Anne en haar moeder

Anne en haar moeder

Hoofdstuk 1

De zon scheen volop. “Een mooie dag om de vakantie tegemoet te fietsen,” dacht Anne. Het eerste jaar op de universiteit zat erop. Anne studeert rechten en heeft het op school behoorlijk zwaar gehad. “Volgend jaar moet ik echt meer mijn best gaan doen, anders wordt het nog zo’n jaar met veel stress en weinig plezier.”

Thuis aangekomen ziet ze haar moeder in de tuin zitten. “Hoi mam, lig je lekker te zonnen?”
“Ja, het is prachtig weer. Jammer dat het niet altijd zo mooi is. Al zin in je vakantie?”
“Zeker mam, wel jammer dat we dit jaar niet weggaan. Dat had ik wel gezellig gevonden.”
“Ik ook, maar we gaan heus wel leuke dingen doen hoor, schat. Ik heb alleen niet genoeg geld voor een reis naar een mooi land. Sinds je vader bij ons weg is, lukken dat soort dingen gewoon niet meer.
“Geeft niet, mam. Misschien kunnen we vanavond samen lekker een filmpje kijken?”
“Eigenlijk heb ik al plannen. Ik wil vanavond onze foto’s gaan inplakken, heb je zin om me te helpen, Anne?”
“Ja hoor, maar als je het niet erg vindt, ga ik nu eerst even een dutje doen. Die laatste week was behoorlijk zwaar.”

Anne opende haar ogen. Het was al donker. Toen ze beneden kwam, zag ze haar moeder aan tafel zitten. “Waarom heb je me niet wakker gemaakt voor het eten?” vroeg ze aan haar moeder.
“Toen ik zag hoe vermoeid je was, dacht ik dat je wel tot morgen vroeg door zou slapen.” Wil je iets eten?”
“Nee hoor, ik heb geen trek, maar wel dorst.”
In de keuken aangekomen zag Anne twee babyflessen, een tuitbeker en drie spenen in verschillende maten op het aanrecht liggen. Ze keek er verwonderd naar.
“Mam, wat doen die babyspullen in de keuken. Komt ons buurmeisje een nachtje logeren?”
“Nee hoor,” riep haar moeder vanuit de woonkamer, “die spullen vond ik in de kast toen ik naar fotoboeken zocht. Ze lagen bij de boeken met babyfoto’s van jou. Ik heb ze altijd bewaard. Ik vond het moeilijk om ze zo maar weg te doen. De spulletjes roepen fijne herinneringen bij me op.”
Terwijl Anne naar iets te drinken zocht in de koelkast keek ze nogmaals naar de flesjes. “Eens kijken hoe ze reageert als ik mijn drinken in één van die flesjes doe. Dat wordt lachen.”

Anne kwam bij haar moeder aan tafel zitten en begon uit het flesje te drinken. Haar moeder was druk bezig met het inplakken van de foto’s die ze de afgelopen maanden gemaakt had. Ze had niets in de gaten. Anne verlegde haar aandacht naar één van de babyboeken die haar moeder voor haar gemaakt had. Ze opende het boek en zag allerlei foto’s van zichzelf toen ze nog heel klein was. Ze bekeek de één na de andere foto. Foto’s van in bad gaan, bij haar moeder aan de borst, verschoont worden op de commode tot aan slapend in haar bedje. Zonder er bij stil te staan nam ze af en toe een slokje uit haar flesje.
Plotseling zei haar moeder: “Ah, wat ben je toch ook een schatje.” Ze had Anne uit het flesje zien drinken.
Anne liep rood aan, maar herstelde zich snel: “Haha, dank je mam, ik was benieuwd hoe je zou reageren. Ik had alleen niet verwacht dat je het schattig zou vinden. Eerder gek of zo.”
“Aangezien je inmiddels 19 jaar oud bent, zou ik het gek moeten vinden, maar eigenlijk krijg ik er kriebels van in mijn buik. Het doet me denken aan de tijd dat je nog zo klein was. Ik bewaar daar veel goede herinneringen aan.”

Toen Anne het eerste babyalbum uit had, zocht ze naar de volgende. Haar moeder zag haar zoeken en zei: “Het tweede babyalbum ligt op de tafel bij de bank. Ik kon niet alle boeken tegelijk hiernaartoe tillen. Zullen we die samen op de bank bekijken?”
“Ja, gezellig mam.”
“Ok, neem je flesje ook maar mee.”
Anne gaf haar moeder een vragende blik, maar nam de fles toch maar mee naar de bank.
Samen keken ze naar de foto’s van Anne als baby. Haar moeder gaf veel uitleg bij de foto’s en er werd veel gelachen samen. Toen het album uit was, wilde haar moeder aanstalte maken om naar bed te gaan. Toen ze opstond, zag ze het halfvolle flesje staan. Ze keek naar Anne en zei: “Dit klinkt misschien een beetje raar, maar zou ik alsjeblieft jou het laatste deel van het flesje mogen voeren? Dat lijkt me heerlijk om te doen!”
Anne keek haar moeder aan en wist even niet hoe ze moest reageren. Haar grapje met het flesje werd nu ineens een serieus verhaal. “Jeetje mam, ik weet niet hoor, ik ben een volwassen vrouw, geen baby!”
“Dat weet ik hoor, maar zou het niet leuk zijn als we gewoon even net doen alsof? Ik zou dat heel leuk vinden!”
Ze keek haar moeder nogmaals aan en zag de liefde voor haar dochter in haar ogen en dacht: “Ach, als ik haar daar blij mee maak, het is niet het eind van de wereld, misschien is het wel grappig.”
“O.k. mam, voor deze ene keer, omdat het jou volgens mij blij maakt.”
“Oh wat leuk,” zei haar moeder en tikte met haar handen op haar bovenbenen.
“Wat, wil je ook nog dat ik bij je op schoot kom zitten?”
“Ja, anders vallen kleine meisjes van de bank.”
Anne hield het niet meer en begon keihard te lachen. “Het is dat je mijn moeder bent, anders had ik je voor gek verklaart. Vooruit dan maar, maar daarna ben ik weer gewoon je volwassen dochter, o.k.?”
“Dat is goed, schatje, kom nu maar bij mama op schoot.”
Nog steeds lachend kwam Anne bij haar moeder op schoot zitten. Ze moest even wat schuiven voordat ze comfortabel zat. Haar moeder pakte het flesje en zette de speen van de fles bij Anne aan haar lippen. Anne begon rustig te drinken. Af en toe moest ze tussendoor een beetje giechelen. Het bleef een gek idee om zo bij je moeder op schoot te zitten terwijl je gevoerd wordt. Hoe langer ze zo samen op de bank zaten, hoe fijner Anne het begon te vinden. Het voelde steeds minder raar om zo bij haar moeder te zitten. Ze voelde de warmte van haar moeder en kwam steeds dichter tegen haar aan te zitten. Inge, de moeder van Anne, merkte dit en prees zichzelf gelukkig en dacht: “Wat zou het toch fijn zijn als we dit vaker konden doen. Maar ze zou me misschien voorlopig niet meer aankijken of met me willen praten als ik dat zou voorstellen. Wat bezielt me toch ineens? Komt het, omdat ik sinds kort alleen ben en op zoek ben naar een betere band met mijn dochter, zodat ik me niet zo alleen voel? Zou kunnen, maar waarom dan op deze manier? Je kunt op heel veel andere manieren een goede band met je dochter onderhouden?”

Toch kon Inge de gedachten niet verdrijven. Toen het flesje leeg was, keek ze Anne aan en zei: “Ik wou dat we dit vaker konden doen. Ik weet dat je me voor gek verklaart, maar het geeft me zulke fijne gevoelens. Ik weet dat je een volwassen vrouw van 19 bent, maar soms zie ik je nog graag als mijn kleine meid. Ik wil voor je zorgen zoals ik dat vroeger deed.”
“Mam, ik geef toe dat ik het net ook fijn vond, eerlijk waar, maar dit kan toch niet? Wat zouden andere mensen denken? Ze stoppen ons in een inrichting!”
“Anderen hoeven dit niet te weten, schatje van me. Dit is iets tussen jou en mij.”
“Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen mam? Dat je me de komende tijd vaker een flesje wilt geven?”
“Ja, maar eigenlijk wil ik zo af toe weer helemaal voor je zorgen, zoals ik dat vroeger deed. Dat lijkt me zo fijn, dat kun je je niet voorstellen!”
“Nee, dat klopt, maar ik weet het niet hoor. Ik weet nog niet zo goed wat ik hiervan moet vinden. Je overvalt me ook een beetje. Ik verklaar je zeker niet voor gek. Ik vind het eigenlijk heel lief van je, maar ik moet hier wel even over nadenken.”
“Natuurlijk schat, dat begrijp ik. Slaap er rustig een nachtje over en dan hoor ik het nog wel. Mocht je het niet willen, dan begrijp ik dat heel goed. Maar neem van mij aan dat ik je dit verteld hebt uit pure moederliefde en dat ik niets dan goeds wil voor jou. En als dit daar niet bij hoort, accepteer ik dat en doen we net of we dit nooit besproken hebben.”
“Ok mam, ik ga nu naar bed. Welterusten en tot morgen.”

Nadat Anne haar tanden had gepoetst en in bed was gaan liggen, moest ze steeds weer aan het voorstel van haar moeder denken. Aan de ene kant leek het haar heel fijn, gezien het gevoel dat ze had toen ze bij haar moeder op schoot zat. Maar aan de andere kant vond ze dat dit waarschijnlijk niet de beste manier was om zo met haar moeder om te gaan. Ze bleef lange tijd liggen malen totdat ze het zat was. “We zien morgen wel weer verder,” dacht ze bij zichzelf. Ze kon het uiteindelijk loslaten en viel niet veel later in slaap………

dit smaak naar meeer !!!!

Hoofdstuk 2

Om tien uur ’s ochtends werd Inge wakker. Ze kleedde zich aan en liep de trap af. In de keuken aangekomen zette ze koffie en dekte de tafel voor het ontbijt. Ze had Anne nog niet gezien. Ze zag het gebruikte flesje op het aanrecht staan. Haar gedachten gingen terug naar gisteravond. Diep van binnen schaamde ze zich een beetje. Ze had zich tegenover haar bloedeigen dochter een beetje laten gaan. Ze had haar dochter gevraagd dingen te doen die “normale” ouders niet aan een volwassen dochter zouden vragen. “Maar waarom voelde het dan zo goed? Waarom was ze zo blij om haar dochter op schoot te hebben en een flesje te geven? Waarom wilde ze haar dochter weer het liefst als een klein kind verzorgen?” Ze kon geen antwoord geven op haar eigen vragen, maar één ding wist ze wel: “Dit heerlijke gevoel van binnen wil ik de komende tijd vaker hebben. Als Anne straks wakker is, zal ik proberen haar over te halen. Ze zei toch dat ze het fijn vond? Het kan nog veel fijner worden als ik weer helemaal voor je kan zorgen!”

Anne werd wakker met een grote glimlach op haar gezicht. Ze had heerlijk geslapen. De vakantie kon nu echt beginnen! Ze pakte haar telefoon en keek of ze nog nieuwe berichten had gekregen. “Hé, een berichtje van Julia. Of ik zin heb om mee te gaan naar de stad vandaag? Even lekker shoppen om de afgelopen week uit mijn hoofd te zetten, goed idee!”
Anne liep de trap af op weg naar de keuken. Ze zag dat haar moeder al aan het ontbijt zat. “Goedemorgen, mam! Ik ga vandaag met Julia naar de stad, o.k.?” Ze zag haar moeder uit een soort trans ontwaken alvorens ze haar dochter aankeek en zei; “Wat zeg je liefje? Ik zat even na te denken over gisteravond.”
“Ow,” is alles wat Anne zei, totdat ze zelf ook terugdacht aan gisteravond. “Dat was waar ook. Baby Anne bij mama op schoot. Hoe kan ik dat nu alweer vergeten zijn?”
“En, heb je nog over mijn voorstel nagedacht, Anne?” vroeg Inge.
Anne dacht even goed na en herinnerde zich toen het voorstel van haar moeder. Ze had er helemaal niet meer aan gedacht. Ze wilde haar moeder niet gelijk tijdens de eerste vakantiedag teleurstellen, dus zei ze vluchtig: “Is goed hoor mam, je doet maar.” Vervolgens veranderde ze snel weer van onderwerp en vroeg: “Mam, ik ga vandaag met Julia naar stad. Vind je dat goed?”
“Ja hoor, dat komt me eigenlijk wel goed uit,” zei Inge. Tegelijkertijd dacht ze: “Mooi zo, dan kan ik straks op mijn gemak online wat spulletjes voor Anne gaan zoeken. Ik kan niet wachten!”

Ze ontbeten samen en dronken vervolgens nog een paar bakken koffie. Rond half twaalf ging Anne naar boven om te douchen en zich aan te kleden. Nadat ze aangekleed was, belde ze Julia dat ze eraan kwam. Ze gaf haar moeder een kus en vertrok.

Zodra Anne weg was, liep Inge naar de computer en zette hem aan. Ze wist niet precies waar ze zoeken moest om spulletjes voor haar dochter te vinden, maar ze ging er van uit dat Anne voorlopig wel weg zou blijven. Tijd genoeg dus om op haar gemak op zoek te gaan. Inge vulde “luiers” in bij een zoekmachine en drukte op enter. Er verschenen een heleboel links in het scherm. Bij de zesde link vond ze wat ze zocht. Ze kwam op een site voor volwassen baby’s. Er stonden foto’s, verhalen en er was een chatgedeelte. Tot haar vreugde was er ook een shop. Ze klikte de link van de shop aan en kwam op een deel van de site waar allerlei spullen te koop waren voor volwassen baby’s. Ze keek eerst bij de luiers. Ze bestelde een pak luiers met leuke printjes erop. Daaropvolgend een extra groot aankleedkussen. Ook bestelde ze een aantal rompers en een pyjama. Als laatste bestelde ze nog een speen met “I love mama” erop.
“Zo, dit moet voorlopig wel genoeg zijn,” dacht Inge, “eerst maar eens kijken of Anne het leuk vindt voordat ik nog meer spullen bestel.
Inge betaalde online en sloot vervolgens de computer af. Met een grote glimlach op haar mond zette Inge nog een kopje koffie en droomde weg bij de gedachte aan de dagen die komen gingen.

Voordat Anne en Julia gingen winkelen besloten ze eerst iets te gaan eten in de stad. Ze liepen naar een gezellig café en zochten een tafeltje met voldoende privacy om over van alles te kunnen kletsen. Ze bestelden iets te drinken en bekeken de menukaart. Anne keek Julia aan en zei: “Juul, ik wil je iets vertellen. Maar ik vraag me af of dat zo’n goed idee is.”
“Wat dan, Anne? Je weet toch dat je me alles kunt vertellen, waar ben je anders beste vriendinnen voor?”
“Dat weet ik wel, maar wat ik je wil vertellen is nogal bizar, snap je?”
“Je maakt me nu wel heel erg nieuwsgierig! Vertel nou maar gewoon wat je dwars zit. Ik beloof dat ik serieus naar je zal luisteren en je niet zal veroordelen.”
“Nou goed dan. Gisteravond is er iets geks gebeurd.”
Anne vertelde Julia het verhaal over haar moeder, het flesje en het voorstel van haar moeder om vaker voor haar te zorgen.
Julia had inmiddels grote ogen opgezet en haar mond stond open van verbazing. “Ik begrijp nu waarom je vooraf het woord bizar gebruikte. Jeetje An, zit je me niet gewoon in de maling te nemen?”
“Nee, echt niet. En het wordt nog erger. Om eerlijk te zeggen vond ik het best fijn. Het was erg prettig om zo dicht bij m’n moeder te zijn. Het voelde heel vertrouwd.
“Ik kan me er niet echt een voorstelling bij maken Anne, maar als jij het zegt, geloof ik je gelijk. Ieder z’n ding, zal ik maar zeggen.” En wat nu?
“Mijn moeder heeft me gevraagd of ik het vaker zou willen doen.”
“En, wat heb je tegen haar gezegd?”
“Ik heb vanmorgen ja gezegd, maar niet omdat ik het zo graag wilde, maar eigenlijk meer om er vanaf te zijn. Eigenlijk weet ik het nog niet zo goed. Aan de ene kant voelde het heel fijn, maar aan de andere kant is het nou niet bepaald iets wat een vrouw als ik behoort te doen.”
“Volgens mij is er maar één iemand die dat kan beslissen en dat ben jij. Wat je ook doet, ik sta achter je. Ik laat je nooit vallen. Ook niet vanwege dit soort dingen. Laat het me maar weten als je iets besloten hebt.”
“Dank je, Juul! Wat fijn dat ik zelfs dit soort dingen met je kan bespreken. Wat houd ik toch veel van je!”
“Ik ook van jou, lieverd. Zullen we dan nu onze lunch gaan bestellen?”
“Graag, ik heb inmiddels flinke trek gekregen.”

De rest van de middag zijn de meiden lekker gaan shoppen. Nadat ze langs het huis van Julia gefietst was, kwam Anne rond half zes thuis. Haar moeder stond inmiddels in de keuken het eten klaar te maken.
Tijdens het eten vroeg Inge: “Heb je een leuke dag gehad?”
“Heerlijk,” zei Anne, “Ik heb lekker geluncht en heb een paar mooie zomerjurkjes in de stad gekocht. En jij mam, heb jij ook een leuke dag gehad?”
“Zeker, ik heb ook geshopt, maar dan online.”
“Oh ja, wat heb je gekocht dan?”
“Spulletjes voor mijn kleine meid,” zei Inge met een mysterieuze glimlach.
“Oh mam, heb je dat nu nog steeds in je hoofd zitten. Volgens mij ben je niet helemaal in orde, maar goed, je doet maar hoor.”
De rest van de maaltijd werd in stilte opgegeten. Ze ruimden samen af en keken nog een film voordat ze beiden naar bed gingen.

Een paar dagen later werd er aangebeld. Inge deed open. Er stond een man voor de deur met twee grote dozen. Inge moest haar handtekening zetten voordat de man weer vertrok. Inge bracht de dozen naar de keuken. Ze pakte een schaar om de tape door te knippen. Ze had inmiddels al flinke kriebels in haar buik. Ze wist dat de spullen vandaag geleverd zouden worden. Daarom was Inge blij dat Anne vandaag met Julia naar het strand was gegaan. Zo zou ze in alle rust de spullen kunnen bekijken, zonder dat haar dochter iets zou merken. Ze opende de eerste doos. Daarin zat een groot pak luiers, de rompers, een pyjama en een grote speen. In de andere doos zat het extra grote aankleedkussen. Inge bekeek alle spullen naar grote tevredenheid. Nu maar hopen dat Anne nog steeds mee wilde werken als ze deze spullen zou zien. Ze bracht alle spullen naar haar eigen slaapkamer. Ze haalde een aantal spullen van het dressoir totdat er niets meer op stond. Vervolgens legde ze het aankleedkussen op het dressoir. Zo was het net een hele, grote commode. De bovenste la ruimde ze ook uit. Hierin deed ze het pak met luiers, de rompers en de pyjama. De speen legde ze op het aankleedkussen. “Zo, en dan nu maar wachten op Anne. Ik hoop dat ze het leuk vindt.”

Aan het eind van de middag kwam Anne thuis van het strand. “Hoi mam, wat was dit een heerlijke dag zeg. Ik ga even douchen, want ik heb allemaal zand in mijn haar.”
“Dat is prima, schat. Ik zie je zo.”
Nadat Anne klaar was met douchen en zich had afgedroogd, liep ze naar haar kamer om zich aan te kleden. Halverwege de hal riep haar moeder of ze even naar haar slaapkamer wilde komen.
“Is goed mam. Vind je het goed als ik me eerst even aankleedt?”
“Nee, ik heb liever dat je nu even komt.”
“Al goed, ik kom eraan. Wat is er zo belangrijk, mam?”
“Ik wil je graag iets laten zien…………….”

s p a n n e n d !

Ben benieuwd naar haar reactie hoe je het omschrijft
Vind je schrijfstijl wel mooi

Heel erg leuk verhaal ! ken het vervolg ook al !!!! maar zeg lekker niets

Heel erg leuk verhaal ! ken het vervolg ook al !!!! maar zeg lekker niets

dat is niet leuk hoor!, Vertel, vertel, ben zo nieuwsgierig

Citaat van: kleine81 op 21 augustus, 2016, 12:51:30

Heel erg leuk verhaal ! ken het vervolg ook al !!!! maar zeg lekker niets

dat is niet leuk hoor!, Vertel, vertel, ben zo nieuwsgierig

NEEJE zeg lekker niets!!! Maar weet het al wel

ken hem ook al van een andere site

Nou is het helemaal niet leuk meer. 2 tegen 1 durven jullie wel 
Jeff, kom op met je vervolg en ander moet ik toch op zoek

Hoofdstuk 3

Anne liep de kamer van haar moeder binnen. Op het dressoir zag ze een groot aankleedkussen liggen. Haar mond viel open van verbazing. “Wat heeft dit te betekenen, mam?”
“Je zei dat je het goed vond als ik een keertje voor je zou zorgen. Ik ben toen op zoek gegaan naar wat spulletjes om dat mogelijk te kunnen maken.”
“Maar mam, toen je me dat vroeg, dacht ik dat je bedoelde om lekker te knuffelen, aandacht aan me te besteden en eventueel mij een flesje melk te geven. Bij het woord “verzorgen” dacht ik niet gelijk aan het zorgen voor een baby. Ik bedoel, ik weet waar een aankleedkussen voor dient en gezien het formaat kan ik me zo indenken voor wie dat aankleedkussen bedoeld is. Dit lijkt me geen goed idee. Ik ben toch geen baby?”
“Schatje, ik weet dat je geen baby bent. Maar het leek me zo leuk om een keertje net te doen alsof. De tijd dat je nog wel een baby was, vond ik als moeder een heerlijke tijd. Ik mis dat! Nu je zo groot bent, heb je steeds minder mijn hulp nodig. Dat maakt me verdrietig. Nog even en je verteld me dat je op zoek gaat naar een eigen woning en dan ben ik helemaal alleen.”
Anne zag dat haar moeder moeite had haar tranen in bedwang te houden. Nu werd Anne ook verdrietig. Ze begon zachtjes te huilen. Haar moeder merkte dit en zei: “Oh lieverd, het spijt me zo. Ik dacht dat je dit misschien wel leuk zou vinden.” Ze nam haar dochter in haar armen en samen huilden ze nog even.

Op een gegeven moment zei Anne: “Mam, ik ben alleen maar verdrietig omdat jij dat bent. Je hebt je hele leven goed voor me gezorgd en ik wil alles doen om jou gelukkig te maken. Ik had dit alleen niet verwacht. Het is niet zomaar iets wat je van me vraagt. Maar omdat ik zie wat het met je doet, ben ik bereid om het een keertje te proberen. Maar ik kan je verder niets beloven!”
“Oh lieverd, wat ben ik blij dat je dat zegt!” Ze liet haar dochter los en keek haar aan. Vervolgens zei ze: “Ik wil dit inderdaad heel graag, maar ik wil het alleen als jij het ook wilt. Ik wil niet dat je dingen tegen je zin in doet, alleen maar om mij gelukkig te maken. Dus denk er even over na en geef me dan een eerlijk antwoord.”
Anne probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn. Het kostte haar moeite om er een beeld bij te krijgen. Wel kreeg ze er een bepaald gevoel bij. Het maakte haar vrolijk bij de gedachte dat ze door dit te doen veel tijd samen door zouden brengen. Ook zou ze van haar moeder waarschijnlijk de volle aandacht krijgen. Nu ze volwassen was werden deze momenten steeds schaarser. Ze ging steeds meer haar eigen leven leiden en daardoor brachten ze samen steeds minder tijd door. Misschien zou het hun weer wat dichter bij elkaar brengen. Ze wilde eigenlijk wel heel graag veel tijd met haar moeder doorbrengen. Na lang nadenken zei Anne: “Ja mam, ik wil het echt proberen. Ik kan me er nu nog niet echt een voorstelling bij maken, maar we kunnen het in ieder geval proberen. Ik weet alleen niet goed wat je van me verwacht.”
Hierop antwoorde Inge: “Laat het allemaal maar lekker van je afglijden. Ik verwacht helemaal niets van je. Laat al je zorgen varen en laat mij volledig voor je zorgen. Laat het allemaal maar rustig op je afkomen. Misschien vindt je het wel heel fijn.”
“O.k. mam, ik zal het proberen.”
Inge nam haar dochter weer in haar armen en zei: “We proberen het gewoon tot morgenochtend en als je het dan niet meer wilt, dan stoppen we ermee en zal ik je er nooit meer mee lastig vallen. Hoe klinkt dat?”
“Dat is goed, mam.”
“Ik heb nog één vraag. Zou je me de komende avond en ochtend “mama” willen noemen. Dat zou ik erg fijn vinden.”
Anne grinnikte en zei: “Ja, mama!”

Ze lieten elkaar los. Anne wist zichzelf even geen houding te geven. Inge zag de vertwijfeling bij haar dochter en ondernam snel actie. Ze knoopte de badjas van haar dochter los en zei: “Vanaf nu hoef je even helemaal niets meer zelf te doen. Laat mama maar goed voor je zorgen.”
Er verscheen een glimlach op het gezicht van Anne en ze liet alle spanning van zich afglijden.
Inge liet de badjas van haar dochter afglijden tot ze naakt voor haar stond. Ze pakte de speen van het kussen af. Ze pakte haar dochter vast en tilde haar voorzichtig op de “commode”. Ze hielp haar dochter vervolgens om een liggende houding aan te nemen. Ze deed het speentje bij Anne in haar mond. “Zuig hier maar lekker op, schatje van me,” zei Inge. Toen Anne op het aankleedkussen lag opende ze de bovenste la van het dressoir. Ze pakte een luier en deed de la weer dicht. Ze vouwde de luier uit en legde hem naast Anne op het aankleedkussen. Anne had inmiddels behoorlijk rode wangen gekregen en wachtte gespannen af wat er zou gaan gebeuren. Haar moeder pakte haar enkels vast en tilde haar benen omhoog met haar knieën richting haar buik. Vervolgens duwde ze haar benen nog iets verder door, waardoor haar billen een klein stukje los kwamen van het kussen. Ze pakte de luier en legde hem voorzichtig onder de billen haar dochter. Ze liet haar benen los zodat haar billen op de luier kwamen te rusten. Ze keek haar dochter aan en glimlachte. Anne glimlachte terug en kreeg een heel warm gevoel van binnen. “Wat voelt die luier lekker zacht,” dacht Anne.
Haar moeder pakte de voorkant van de luier en liet het op haar buik rusten. Aan beide kanten van de luier zat één grote plakstrip. Eerste maakte ze de linker plakstrip los en wreef hem vast ten hoogte van haar buik. Vervolgens de rechter en toen zat de luier netjes om haar dochter. Ze controleerde de lekrandjes en keek of de luier goed strak aansloot op het lichaam van Anne. Nadat ze tevreden was, gaf ze haar dochter een kusje op haar voorhoofd. Ze zag haar blote buik en kon het niet laten om met haar lippen een paar scheetjes op haar buik te laten. Anne begon heel hard te lachen en omdat het kietelde, schopte ze met haar benen in de lucht. Door de plotselinge bewegingen liet ze per ongeluk een windje. Anne kreeg gelijk een rood hoofd. Inge zag haar dochter rood worden en zei: “Het geeft niet hoor, om dit soort dingen hoef je je nu niet druk te maken. Als je een plasje of een poepie moet doen, kun je dat gewoon in je luier doen. Daar hoef je je niet voor te schamen en mama wordt echt niet boos op je. Daar is je luier voor. Als je een vieze luier hebt, zal mama je verschonen. Op dat moment besefte Anne dat haar moeder er vanuit ging dat ze haar luier zou gaan gebruiken. Anne wist niet of ze daartoe in staat zou zijn. Ze besloot dat nog maar niet tegen haar moeder te zeggen. Ze raakte haar luier even aan en ze vond hem erg lekker zitten. De luier gaf haar een gevoel van geborgenheid.

Inge opende de la weer en pakte een romper en een pyjama. Ze pakte haar dochter bij haar schouders vast en liet haar rechtop zitten. Ze deed de romper bij Anne aan en legde haar vervolgens weer op het aankleedkussen. Ze pakte de onderkant van de romper vast en trok hem onder de billen van Anne door. Ze pakte ook de voorkant van de romper vast en drukte de drukknoopjes vast. Ze tilde Anne van de commode af en zette haar op de grond. De romper zat strak om haar lichaam. Hierdoor voelde Anne de luier heel goed zitten. Ze kreeg het er helemaal warm van. “Misschien is dit helemaal zo gek nog niet,” dacht ze. Inge pakte de pyjama van het aankleedkussen en deed hem bij haar dochter aan. “Zo lieverd, we zijn bijna klaar. Ik wil alleen je haar nog even doen.”
Anne deed haar speentje uit en zei: “Mijn haar, het zit toch prima zo, mama?”
“Ik wil er graag twee staartjes in doen met aan beide kanten een mooi strikje. Is dat goed, schatje?”
“Ja hoor, mama. Doe mijn haar maar zoals jij dat wilt.”
Nadat de strikjes in haar haar zaten, pakte ze de hand van Anne vast en nam haar mee naar beneden.

Eenmaal aangekomen in de woonkamer keek ze haar dochter aan en vroeg: “En, wat vind je ervan?”
“Ik vind het allemaal erg spannend, maar toch ook wel leuk. Ik vind het fijn dat je voor me zorgt.”
“Mooi zo, ga nu maar even lekker op de bank zitten, dan zet ik even de tv voor je aan. Ik ga in de tussentijd even een flesje melk voor je maken.”
Anne ging zitten en deed het speentje weer in haar mond. Er schoten allerlei gevoelens door haar heen. Van schaamte tot een absoluut gevoel van genegenheid. Ze besloot alles maar gewoon over haar heen te laten komen. Ze pakte de afstandsbediening en zocht langs de kanalen naar een programma dat ze leuk vond.

Haar moeder kwam terug de woonkamer in met een flesje melk in haar handen. Ze ging naast Anne zitten en zette het flesje op tafel. Ze pakte Anne vast en tilde haar op schoot. Ze legde het hoofd van Anne tegen haar borst en deed het speentje uit haar mond. Ze pakte de fles van tafel en bracht hem naar Anne d’r mond. Anne deed haar mond open en begon te zuigen. De melk gleed over haar tong. Ze voelde dat de melk warm was. Het was best lekker. Ze ontspande en dronk rustig verder. Plotseling kriebelde het in haar onderbuik. Ze kreeg aandrang om te plassen. Ze stopte met drinken en kwam een beetje overeind. Ze keek haar moeder aan, wilde iets zeggen, maar bedacht zich. “Wat moet ik nu doen?” dacht ze.
Haar moeder vroeg: “Wat is er, schat? Doe ik iets verkeerd of vind je de melk niet lekker?”
“Nee mama, dat is het niet.” Ze liet haar hoofd weer op haar moeders borst rusten en besloot verder te drinken. Ze wist even niet wat ze nu moest doen. Ze had een luier om, maar om het nu zomaar te laten lopen, gaat dat niet wat ver? Ze had in haar hele leven nog nooit in haar broek geplast. Ze had er geen idee van hoe dat zou zijn. Haar gevoel zei haar dat het smerig was. Maar eigenlijk kon ze dat helemaal niet weten. Uiteindelijk ontspande ze weer en stelde haar besluit nog even uit, zolang dat nog kon………… 

je kan het wel opvoeren tot een bepaalde spanning. Ik durf er niets onder te verwedden maar ik denk (hoop) dat het een natte luier wordt.
Ben benieuwd naar het vervolg en niet weer zo lang wachten hoor.................

Hoofdstuk 4

Nadat ze het flesje leeggedronken had, zette Inge het flesje terug op tafel. Ze duwde het hoofd van Anne terug tegen haar borst en aaide over haar rug en haar. Plotseling voelde Inge een gloed van warmte bij haar dijbenen. De warme gloed hield aan. “Heeft Anne nou zojuist in haar luier geplast? Zou het werkelijk? Dat zou me zo gelukkig maken. Eindelijk heb ik mijn kleintje terug!”
Langzaam ging Inge met haar hand de pyjamabroek van Anne in. Ze maakte de drukknoopjes van haar rompertje los en voelde aan haar luier. De luier voelde warm en nat. “Oh schatje van me, je luiertje is helemaal nat. Mama zal jou zo even verschonen. Vind je het goed om nog heel even zo te blijven zitten?”
“Ja hoor, mama.” Anne was inmiddels rood aangelopen. Ze had zojuist besloten haar plasje bij mama op schoot te laten lopen. Waar ze een vies gevoel had verwacht, voelde ze nu een fantastische sensatie. “Wat is het heerlijk om in mijn luier te plassen,” dacht ze. “En nog wel bij mijn eigen moeder op schoot, wat zal ze wel niet van me denken nu? Waarom vind ik dit alles zo fijn? Waar komt dat vandaan? Waarom wil ik niets liever dan zo weer een schone luier om krijgen van mama?”
Anne liet haar hoofd op haar moeders borst rusten en sloeg haar armen om haar moeder heen.
Inge dacht: “Wat fijn om zo dicht bij haar te zijn. Ik laat haar voorlopig niet meer los. Ik zou willen dat dit voor altijd zo kon blijven.”

Een minuut of tien later zette Inge de tv uit. Ze tilde Anne van haar schoot af en pakte haar hand vast. “Kom maar met mama mee naar boven. Dan gaan we die vieze luier afdoen. Daarna mag je nog even in bad en dan breng ik je daarna naar bed.”
Anne liep aan de hand van naar moeder naar boven. Ze liepen direct door naar de slaapkamer. Haar moeder tilde haar op de commode. Anne ging liggen en wachtte op wat er komen ging. Haar moeder trok haar pyjamabroek uit en maakte de drukknoopjes van haar romper los. Ze schoof de onderkant van het rompertje tot aan haar navel, zodat de luier vol in het zicht kwam. “Zo, jij hebt goed je best gedaan, liefje! Dat is een volle luier, zeg! Maar dat geeft niet hoor. Mama zorgt ervoor dat je zo weer een schone, droge meid bent.”
Anne keek naar haar moeder, maar zei niets. Ze lag inmiddels volledig op haar gemak. Ze voelde geen schaamte meer. Z e wilde verzorgd worden door haar moeder. Ze had op dit moment geen enkele zorg aan haar hoofd. Het was niet hoe ze haar vakantie voorgesteld had, maar ze zou inmiddels niet meer anders willen. Wat voelde ze zich veilig en geborgen bij haar moeder.
Inge maakte de plakkertjes los en vouwde de luier open. Ze pakte de enkels van Anne vast en duwde haar benen de lucht in. Anne pakte haar eigen voeten vast en begon met haar tenen te spelen. “Goed zo, lieverd. Speel jij maar even met je teentjes, dan kan ik je even goed schoonmaken.”
Inge deed de bovenste la van de commode open en pakte daar een pak met babydoekjes uit. Ze trok de plastic sluiting los en pakte er een vochtig doekje uit. Ze veegde met het doekje langs de schaamstreek van Anne. “Wow, wat is dat koud,” zei Anne. Er liep een rilling door haar lijf.
“Even stil blijven liggen, dan is het zo voorbij,” was de reactie van haar moeder.
Inge pakte een tweede doekje en veegde over de billen van Anne. “Zo, jij bent weer lekker schoon. Kom maar even rechtop zitten, dan trek ik je pyjamatruitje en je rompertje uit. Daarna mag je nog even lekker in bad, voordat ik je naar bed breng.”
Inge rolde de vieze luier op. Toen ze hem weg wilde gooien, bedacht ze zich dat ze nog geen luieremmer had. Ze legde de luier op de grond. “Die gooi ik straks wel beneden in de prullenbak.”

Nadat alles uit was liep Anne aan de hand van haar moeder naar de badkamer. Inge zette de kraan van het bad open en sloot het putje af. Langzaam aan begon het bad vol te lopen. Inge deed er wat badschuim bij. Er kwam geleidelijk aan een flinke sop laag op het water te staan. Inge ging op het toilet zitten en gebaarde naar Anne dat ze bij haar op schoot moest komen zitten. Anne kroop bij mama op schoot en samen wachtten ze tot het bad vol was.
“Stap er maar in Anne, dan ga ik jou eens even lekker wassen.”
Anne deed wat er van haar gevraagd werd en stapte in bad. Het bad was lekker warm. Ze ging languit in bad liggen. Ze deed haar ogen dicht en dacht aan de afgelopen uren. Ze werd helemaal warm van binnen.
Intussen had Inge het deurtje van het badkamerkastje opengedaan. Ze zocht naar de douchegel en shampoo. Ze had geen babyshampoo staan. “Weer iets om op het boodschappenlijstje te zetten,” dacht ze. “Ik wil morgen even met je naar de winkel, Anne. Er zijn een aantal spullen die we nodig als we dit vaker willen gaan doen. Maar de grote vraag is natuurlijk, wil je dit vaker doen?”
“Ik zou niets liever willen, mama,” zei Anne. “Ik vind het heel fijn, dus ja, ik wil dit zeker vaker doen!”
“Dat maakt me heel gelukkig, schat. Dan gaan we morgen dus even samen naar de winkel om wat spulletjes voor je te kopen.”
Inge pakte de shampoo en de douchegel van Anne uit het kastje.
“Kom maar even rechtop zitten, dan kan ik je haren wassen.”
Anne ging rechtop zitten en liet haar haren door haar moeder wassen. Inge nam uitgebreid de tijd en spoelde vervolgens haar haren uit met de douchekop. Daarna tilde Anne rechtop. Ze pakte een washandje en deed er een beetje douchegel op. Ze begon het lichaam van Anne te wassen. “Zo lieverd, je bent weer helemaal schoon. Je mag nog even in bad blijven, dan kom ik je zo afdrogen.”

Inge ging de badkamer uit en liep naar haar slaapkamer. Ze pakte de vieze luier van de grond en liep ermee de trap af. Ze liep de keuken in en gooide de luier in de prullenbak. Ze pakte een velletje papier en ging aan de keukentafel zitten. Bovenaan het papier zette ze: “spulletjes voor Anne.”
Ze dacht even kort na en schreef toen de volgende dingen op:
-   Luieremmer
-   Babyshampoo
-   Babydouchegel
-   Billetjeszalf
-   Talkpoeder
-   Haarspeldjes
Ze liep terug naar de badkamer en pakte een handdoek om Anne af te drogen. Ze vroeg Anne op te staan en ze droogde haar volledig af. Ze pakte een föhn en droogde het haar van Anne. Vervolgens pakte ze hand van haar dochter weer vast en leidde haar terug naar de slaapkamer. Ze tilde Anne weer op de commode. “Nu gaan we zo lekker slapie doen,” zei ze tegen Anne. “Ik doe je nog even een schone luier om en dan breng ik je naar bed.”
“Misschien een gekke vraag, maar wil je me dan nog even een verhaaltje voorlezen?” vroeg Anne.
“Natuurlijk schatje, ik zal zo even een boekje zoeken. Maar nu wil ik dat je even niet meer praat en rustig gaat liggen.” Ze pakte het speentje van Anne en stopte het in haar mond.
Anne deed wat er van haar gevraagd werd en ging rustig op de commode liggen. Ze voelde haar benen de lucht in gaan en nadat haar billen even los waren gekomen van de commode, landde ze met haar billen op de zacht aanvoelende luier. Ze zag hoe haar moeder de luier over haar buik legde en de plakstrips één voor één vastmaakte. Anne mocht weer rechtop komen zitten en kreeg vervolgens een schoon rompertje en haar pyjama weer aan. Ze gaf haar moeder een dikke knuffel.
Inge tilde haar dochter van de commode af en samen liepen ze naar de slaapkamer van Anne. “Ga maar vast op bed zitten, dan ga ik in de boekenkast nog even een boekje zoeken,” zei Inge.

Even later kwam Inge terug met een boek van Jip en Janneke. Anne mocht een verhaaltje uitkiezen en Inge las voor. Na het voorlezen gaf Inge haar dochter een dikke kus op haar voorhoofd en stopte haar in bed. “Welterusten lieverd, tot morgen.”
“Welterusten, mama,” zei Anne. Ze stopte haar speentje terug in haar mond en sloot haar ogen. Ze zag nog net dat haar moeder de lamp uitdeed en de deur achter haar sloot. Anne voelde zich heerlijk. Het was een fijne avond, waarbij moeder en dochter nader tot elkaar waren gekomen. Vlak voordat ze in slaap dreigde te vallen, hoorde ze haar mobieltje. Ze stond op en keek op het schermpje van haar telefoon. Ze zag drie gemiste oproepen van Julia. Ook had ze een whattsapp bericht van Julia ontvangen. Er stond: “Hé An, ik probeer je al de hele avond te bereiken. Leef je nog? Ik kom morgen wel even langs!”
Anne dacht even na over het berichtje. “Als Julia mij zo aantreft, schrikt ze zich een ongeluk. Aan de andere kant wil ik haar wel graag zien morgen. Toen ik haar over het flesje melk vertelde deed ze best aardig en relaxt. Misschien kan ik haar ook wel over de afgelopen avond vertellen. Maar ik heb met mijn moeder afgesproken dat het tussen ons zou blijven en wat nou als ze er niet goed op reageert?”
Uiteindelijk besloot Anne haar toch maar even te bellen. Ze wist alleen nog niet precies wat ze tegen Julia zou gaan zeggen………..

Dank voor je snelle vervolg en ben nieuwsgierig naar het vervolg

Spannend