje met het speentje voor Fynn en gaf die aan hem.
‘Dankje.’ Hoorde ik zachtjes vanaf de achterbank.
En terwijl we naar het dierenpark reden, neuriede ik zachtjes met de liedjes mee.
Ik zag Fynn genieten achter in de auto,
hij keek me regelmatig blij aan door mijn spiegel, waarop ik zijn lachje beantwoordde met een knipoog.
Na een tijdje vond mijn kleine jongetje het lang genoeg duren.
‘Magge noepje?’ klonk er een lief stemmetje.
Ik grinnikte en keek even in mijn spiegel naar hem.
Waar hij me met glinsterende pretoogjes aankeek.
‘Wat voor snoepje wil jij dan schatje?’ vroeg ik terwijl ik een winegum uit het bakje voorin de auto pakte.
‘Die!’ zei hij vrolijk en wees naar het snoepje in mijn hand.
‘Eet maar lekker op lieverd.’
Fynn deed zijn speentje uit en stopte lekker het snoepje in zijn mond.
‘Lekker lieverd?’ vroeg ik en zag een blij jongetje knikken achter me.
Nadat ik de kinderliedjes een stuk of 3 keer had gehoord, reden we de parkeerplaats van het dierenpark op.
‘Liefje, doe jij je speentje even in je bakje, we zijn er namelijk.’ Zei ik op een duidelijke toon en ik keek in mijn spiegel.
Normaal was ik niet zo streng, maar we konden nu niet het risico lopen.
Ik zou niet willen dat ze mijn kleine jongetje uit zullen lachen.
Ik zag dat Fynn lief deed wat ik vroeg.
Ik deed de rugzak op mijn rug en hielp toen Fynn uit de auto en gaf hem gelijk een handje.
‘Goed bij mij blijven he?’ fluisterde ik glimlachend en gaf hem een kus op zijn wang,
die iets plakte van het snoepje. Gauw veegde ik het weg met mijn vinger.
We kwamen bij de ingang en ik kocht twee kaartjes.
Bij de scanner vroeg Fynn zachtjes of hij zijn eigen kaartje mocht vasthouden.
Ik grinnikte en gaf hem zijn eigen kaartje. Dapper gaf hij zijn kaartje aan de mevrouw.
Zijn trotse glimlach beantwoordde ik met een knipoog en pakte zijn handje weer vast.
‘We gaan even een plattegrond halen lieverd.’ Zei ik en wees naar een bakje met plattegronden erin.
‘Anners vedwale we..’ zei Fynn schattig en met zijn plakkerige snoep handjes pakte hij de plattegrond vast en vouwde hem open.
Ik grinnikte en pakte uit mijn tas een billendoekje en gaf die aan hem.
Hij moest eventjes zijn eigen handjes afvegen. Het zou een raar gezicht zijn, als ik hier zijn handen ging afpoetsen.
‘Doe maar in de prullenbak schatje.’ Zei ik toen ik klaar was en gaf het doekje aan hem.
Fynn huppelde naar de prullenbak en kwam toen weer terug naar mij.
Ondertussen had ik de plattegrond bekeken. ‘Waar gaan we als eerste naar toe?’
We volgden de route door de dierentuin.
Als eerste kwamen we bij de olifanten.
Fynn’s oogjes begonnen te glinsteren toen hij de eerste dieren zag, hij liep gauw naar het hek en duwde zijn neusje er tegen aan om te kijken.
‘Wil je foto’s maken schatje?’ vroeg ik en gaf hem mijn telefoon aan. Giechelend maakte hij foto’s.
We liepen verder naar de volgende verblijven, terwijl ik naar de zebra’s en de giraffe’s stond te kijken, zag ik in mijn ooghoek een paar wangetjes rood worden.
Ik glimlachte en liep naar hem toe, controleerde even of er niemand in de buurt was en voelde zachtjes aan zijn kontje.
‘Niet doeenn.’ Piepte Fynn zachtjes.
‘Rustig maar lieverd, er is niemand hier.’
Hij keek even angstig om zich heen en toen weer naar mij.
‘Je mag niet zomaar aan mijn billen zitten.’ Pruilde hij.
‘Dus ik mag niet even voelen of jij al een plasje hebt gedaan?’ vroeg ik glimlachend terwijl ik nog een keer aan zijn billen voelde.
‘Hm..’ was het enige wat zei en voelde zich duidelijk ongemakkelijk en super klein.
Ik pakte zijn handje vast om hem wat gerust te stellen en zo liepen we verder door het park.
‘Geeft niets hoor liefje.’
Na nog een paar verblijven te hebben bezocht, kwamen we een restaurantje tegen.
‘Zullen we even wat eten en drinken Fynn?’ vroeg ik.
Fynn stemde er in mee en we zochten samen een plekje uit.
‘Ga jij alvast even zitten en op de spulletjes letten, ga ik even wat halen voor jou.’ Legde ik uit en streelde even over zijn wangetje.
Ik liep naar de vitrine’s en pakte een flesje Fristi, een kopje koffie voor mezelf en 2 saucijzenbroodjes.
Rekende af en liep weer terug naar de tafel.
Gaf Fynn zijn broodje en een flesje Fristi. Zijn blije glimlach verdween als sneeuw voor de zon wanneer hij het flesje zag. ‘Mij beker?’ vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij met zijn vingertje in het broodje prikte.
‘Nee lieverd, het kan nu even niet in jouw eigen beker, die is thuis.’ Legde ik uit,
terwijl ik met een mes zijn broodje snel even door midden sneed.
Het was de hele dag al vrij rustig in het park.
Hier en daar liepen er wat mensen en in het restaurant was het ook rustig.
‘Heb je het naar je zin?’ vroeg ik bezorgd.
Fynn had nog geen hapje van zijn broodje genomen en ook zijn flesje Fristi had hij nog niet aangeraakt.
‘Beker.’ Fluisterde hij en keek me met bedroefde oogjes aan.
‘Ah lieverd, je moet hier even uit het flesje drinken, dat kan jij wel!’
Ik keek even rond in het restaurant en zag dan bij de kassa’s een vaasje met rietjes erin.
‘Blijf even zitten, ik ben zo weer terug.’
Snel ging ik naar de kassa’s en vroeg om een rietje.
Ik kreeg een mooi blauw rietje mee en terwijl ik weer naar de tafel liep, zag ik Fynn’s glimlach weer breder worden.
Ik stopte het rietje in zijn flesje en gelijk begon Fynn te drinken en te eten.
‘Dankjewel.’ Fluisterde hij zachtjes en nam weer een paar hapjes van zijn broodje.
Ik dronk mijn kopje koffie op en gaf mijn laatste hapje broodje aan mijn hongerige jongetje.
‘Zullen we weer verder?’ vroeg ik en zette alles op het dienblad en plaatste de dienblad in een kar.
Samen liepen we hand in hand door het park.
Een paar keer keek ik opzij en zag mijn kleine lieve jongetje genieten.
Ik kneep even zachtjes in zijn hand zodat hij ook even mijn kant op keek.
‘Vind je het leuk?’ vroeg ik en stond even stil.
Hij knikte en ging tegen me aan staan.
Ik gaf hem een kusje op zijn wang.
Mijn hand voelde even aan zijn kontje. ‘Moeten we je even verschonen?’ vroeg ik.
‘Dat kan hier toch niet..’ fluisterde hij zachtjes en zijn schattige rode wangetjes kwamen weer tevoorschijn.
‘Jawel, dat kan wel lieverd, het is super rustig.’
Ik pakte zijn hand en we liepen helemaal tot achter in het park.
Daar waren invalide toiletten.
Samen slopen we naar binnen en draaien de deur gauw op slot.
Fynn had nog steeds rode wangen en durfde niet om zich heen te kijken.
Ik deed gauw zijn jas los en zijn broek naar beneden.
Zijn romper los en vervolgens de plakkers van zijn luier los.
Voorzichtig hield ik hem langzaam helemaal van zijn lichaam en maakte er een rolletje van en legde die naast me neer.
Pakte een schone luier uit mijn tas en de babydoekjes.
Liefdevol veeg ik alles schoon.
‘Fynn, hou jij je jas en je rompertje even omhoog?’ vroeg ik lief en vouwde ondertussen de luier weer om hem heen en plakte die dicht.
Deed zijn rompertje weer dicht en zijn broekje weer omhoog en uiteindelijk ook zijn jasje weer dicht.
‘Klaar alweer lieverd.’ Zei ik op een lieve toon en gaf hem een kusje.
Hij knuffelde mij eventjes terug.
Ik gooide zijn vieze luier in de vuilnisemmer die in het hoekje stond en samen liepen we weer het park in.
We liepen verder naar de zeehonden, ijsberen en pinguïns.
Hij lachte vrolijk en vroeg regelmatig om mijn telefoon om weer foto’s te maken.
We slenterden zo het hele park over.
Aan het einde van de dag gingen we terug naar de uitgang.
En natuurlijk kom je dan vlakbij de souvenirwinkel langs.
Fynn keek met pretoogjes naar de etalage.
Ik lachte en pakte zijn handje en we liepen naar binnen,
waar we een kwartiertje later weer uitkwamen met een apen knuffel.
Fynn had het aapje stevig tegen zich aan geknuffeld.
We liepen hand in hand naar de auto en ik hielp Fynn en Aap in de auto en maakte Fynn’s gordel vast.
‘Aap ook gordel?’ vroeg Fynn schattig.
Ik lachte en liep naar de andere kant van de auto om vervolgens ook Aap in de gordel vast te zetten.
‘Lena?’ vroeg Fynn, toen ik ook zat en ook mijn eigen gordel om had gedaan en de motor had gestart.
‘Ja liefje?’
‘Magge eve speentje?’
‘Als we op de snelweg zitten dan mag het.’
Zei ik lief en pakte hem alvast uit mijn tas en legde hem naast me neer op de passagiers stoel.
Ik zette wat rustige liedjes en zo reden we van het parkeerterrein af.
Na een paar minuten zaten we op de snelweg.
Ik gaf Fynn zijn speentje en ook zijn Nijn aan.
‘Heb je die mee genome?’ vroeg Fynn verbaasd en deed gauw zijn speentje in.
Zijn hoofdje viel vlak daarna langzaam tegen het raam aan en zijn oogjes vielen dicht.
Na een paar honderd meter, had ik een blij, vermoeid, gelukkig jongetje achterin zitten.
Wat een heerlijke dag!