Anne en haar moeder

Hoofdstuk 5

De telefoon ging over. Het duurde even voordat er opgenomen werd. “Hé An, ik wilde net gaan slapen! Waar was je nou vanavond? Ik kreeg je maar niet te pakken!”
“Ik was gewoon thuis, maar mijn mobieltje lag in mijn kamer en daar ben ik 's avonds bijna niet geweest.”
“Ik vond het echt vreemd. Het is namelijk niets voor jou om zo lang onbereikbaar te zijn. Het is soms net of je getrouwd bent met je telefoon! Het klinkt misschien gek, maar ik was best een beetje ongerust.”
“Ah, dat is lief van je. Maar alles is in orde hoor, alhoewel........eigenlijk is er iets dat ik je moet vertellen, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is.”
“An, je kunt me toch alles vertellen. Alles is bespreekbaar voor ons, dat weet je toch?”
“Dat weet ik wel, maar dit is best wel choquerend. Ik bespreek het liever niet over de telefoon met je. Je wilde morgen langskomen toch? Dan hebben we het er wel even over.”
“Je maakt me nu wel heel erg nieuwsgierig. Maar goed, dan zie ik je morgen. Vanaf hoe laat kan ik langskomen?”
“Doe maar na twaalven. Daarvoor ben ik nog met andere dingen bezig.”
“Dat is goed, dan kom ik na de lunch wel even bij je langs. Tot morgen.”
“Tot morgen, Julia. Welterusten.”
“Dankjewel, Anne. En jij ook welterusten. Doei.”

Anne hing op en legde haar telefoon weg. Ze ging weer op bed liggen en trok haar dekbed over haar heen. Zodra ze haar ogen sloot, schoten de beelden van de afgelopen avond weer door haar heen. “Wat een avond zeg! Wat gebeurt er toch met me? Dit alles is zo raar! Maar waarom vind ik het dan toch zo fijn?”
Anne lag nog lang te woelen in haar bed totdat ze uiteindelijk in slaap viel.

Rond negen uur 's ochtends ontwaakte Inge uit een diepe, heerlijke slaap. Ze werd uitgerust wakker en dacht even terug aan gisteravond. Het was precies gegaan zoals ze gehoopt had. In het begin was ze nog een beetje ongerust geweest over de gevoelens van haar dochter. Maar gedurende de avond zag ze dat Anne het fijn vond en de behandeling van haar moeder accepteerde. Inge voelde zich erg gelukkig van binnen. Ze besloot even bij haar dochter te gaan kijken. Ze stond op uit bed en liep naar de slaapkamer van Anne. Ze deed de deur open en zag Anne in bed liggen. Ze lag nog heerlijk te slapen. Ze zag haar speentje op de grond liggen en legde het naast haar kussen. Ze streek voorzichtig door het haar van Anne en besloot dat ze haar nog even zou laten slapen. Ze keek nog eenmaal naar Anne en sloot toen de slaapkamerdeur weer. Inge liep de trap af naar beneden en ging de keuken in. Daar zag ze het boodschappenlijstje liggen dat ze gisteren gemaakt had. “Oh ja, we zouden vandaag even samen naar de winkel gaan. Dan laat ik haar maar niet te lang meer uitslapen.”
Inge liep naar het koffiezetapparaat en zette koffie voor haarzelf. Ze ging aan de keukentafel zitten en zette haar laptop aan. Ze begon online de krant te lezen. “Als ik de krant gelezen heb, ga ik Anne uit bed halen. Ik vraag me af hoe ze op dit alles reageert vandaag?”

Intussen ontwaakte Anne langzaamaan uit haar slaap. Ze rekte zich uit in bed en hoorde het gekraak van haar luier. “Oh ja, dat is waar ook.”
De gebeurtenissen van de afgelopen avond kwamen weer terug. Ze had een beetje gemengde gevoelens. “Gisteravond was fijn, maar het is allemaal wel erg bizar! Moet ik hier wel mee doorgaan?”
Anne bedacht zich dat ze met haar moeder afgesproken had in ieder geval tot het eind van de ochtend mee te werken. “Nou goed dan, we zien het wel over een paar uur.”
Anne stond op uit bed. Ze keek naar zichzelf in de spiegel en het leek net of ze naar een peutertje keek. “Hahaha, ik zie er belachelijk uit, zeg!”
Plotseling voelde ze een behoorlijke druk op haar blaas staan. Anne moest altijd flink plassen als ze 's ochtends wakker werd. Ze stond nog steeds voor de spiegel en besloot haar plas maar gewoon te laten lopen. Ze begon te plassen. “Jeetje, dat is een flinke plas. Ik hoop dat het niet gaat lekken.”
Ze plaste zo hard, dat ze de straal kon horen. Ze durfde tijdens het plassen niet in de spiegel te kijken. Ze wilde haar eigen gezicht even niet zien. Het leek haar nogal genant om haar eigen gezicht te zien, terwijl ze als een baby in haar broek stond te plassen. Toen ze klaar was, trok ze haar pyjamabroek omlaag om de schade op te nemen. Haar romper zat een stuk strakker nu. Ze maakte de drukkertjes van haar romper los en zag haar luier een behoorlijk stuk omlaag hangen. Ze voelde met haar handen aan de luier. “Wow, dat is echt warm.” Het voelde heerlijk aan.
Ze stond nog een tijdje voor de spiegel en dacht na over wat ze nu moest doen. Ze hoorde dat haar moeder al beneden was. “Zal ik naar beneden gaan of hier op haar wachten?” Ze besloot om weer in bed te gaan liggen. Ze ging ervan uit dat haar moeder wel even bij haar zou komen kijken. “Zal ze verder gaan met wat we aan het doen zijn, of ze ziet ze ervan af? Misschien heeft ze zich bedacht en is ze tot de conclusie gekomen dat dit alles misschien een beetje te raar was? Wat er ook zou gebeuren, Anne besloot dat ze het allebei goed zou vinden. Toch hoopte ze stiekem dat haar moeder nog even voor haar zou blijven zorgen. Anne sloot haar ogen en dacht aan de dag die komen ging.

Inmiddels had Inge haar tweede kopje koffie op en de krant gelezen. Ze besloot weer even bij Anne te gaan kijken. Ze liep de trap op en deed de slaapkamerdeur open. Anne had haar ogen nog steeds gesloten, maar Inge vond dat het tijd werd om haar dochter wakker te maken. Ze ging op bed zitten en trok het dekbed van haar dochter af. Anne verroerde geen vin. Voorzichtig gleed Inge met haar hand in de broek van Anne. Ze voelde dat haar luier flink opgezwollen was. “Zou ze in haar slaap geplast hebben?”

Anne voelde hoe haar moeder met haar hand over de luier wreef. Ze besloot haar ogen te openen. “Goedemorgen, mama,” zei Anne opgewekt.
“Goedemorgen, schatje,” zei Inge met een grote glimlach op haar gezicht. “Zo te voelen heeft hier een kleine meid een grote plas gedaan!”
Anne kreeg een hoofd als een tomaat. Ze wist niet zo goed hoe ze daarop moest reageren. Er kwam alleen wat gegeneerd gegiechel uit.
“Nou lievie, ik ga je zo maar even een schone luier omdoen, want je hebt vannacht een flinke plas gedaan.”
Anne liet haar moeder maar even in de waan dat het 's nachts gebeurt was en liet zich door haar moeder uit bed tillen. Ze gingen samen naar de slaapkamer van haar moeder waar ze op de commode werd neergelegd. Ze keek haar moeder aan en zag een tevreden blik in haar ogen. “Ze is dus nog niet van plan er mee te stoppen. Gelukkig maar!”
“Mam, we zouden dit toch tot het eind van de ochtend doen?
“Ja, hoezo?”
“Nou, ik heb vanmiddag met Julia afgesproken. Ze komt na de lunch even langs. Ik wil niet dat ze me zo ziet.”
“Natuurlijk niet schat. Nadat ik je verschoond heb, geef ik je beneden een lekker ontbijtje. Daarna doe ik je nog een schone luier om als dat nodig blijkt en dan gaan we even voor je naar de winkels. Als we dan weer thuis zijn, doe ik je luier af en kun je gewoon weer mijn dochter van negentien zijn. Afgesproken?”
“Uh, nadat we naar de winkel zijn geweest? Verwacht je dat ik met een luier om de deur uit ga? Dat meen je niet, toch? …...................

Weer een mooi vervolg en schat is dat ze geluierd mee te boodschappen moet, maar dan............. Hmmm dit laat ik maar aan jou over. Je kunt het vast spannend maken

Nu wil ik het vervolg wel lezuhn hooooor

Hoofdstuk 6

Inge keek haar dochter aan en zei: “Ik zal er voor zorgen dat niemand het ziet. Het is mooi weer buiten. Ik zoek in je kast naar een mooi zomerjurkje. Dan is er niemand die het ziet. En om je helemaal gerust te stellen, gaan we naar een winkel aan de andere kant van de stad, zodat de kans heel erg klein is dat je eventueel een bekende tegenkomt. Hoe klinkt dat?”
“Ik weet het niet hoor? Aan de ene kant lijkt het me best spannend en leuk, maar aan de andere kant vind ik het eng! Ik wil echt niet dat mensen erachter komen.”
“Dat zal echt niet gebeuren, schat. Daar zorg ik voor. Goed?”
“Goed mama, we proberen het.”
“Prima, dan gaat mama je nu even een schone luier omdoen en een schoon rompertje aantrekken.”
Inge trok de pyjama van Anne uit, maakte de drukkertjes van haar romper los en schoof haar romper omhoog tot aan haar navel. Vervolgens maakte Inge de plakstrips los van de luier en deed hem open.
“Zo, dat is een flinke plas! Je hebt goed je best gedaan, schatje!”
Anne verkleurde gelijk. Ze schaamde zich er nog steeds een beetje voor, ondanks dat haar moeder het allemaal prachtig leek te vinden.
Inge pakte een billendoekje en veegde de schaamstreek van Anne schoon. Daarna tilde ze de benen van Anne op en pakte een nieuw doekje. Ze veegde nu ook haar billen schoon.
“Het is maar goed dat we zo naar de winkel gaan. Want zonder billenzalf en talkpoeder krijg je binnen de kortste keren luieruitslag. En dat willen we niet toch, mijn lieve kleine baby, baby, baby.” Dat laatste zei Inge met een hoog, piepend stemmetje alsof ze het tegen een echte baby had.
Anne kreeg een glimlach op haar gezicht. Ze kreeg er kriebels van in haar buik. Wat een heerlijk gevoel was het toch om als een baby verzorgd te worden.
Inge pakte een schone luier en legde hem onder Anne's billen. Ze deed haar benen omlaag en trok de luier op tot aan haar buik. Ze maakte de plakstrips vast en controleerde de lekrandjes. Ze vouwde de vieze luier dicht en gooide hem in de prullenbak in de badkamer. Toen ze terug kwam liet ze Anne rechtop zitten.
“Nu moet je even je armen omhoog doen, lieverd.”
Anne deed wat haar moeder vroeg. Inge trok de romper uit en pakte een schone uit het laatje. Ze trok haar de schone romper aan en legde haar weer vervolgens weer horizontaal. Ze haalde het uiteinde van de romper onder haar billen door en maakte de drukkertjes vast aan de voorkant.
“Ziezo, jij bent er weer klaar voor. Blijf nog maar even lekker liggen, dan ga ik een mooi jurkje voor je zoeken.”
Inge liep naar de slaapkamer van haar dochter. Daar zag ze het speentje liggen. Ze pakte het van de grond, liep terug naar Anne en stopte het speentje in haar mond. Ze liep opnieuw naar de kast van Anne en deed de deur open. Anne had een aantal zomerjurken. Ze zocht er één met een hoge sluiting en korte mouwtjes, zodat haar romper niet zichtbaar zou zijn. Ze vond een mooi, geel jurkje dat aan de eisen voldeed. Ze liep terug naar Anne en legde het jurkje op bed. Ze hielp Anne van de commode af. Anne deed uit zichzelf haar armen weer omhoog en Inge trok het jurkje over haar hoofd aan. Ze nam Anne mee naar de spiegel en liet haar naar zichzelf kijken.
“Je ziet er inderdaad niets van.” Ze draaide zich om en ook aan de achterkant was er niets te zien. “Goed mama, zo durf ik wel over straat.”
“Mooi zo, lieverd. Ik ga er maar voor het gemak vanuit dat je geen staartjes wilt vandaag?”
“Nee mama, dat gaat mij een stapje te ver!”
“Goed, dan doen we dat maar niet. Kom je met me mee naar beneden, dan ga ik een lekker ontbijtje voor je klaar maken.”
Inge pakte de hand van haar dochter vast en samen liepen ze naar beneden. Ze zette de tv voor Anne aan en liet haar naar tekenfilmpjes kijken. Inge liep naar de keuken en haalde een aantal boterhammen uit de vriezer. “Die moeten nog even ontdooien, dan maak ik eerst een flesje melk voor mijn kleine meid,” dacht Inge in zichzelf.

Na vijf minuten kwam Inge terug de woonkamer in met een flesje melk in haar handen. Ze ging naast Anne op de bank zitten. Anne kroop automatisch bij haar moeder op schoot. Inge pakte het speentje van Anne en legde het op tafel. Vervolgens bracht ze het flesje naar Anne's mond. Ze begon gelijk te drinken. Ze kroop steeds dichter tegen haar moeder aan. “Ik zou zo heel lang bij je kunne  blijven liggen, mama,” zei Anne tussen het drinken door.
“Het doet me echt goed, schatje, dat je het ook fijn vindt.”
Al snel was het flesje leeg en mocht Anne nog even tv kijken. Inge ging terug naar de keuken om de boterhammen klaar te maken. Toen ze de boterhammen voor haar dochter gesmeerd had, sneed ze ze in kleine stukjes. Ze zette de borden klaar op de keukentafel en liep terug naar de woonkamer. Ze zette de tv uit en nam Anne aan haar hand mee naar de keuken. Ze liet Anne op een stoel zitten en ging zelf op de stoel naast haar zitten. Ze pakte een vorkje en prikte een stukje brood van het bord. “Nu moet je even je mondje open doen, dan kan ik je te eten geven.”
Anne moest er een beetje van giechelen, maar deed haar mond toch maar open. Tussen de hapjes door at Inge zelf ook haar boterhammen op. Ze hadden er samen duidelijk lol in, want haar moeder probeerde bij elk hapje iets nieuws in de zin van: “Daar komt de trein, tjoeketjoeketjoek,” enz.

Na het eten mocht Anne weer tv kijken en begon Inge de tafel af te ruimen en  ze zette de borden in de vaatwasser. Nadat ze klaar was, pakte ze het boodschappenlijstje van tafel en liep er mee naar Anne. “Ik heb hier het lijstje, lieverd. Er staan een aantal spulletjes op, zoals een luieremmer, babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes. Ben ik soms nog iets vergeten?”
Toen ze Anne aankeek, zag ze dat Anne niet luisterde. Ze zat met een knalrood hoofd naar de tv te staren. Ze pakte Anne vast en zei: “Wat is er aan de hand, je bent helemaal rood!”
Anne keek haar moeder aan en er kwamen een paar traantjes uit haar ogen.
“Oh mama, het spijt me zo. Ik zat net tv te kijken, toen ik plotseling erg nodig moest poepen. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik twijfelde heel erg. Ik dacht dat je van me zou verwachten dat ik in mijn luier zou poepen. Maar toen ik dat eenmaal gedaan had, kreeg ik ineens het gevoel dat je misschien wel heel erg boos op me zou worden, omdat het heel erg vies is.”
“Schatje toch, natuurlijk word ik niet boos op je, dat doen baby's nu eenmaal. Mama heeft vroeger genoeg vieze luiers van je verschoond, dus dat vind ik helemaal niet erg.
Inge ging op haar knieën zitten en draaide Anne met haar rug naar haar toe. Ze tilde haar jurkje een stukje op en rook aan de achterkant van de luier. “Poeh, dat stinkt zeg. Ik zal je gelijk maar even verschonen, dan kunnen we daarna de deur uit. Maar goed dat je nu moest poepen in plaats van straks in de winkel. Dan hadden we een groter probleem gehad.”
Van die opmerking schoot Anne in de lach. Ze was blij dat haar moeder er zo luchtig over deed. Inge veegde de tranen van Anne's wangen en nam haar aan het handje mee naar boven. Ze legde Anne weer op de commode en deed haar jurkje een stuk omhoog. Ze keek Anne aan en vroeg: “Hoe was het?”
Anne staarde naar het plafond en zei toen: “Ik moest plotseling heel nodig. Ik twijfelde over wat ik zou doen, maar de aandrang werd steeds groter. Ineens besloot ik in mijn luier te gaan poepen. Het ging allemaal heel snel. Ik stond op van de bank, hurkte een beetje door mijn knieën en voordat ik het wist, kwam het er al uit. Toen de poep de luier in ging, voelde dat echt heel erg lekker.” Anne schoot weer in de lach. “Hoor mij nou! Ik poep als een klein kind in een luier en ik vond het nog lekker ook. Maar toen ik klaar was, kreeg ik plotseling een enorm schuldgevoel. Ik was echt bang dat je boos zou worden, maar inmiddels weet ik dat je het niet erg vind. Dus achteraf gezien, ben ik blij dat ik het gedaan heb. Dan weet ik nu ook hoe dat is,” zei ze met een grote grijns op haar mond.
“Ik ben blij dat het je goed bevallen is, schat. Ik ben echt trots op je. Je hebt een grote stap gezet. Dat waardeer ik echt, want ik weet dat je het allemaal voor mij doet.”
“Ja, maar mam, inmiddels gaat dat niet helemaal meer op. Ik vind het inmiddels zelf ook heel erg fijn. Na alle stress van de afgelopen weken op school, heb ik me in tijden niet meer zo ontspannen gevoeld.
“Daar ben ik blij om, poekie. Zullen we dan nu maar even die vieze luier van je gaan verschonen?”
Anne knikte. Inge maakte de drukkertjes van haar rompertje los en vervolgens de plakstrips van de luier. “Nou, daar gaan we dan,” zei Inge.
Anne keek snel weer naar het plafond. “Dit hoef ik niet te zien,” dacht ze.
De luier ging open en de poeplucht kwam de kamer in.
“Jeetje, wat stinkt dat,” zei Anne.
“Geeft niet hoor schat, ik zal je snel even schoonmaken.” Inge pakte een aantal doekjes en deed de benen van Anne omhoog. Ze veegde met de doekjes zo veel mogelijk poep van haar billen. Vervolgens vouwde ze de vieze luier dicht en liep ermee naar de badkamer. Ze deed de luier in de prullenbak en pakte een washandje. Ze maakte hem nat met warm water en deed er een beetje zeep op. Ze liep terug naar de slaapkamer en waste Anne's billen met het washandje. Daarna pakte ze een handdoek en droogde haar billen af. “Zo, nu ben ben je weer helemaal schoon. Zo erg was dat toch niet, lieverd?”
“Nee, ik vond het helemaal niet erg. Maar ik zou hier straks wel even een raampje openzetten, want ik ruik het nog steeds.”
“Maar je daar maar niet druk om, komt goed!”
Inge deed Anne een schone luier om, knoopte haar rompertje dicht en tilde haar van de commode. Ze trok haar jurkje naar beneden en streek de plooien glad. Ze gaf Anne een paar vriendelijke tikjes op haar billen, die een ploffend geluid maakte. “Zo schatje, jij bent er klaar voor. Zullen we dan nu maar naar de winkel gaan?”
Anne knikte en liep achter haar moeder aan de trap af. Inge opende de voordeur en stapte naar buiten. Anne voelde haar hart bonzen in haar keel.
Ze bleef even in de deuropening staan en keek door de straat of ze niemand zag. De kust was veilig. Anne stapte over de drempel en dacht in zichzelf: “Nou, daar gaan we dan.......................”

Hoofdstuk 7

Inge hield het achterportier voor haar dochter open. “Baby's mogen helaas nog niet voorin,” was het antwoord van Inge op Anne's fronsende blik. Anne ging zitten en haar moeder maakte de gordel vast. Vervolgens ging Inge op de bestuurdersstoel zitten en samen vertrokken ze naar de andere kant van de stad om te voorkomen dat ze bekenden tegenkwamen. Daar aangekomen hielp Inge haar dochter met uitstappen en hand in hand liepen ze naar de winkels. Ze liepen een levensmiddelenzaak binnen en pakten een karretje. Inge toverde haar boodschappenlijstje tevoorschijn en samen liepen ze naar de kinderafdeling. Daar aangekomen pakte Inge wat ze nodig had: “babyshampoo, babydouchegel, billetjeszalf, talkpoeder en haarspeldjes.” Een luieremmer zag ze niet staan. “Die moet ik dan maar online aanschaffen,” dacht ze. Ze liep het gangpad door en kwam nog andere dingen tegen die van pas konden komen, zoals: “snoetenpoetsers, billendoekjes, fruithapjes en leuke elastiekjes voor in Anne's haar.” Ze stopte ook deze spullen in haar winkelwagentje. Ze bekeek alle items  en zag dat ze alles had. Ze keek haar dochter aan en vroeg: “Wil je nog iets leuks voor jezelf uitzoeken?”
“Ja mama, dat wil ik wel.” Anne liep langs de schappen en controleerde steeds of niemand haar zag. Al zal niemand denken dat de spullen haar bedoeld waren, toch voelde ze zich niet op haar gemak. Aan het einde van het gangpad lag een schap met knuffels. Ze keek er een poosje naar en pakte er uiteindelijk een schaapje uit. Ze nam hem mee terug naar haar moeder. Ze keek haar moeder aan en er verscheen een glimlach op Inge's mond.
“Die wordt het dus,” zei Inge.
“Ja mama, mag dat? Oh ja, en dit wil ik ook graag hebben!” Ze pakte een flesje met babyolie uit het schap. Ze maakte het flesje open en rook eraan. “Oh mama, dit ruikt zo lekker, mag dit ook mee?”
“Natuurlijk schat, leg het maar in het wagentje.”
Samen liepen ze met de winkelwagen naar de kassa. Plotseling pakte Anne haar moeder vast bij haar bovenarm. “Mama, ik moet plassen,” fluisterde ze tegen haar moeder.
“Goed dan, plas maar even, dan lopen we daarna weer verder.”
“Hier???!,” zei Anne geschrokken.
“Niemand zal het merken, lieverd, er is namelijk niets van te zien en je weet dat je luier alles opvangt. Doe je plasje maar en dan verschoon ik je zodra we weer thuis zijn.”
Anne pakte het winkelwagentje vast met beide handen, deed haar benen een stukje uit elkaar en staarde naar de grond. Ze voerde de druk op haar blaas op en begon te plassen. Het geluid was hoorbaar, maar niet als je niet in de directe omgeving stond. Haar moeder stond toe te kijken en zag dat haar dochter langzaam van kleur veranderde. Zo was het net of haar kleine meid van vroeger weer voor haar stond. Dit vervulde haar met een trots en warm gevoel.

Toen Anne klaar was, liepen ze samen verder naar de kassa. Het gaf Anne een onbehaaglijk gevoel om in een dikke, natte luier door een openbare gelegenheid te lopen. Maar niemand scheen er iets van te merken. Bij de kassa aangekomen legden ze samen alle artikelen op de loopband. Toen ze aan de beurt waren, werden alle artikelen gescand en Inge deed ze in een boodschappentas. Er werden verder geen woorden gewisseld. Inge betaalde en samen liepen ze terug naar de auto. Inge opende de kofferbak en legde de boodschappentas erin. Ze zocht even door de tas en haalde de knuffel eruit. Vervolgens opende ze het achterportier en liet Anne instappen. Ze gaf haar het schaapje en maakte haar gordel vast. Anne merkte weinig meer van haar natte luier. Alles was inmiddels goed opgenomen door de luier en het voelde droog aan. Wel merkte ze dat de luier een stuk dikker was geworden, maar dit ze vond ze eigenlijk wel een heel fijn gevoel.
Inge startte de auto en samen reden ze naar huis. Onderweg zei Inge: “Zo schat, dat viel wel mee toch? Als we zo thuis komen, gaan we direct naar boven. Ik doe je vieze luier af en dan mag je daarna even gaan douchen.” Voor dit moment is je babytijd dan even voorbij zoals afgesproken. Na de lunch kwam Julia langs, toch?”
“Ja, mama, dat klopt. Ik denk dat ze er rond een uur of één wel zal zijn.”
“Prima, dan kunnen we eerst nog even samen wat eten. Dan kijken we wel weer wanneer we dit nog een keer doen. Tenminste, als je dat nog wilt?”
“Heel graag, mama. Ik heb er echt van genoten, hoe vreemd ik dat zelf ook vind.”
“Dat is goed om te horen schat, ik vond het zelf ook heerlijk. Ik ben blij dat ik weer op die manier voor je mag zorgen.”

De rest van de autorit verliep in stilte. Thuis aangekomen, gingen Inge en Anne naar boven. Inge tilde haar dochter weer op de commode. Anne ging liggen en speelde met haar knuffeltje die ze nog steeds vasthield. Inge pakte haar speentje en deed hem in Anne's mond.
“Zo, daar gaan we dan, de laatste luierverschoning van vandaag,” zei Inge. Ze schoof het jurkje van Anne omhoog, maakte de drukkertjes van haar rompertje los en schoof deze ook omhoog. De luier was flink verkleurd. “Zo dame, dat was duidelijk weer een flinke plas!”
Anne giechelde en keek vervolgens naar hoe haar moeder de plakstrips losmaakte en de luier openvouwde. Ze tilde Anne's benen op, pakte een paar billendoekjes en veegde haar luiergebied schoon. Vervolgens vouwde ze de luier op en plakte hem dicht. Ze bedacht zich weer dat ze vanmiddag nog even een luieremmer moest zoeken op internet. Ze liep met de vieze luier naar de badkamer en gooide hem in de afvalbak. Eenmaal terug in de slaapkamer liet ze Anne weer rechtop zitten. Ze trok het jurkje en het rompertje van Anne uit. Ze zat nu naakt voor haar moeder. Inge tilde haar van de commode en gaf haar dochter een dikke knuffel. “Onwijs bedankt hiervoor, lieverd. Mijn droom is werkelijkheid geworden.”
“Jij ook bedankt, mama. Het was erg fijn.”
“Graag gedaan. Ga nu maar even lekker douchen, dan zie ik je zo beneden.”
“Goed, tot zo.”
Anne liep naar de badkamer en zette de douche aan. Ze zocht de juiste temperatuur alvorens er onder te gaan staan. Er verscheen weer een grote glimlach op haar gezicht. Wat had ze toch een lieve moeder. Ze dacht ook aan vanmiddag. Wat zou ze samen met Julia gaan doen. Ze kenden elkaar al lang en deelden alles met elkaar. “Zou ze dit ook vertellen?” Anne dacht erover na, maar verwierp de vraag al snel. “Ik wil om zoiets niet mijn beste vriendin kwijtraken, wat zal ze wel niet van me denken!”

Na het douchen kleedde Anne zich aan en liep naar beneden. Haar moeder had inmiddels de tafel al gedekt, dus Anne kon direct aanschuiven. Ze had al flinke trek gekregen. Ze smeerde vier boterhammen voor zichzelf en at ze in no-time op. Na de lunch praatten zij en haar moeder over dingen die ze tijdens de vakantie samen zouden kunnen gaan doen. Samen shoppen en misschien een leuk dierenpark bezoeken stonden bij beiden hoog op het verlanglijstje. Zowel Anne als Inge hielden beiden van dieren. Ze waren de afgelopen jaren al in menig dierenpark op bezoek geweest.

Plotseling ging de deurbel. Inge liep naar de deur, deed open en daar stond Julia. “Kom binnen,” zei Inge.
Julia stapte over de drempel en liep de woonkamer in. Ze gaf Anne een zoen op haar wang en samen gingen ze op de grote bank in de woonkamer zitten. Inge was inmiddels terug naar de keuken gegaan om op te ruimen.
“Hoe is het met je?” vroeg Julia.
“Goed,” zei Anne. Ze keek Julia recht in haar ogen aan. Ineens kreeg ze weer het gevoel dat ze alles van de afgelopen dag aan Julia wilde vertellen. Ze deelden tenslotte alles met elkaar en Julia was altijd zo lief voor haar. Maar tegelijkertijd besefte ze ook weer dat Julia het misschien niet zo goed zou opvatten. Anne overwoog beide opties en zei na een lange stilte tussen beide: “Juul, ik moet je iets vertellen...........................”

zo vlak voor op bed gelezen en kan het nog eens beleven op bed. ik ben benieuwd naar het vervolg. vind het nog steeds en leuk verhaal om te lezen wat door jou schrijfstijl komt

zo vlak voor op bed gelezen en kan het nog eens beleven op bed. ik ben benieuwd naar het vervolg. vind het nog steeds en leuk verhaal om te lezen wat door jou schrijfstijl komt

Ikke wil ooook verder lezennn

Hoofdstuk 8

“Jeetje Anne, wat heb jij aan je kerfstok hangen! Je kijkt plotseling wel heel serieus.”
Anne probeerde iets te ontspannen en zei: “Mijn gevoel zegt me dat ik graag iets met je wil delen, maar ik ben een beetje bang voor de consequenties. Je bent mijn beste vriendin en dat wil ik graag zo houden.”
Julia keek haar verbaasd aan. “Je kan me toch alles vertellen. Dat weet je toch. Wat kun je in vredesnaam uitgespookt hebben zodat wij geen vrienden meer kunnen zijn?”
“Het heeft niets met jou te maken, maar ik ben bang voor je reactie. Wat ik de afgelopen dag gedaan heb, valt nou niet bepaald onder de noemer normaal, snap je?”
“Kom nou Anne, mij kun je niet zo gemakkelijk choqueren hoor. Vertel het nou maar gewoon. Ik beloof je dat alles tussen ons bespreekbaar is.”
“Nou, goed dan. Ik ben blij dat ik het met je kan delen. Ik wil geen geheimen hebben voor jou. Weet je nog dat ik je vertelde over dat flesje melk een paar dagen terug?”
Julia begon te giechelen. “Ja natuurlijk, dat vergeet ik niet meer hoor!”
“Nou, gisteren zijn we samen een paar stapjes verder gegaan en het aparte is, ik vond het helemaal geweldig!”
Julia trok een wenkbrauw op en vroeg: “Wat bedoel je precies?”
Anne zei: “Ik heb me door mijn moeder als een baby laten behandelen.”

Julia keek Anne nu heel verbaasd aan. Toen Anne verder wilde vertellen, kwam Inge de kamer binnen lopen. Ze zei: “Ik ga even thee drinken bij de buurvrouw. Ik ben voor het eten weer thuis. Zou jij vandaag willen koken, Anne?”
“Ja hoor. Tot straks.”
Inge vertrok door de achterdeur. Eenmaal uit het zicht keek Anne naar Julia en zei: “Kom maar even mee naar boven. Dan laat ik het je zien. Dan kan ik het wat beter uitleggen.”
Julia had nog steeds een verbaasde uitdrukking op haar gezicht, maar liep toch maar achter Anne aan de trap op. Ze liepen samen de slaapkamer van Anne's moeder binnen.
Het viel Julia gelijk op dat er een extreem groot aankleedkussen op het dressoir lag. Julia sloeg haar handen voor haar mond van verbazing. “Meen je dat nou,” zei ze terwijl ze Anne aankeek.
Als antwoord op haar vraag deed Anne de bovenste la van “haar commode” open. Er lagen nog steeds luiers en rompers in. Ook andere babyverzorgingsproducten waren duidelijk te zien.
“Wat ik je dus probeer te vertellen, is dat mijn moeder me de afgelopen dag als een echte baby verzorgd heeft. Ik schaam me enorm je dit te vertellen en ik hoop dat je deze “afwijking”van mij kunt accepteren. Ik wil het namelijk de komende tijd vaker meemaken, maar ik wil jou niet buiten sluiten. We trekken veel met elkaar op, maar soms zal ik de komende tijd niet beschikbaar zijn, omdat ik dan graag weer even “klein”wil zijn, snap je?”
“Of ik het helemaal snap, weet ik niet,” zei Julia, “maar ik accepteer het wel. Als dit iets is waar jij gelukkig van wordt, dan moet je dat zeker doen.”
Julia liep naar Anne toe en gaf haar een knuffel. Vervolgens liep ze naar het dressoir en keek in de la. Ze pakte er een luier uit en keek er bewonderend naar. Ze vouwde de luier uit elkaar en zei: “Jeetjemina, wat is zo'n luier groot zeg! Hij zit vol met kindermotiefjes, maken ze die ook in onze maat?”
“Blijkbaar,” zei Anne. “Ik weet niet precies waar ze vandaan komen, het was haar idee.”
“Wat een bijzondere moeder heb jij toch,” zei Julia. “Je hebt de afgelopen dag dus echt zo'n luier gedragen?” Julia pauzeerde even, draaide zich om richting Anne en vroeg vervolgens zachtjes: “Heb je hem ook gebruikt?”
Anne kreeg een rode kleur op haar wangen en keek snel weg naar de grond.
“Ja dus,” zei Julia. “Oh my god, hoe was dat?”
“Om eerlijk te zijn, vond ik het heerlijk,” zei Anne. “Ik begrijp ook nog steeds niet goed waarom, maar ik vind het zo fijn om even alles los te laten en iemand te hebben die op deze manier voor me zorgt. Ik heb het afgelopen jaar veel stress gehad op school en op deze manier kom ik helemaal tot rust. Het was mijn moeders idee. Eerst was ik nogal sceptisch, maar achteraf is het het beste wat me kon overkomen. Ik ben zo blij dat ik hier gewoon met je over kan praten.”
“Dat weet je toch, An. Het maakt me echt niet uit. Ik ben zelfs blij dat je het verteld hebt. Het feit dat je zoiets persoonlijks met mij deelt, geeft wel aan hoe belangrijk je onze vriendschap vindt. Ik zal het je nog sterker vertellen, ik zou eigenlijk wel eens willen zien hoe dat nou precies gaat tussen jou en je moeder.”
“Haha, nou dacht het niet hoor. Er met jou over praten vind ik al heel moeilijk. Om jou er als pottenkijker bij te hebben lijkt me nog genanter.”
“Al goed hoor, ik was gewoon een beetje nieuwsgierig. Mocht je nog eens van mening veranderen, dan kun je het me altijd vragen. Ik zal het heel respectvol benaderen.”
“Dank je wel, Juul, ik hoopte al dat het bespreekbaar was. Er valt wel wat van mijn schouders. Zullen we het er voor nu maar even niet meer over hebben?”
“Wat jij wilt, Anne. Ik zou eigenlijk elk detail wel willen weten, maar dat komt misschien later nog wel.” Julia probeerde zo goed als mogelijk de luier weer op te vouwen en legde hem weer bij de andere luiers in de la.

Anne deed de la dicht en samen liepen ze weer naar beneden. Anne vroeg aan Julia of ze wat wilde drinken waarop Julia bevestigend knikte.
“Weet je wat?” zei Julia, “ik vind het wel een geschikte middag om eens samen een lekkere rosé te nuttigen.
“Echt waar?, zei Anne, “het is nog best vroeg!”
“Nou en, we hebben vakantie en na jou verhaal kan ik best wat alcohol gebruiken!”
Anne schoot in de lach. “Ja, na mijn uitspatting heb je best wat drank verdiend.
Ze liep naar de keuken en pakte twee wijnglazen. In de koelkast stonden nog drie flessen wijn koud. Ze pakte er één uit en liep terug naar de woonkamer. “Na deze fles staan er nog twee koud, dus als je goed door drinkt, vergeet je misschien alles wat ik je net verteld heb.
“Ik zal mijn best doen, An. Maar nogmaals, ik vind het echt geen probleem.”
“Dank je wel, Juul. Je weet dat ik heel erg van je houd, toch?”
“Tuurlijk, schat! Ik ook van jou.”
Ze omhelsden elkaar en genoten samen van de wijn. Ze kletsten de hele middag door over school, jongens, de vakantie enz. Tegen het eind van de middag keek Anne op de klok en zag dat het tijd was om eten te gaan maken. Dat had ze haar moeder immers beloofd. Ze keek Julia aan en vroeg: “Hé Juul, zou je straks mee willen eten? Ik moet namelijk zo gaan koken en ik zou het wel gezellig vinden als je nog wat langer bleef.”
“Dat is goed hoor, ik had verder toch geen plannen. Ik bel mijn ouders wel even om te zeggen dat ik hier eet.”

Nadat ze haar ouders gebeld had, gingen ze samen de keuken in. Onder het genot van het zoveelste glaasje wijn begonnen ze met koken. Na een minuut of tien bezig te zijn geweest, kwam Inge thuis. “Kijk eens aan, twee dames die lekker voor mij aan het koken zijn. Ik bof maar!”
Hoi mam,” zei Anne. Vind je het goed als Julia vanavond mee eet?”
“Natuurlijk schat, geen probleem. Vinden je ouders het goed, Julia?”
“Ja, ze vonden het geen probleem. Ik moet alleen even bellen als ik naar huis kom.”

Toen Inge de keuken uit liep, vroeg Anne aan Julia of ze het even over kon nemen. “Ik moet even iets met mijn moeder bespreken.”
“Prima, ik zie je zo.”
Anne liep naar de woonkamer en ging naast haar moeder op de bank zitten. “Mama, ik heb vanmiddag met Juul besproken wat wij de afgelopen avond en ochtend samen gedaan hebben.
Haar moeder keek verschrikt op. “Maar An, ik dacht dat het tussen ons zou blijven. De meeste mensen zullen dit niet begrijpen.”
“Dat snap ik, maar ik deel alles met haar en ze vindt het geen probleem. Ze is heel begripvol, ze zou zelfs willen zien hoe het gaat. Ik heb haar maar verteld dat ik dat niet zie zitten.”
“Echt niet?, zei Inge, “als ze het allemaal geen probleem vindt, mag ze het van mij best een keer zien.”
“Nou, als jij het geen probleem vindt, dan wil ik er best over nadenken.”
“Ik zal het je zo vertellen: Waarom vraag je haar niet te blijven slapen vannacht. Ik was toch al van plan vanavond weer voor mijn kleine meisje te zorgen. Dan heeft zij ook een idee wat het precies inhoudt. Alleen wil ik dan eerst een goed gesprek met haar voeren, want ik wil niet dat er achteraf problemen ontstaan.”
“Ik weet het niet hoor mama. Hier moet ik eerst even goed over nadenken. Het is niet zomaar iets om voor de ogen van je beste vriendin een luier om te krijgen.”
“Dat klopt, maar als ze ziet hoe liefdevol wij met elkaar omgaan, zal haar begrip misschien alleen maar toenemen en zal ze ook geen ideeën erop nahouden, die misschien helemaal niet kloppen.”
“Weet je wat mam, ik denk er even over na en laat het je na het eten wel even weten.”
“Dat is goed schat, maar onthoud goed dat als je ja zegt, wil ik eerst even met Julia praten.”

Op dat moment riep Julia vanuit de keuken dat ze wel wat hulp kon gebruiken. Anne keek naar haar moeder en knikte. Ze liep terug de keuken in en hielp Julia met koken.
Twintig minuten later dienden Julia en Anne het eten op. Zowel Anne als Julia voelden de alcohol al aardig zitten. De drie flessen wijn hadden ze met z'n tweeën al helemaal opgedronken. En dat op een middag! “Ik lust er nog wel eentje,” zei Julia.
“Ik ook,” zei Anne, “maar alles is op.
“Oh,” zei Inge, “ik heb geloof ik nog wel een paar flessen rode wijn in de kast staan. Ik zal even kijken.”
Inge kwam terug met een fles rode wijn. “Daar heb ik ook best zin in. Kan ik voor de jongedames ook een glaasje inschenken?”
Ze knikten beiden. Onder het genot van een paar glazen rode wijn aten ze al gezellig kletsend het eten op.

Na het eten ruimden ze met z'n drieën de tafel af. Toen Julia even naar de wc ging, stootte Anne haar moeder aan en zei: “Ik geloof dat ik wel wil dat Julia blijft slapen.” Ze vroeg zich af of het door de alcohol kwam dat ze er ineens minder moeite mee had, maar misschien was het ook juist wel beter zo nu ze beiden onder invloed van de drank waren.
“Ja, weet je het zeker, schatje?” Ik ga zo wel even met Julia praten.”

Toen Julia terug kwam van de wc nam Inge haar even apart. “Ik hoorde van Anne dat jullie het gehad hebben over wat An en ik gedaan hebben afgelopen dag?”
“Dat klopt,” zei Julia, “maar ik vind het geen probleem hoor!”
“Daar ben ik blij om,” zei Inge. “Ook vertelde Anne me dat je het een keertje zou willen zien? Ik vind dat goed, maar het is voor Anne best moeilijk. Ik weet dat jullie goede vriendinnen zijn en alles met elkaar delen. Anne vertelde me net dat ze het goed vindt om het jou te laten zien. Nou is mijn idee dat je vannacht een keertje komt logeren, dan kun je een keer zien hoe het is. Je mag kijken op voorwaarde dat je ons niet veroordeeld en dat je Anne hierin steunt. Ik heb de afgelopen dagen gemerkt dat het veel met haar doet en ze kan momenteel wel een goede vriendin gebruiken.”
“Natuurlijk, ik zal haar nooit laten vallen en het nooit met anderen bespreken. Ik waardeer het enorm dat jullie dit met mij delen. Ik voel me hier altijd enorm thuis.”
“Nou goed dan. Dan stel ik voor dat je even naar huis gaat en vraagt of je mag komen logeren. En zo ja, dat je wat spulletjes meeneemt die je nodig hebt. Laat maar even weten of het goed is.”

Julia zei gedag en fietste naar huis. Na een kwartiertje ging de telefoon. Inge nam op en hoorde van Julia dat het goed was en dat ze over een half uurtje terug zou zijn. Anne begon het nu toch wel een beetje benauwd te krijgen. Inge merkte het en nam haar dochter op de bank op schoot. “Je hoeft je niet druk te maken, lieverd. Ze weet het al en zegt dat ze het totaal geen probleem vindt.”
“Dat weet ik, mama. Maar erover vertellen en het daadwerkelijk laten zien zijn toch wel twee heel verschillende dingen.”
“Ontspan je maar gewoon. Misschien moet je juist wel heel gelukkig zijn dat je zoiets kan doen in het bijzijn van je beste vriendin. Je hoeft het niet voor haar te verbergen. Hoeveel mensen hebben nou zo'n goede vriendin. Dat zullen er niet veel zijn, denk ik. Je boft dus maar. Het was een groot risico om het haar te vertellen, maar het heeft goed uitgepakt voor je.”

Anne bleef nog even lekker bij haar moeder op schoot zitten. Ze drukte zich dicht tegen haar moeder aan en legde haar hoofd op haar moeders schouder. Omdat ze zo heerlijk zaten met z'n tweeën, hadden ze niet door dat Julia inmiddels door de achterdeur binnen was gekomen.
“Ahhh, wat schattig!”zei Julia toen ze binnen kwam.
Anne en Inge schrokken op, maar toen ze zagen dat Julia het was, glimlachten ze naar haar.
“Nou,” zei Inge, “aangezien je ons nu toch al zo gezien hebt, kunnen we wat mij betreft wel gelijk verder gaan.” Ze liet Anne van haar schoot afglijden en vroeg haar of dat goed was.
Anne keek naar Julia en daarna terug naar haar moeder en knikte.
“Komen jullie maar even mee naar boven dan,” zei Inge.
Anne en Julia liepen achter Inge aan de trap. Met z'n drieën liepen ze de slaapkamer van Inge in. Inge wond er geen doekjes om en begon Anne uit te kleden. Zelfs haar ondergoed werd niet gespaard. Toen Anne eenmaal naakt was, tilde Inge haar op de commode. Anne ging uit zichzelf languit liggen. Haar gezicht verkleurde een beetje. Julia zag dit en liep naar haar toe. Ze pakte Anne's hand vast en zei: “Je hoeft je niet te schamen voor mij. Ik vind het onwijs schattig. Wees gewoon lekker jezelf en maak je niet druk om mij. Ik vind het echt geen probleem.”
Anne knikte naar Julia en probeerde zich te ontspannen. Julia deed een stap achteruit zodat Inge er goed bij kon. Inge opende de bovenste la van de commode en pakte er wat zalf, een luier en een rompertje uit. Ze tilde Anne's benen op en schoof de luier onder haar billen. Ze liet haar benen los en opende het potje met zalf. Ze smeerde wat zalf op haar handen en tilde Anne's benen nogmaals op. Ze smeerde de zalf op haar billen.Vervolgens pakte ze het busje met talkpoeder en strooide het over haar luierstreek. Ze deed de zalf en poeder terug in de la en vouwde vervolgens de luier dicht. Ze zette Anne rechtop en trok haar het rompertje aan. Ze tilde haar van de commode en maakte de drukkertjes van het rompertje dicht. Ze opende de tweede la waar een pyjama in lag en trok ook deze bij Anne aan. “Zo, jij bent klaar voor de avond, schatje,” zei Inge tegen Anne.
Julia had het hele schouwspel met grote verbazing aanschouwd. Toch liet ze niets merken. Ineens keek Inge Julia aan, tikte met haar hand op het aankleedkussen en zei: Zo, één baby gehad, nog één te gaan.”
Julia's mond viel open en keek Inge aan.............................................

Verder gaan
*stuiterd*

Groot compliment voor je schrijven. Je pakt me helemaal en stap zo iedere keer in jou verhaal en laat het voor mijn ogen gebeuren. Knap hoor en ben benieuwd naar je vervolg

  ga zo voort en verder. 

Hoofdstuk 9

“Hahaha, goede grap Inge,”zei Julia. “Ik vind jullie twee super schattig zo samen. Maar naar jullie kijken is iets totaal anders dan zelf eraan meedoen. Bedankt voor het aanbod, maar ik pas.”
“Het was maar een een grapje, hoor,” zei Inge met een glimlach. “Gaan jullie maar vast naar Anne’s kamer. Ik maak nog even een flesje melk warm voor Anne. Wil jij ook nog iets drinken, Juul?”
“Nee hoor, dank je,” zei Julia.
Samen met Julia liep Anne naar haar kamer. Ze haalden de extra matras onder Anne’s bed vandaan en maakten samen Julia’s bed op. Nadat ze daarmee klaar waren, gingen ze samen op Anne’s bed zitten.
“Sorry voor die opmerking van mijn moeder,” zei Anne.
“Het geeft niet, maar ik had er nog niet zo goed over nagedacht. Ze overviel me een beetje.”
“Maak je maar niet druk, hoor. Mijn moeder maakte echt maar een grapje.”
Inge kwam terug met een flesje warme melk in haar hand. “Ga jij maar vast in je bed liggen, Julia.” Dan kan ik Anne nog even een flesje melk geven op haar eigen bed.”
Julia kroop onder de dekens en legde haar hoofd op haar kussen met uitzicht op Anne’s bed. Ze zag hoe Inge op het bed ging zitten met haar rug recht tegen de muur. “Kom maar lekker bij mama op schoot, schatje,” zei Inge tegen haar dochter. Anne kroop bij haar moeder op schoot en rustte haar hoofd op haar moeders schouder. Ze stopte de speen van de fles bij Anne in haar mond en Anne begon gelijk te drinken.
Even wist Julia niet welke kant ze op moest kijken. Toch intrigeerde het haar en het kostte haar moeite om haar ogen van het tafereel af te houden. Inge streelde zachtjes met haar vrije hand over Anne’s rug. Ze neuriede een slaapliedje. Julia kreeg een heel warm gevoel van binnen. Het maakte haar vrolijk om te zien hoe gelukkig die twee zo samen waren. “Ben ik nou jaloers? Dat kan toch niet? Waarom voelt het dan wel zo?” Julia probeerde deze gedachte snel te verdrijven. Ze draaide zich om en probeerde te gaan slapen. Achter zich hoorde ze Inge zeggen: “Goed zo lieverd, het flesje is al helemaal op. Kom maar even rechtop zitten met je hoofd op mama’s schouder, dan gaan we even kijken of we er nog een boertje uit kunnen krijgen.”
Julia kon het toch niet laten om zich weer om te draaien en te kijken. Ze zag hoe Anne bij haar moeder op schoot zat. Inge gaf lichte klopjes op Anne’s rug. Met haar andere hand wreef ze zachtjes over Anne’s geluierde billen. Plotseling keek Inge Julia recht aan. Julia schrok hiervan en draaide zich snel weer om. “Shit, betrapt, “dacht ze bij zichzelf. Ze voelde dat ze het plotseling heel erg warm kreeg. “Oh nee, straks ziet Inge mijn rode hoofd nog.” Ze probeerde de dekens zo ver mogelijk over haar hoofd heen te leggen. Ze hoorde achter zich hoe Anne zowaar een boertje liet.
“Goed zo, lieve, kleine baby van me. Nu ga ik je even lekker instoppen.” Ze stapten beiden van het bed af. Inge trok de dekens een stuk terug. Anne ging op haar rug op bed liggen. Inge trok haar pyjamabroek een stuk omlaag en maakte de drukkertjes van haar romper los. Ze voelde even aan de luier. “Zo te voelen ben je nog helemaal droog.” Vervolgens tilde ze Anne’s benen omhoog en rook ze aan de achterkant van de luier. “En zo te ruiken heb je ook geen poepie gedaan. Grote meid!” Ze deed de drukkertjes weer vast en trok de pyjamabroek terug omhoog. Ze trok de dekens over Anne heen en gaf haar een dikke kus. “Welterusten, lieverd,” zei Inge.
“Welterusten, mama,” zei Anne terug.
Zachtjes liep Inge naar het matras van Julia. Ze boog zich voorover en trok de dekens een beetje terug zodat ze Julia’s enigszins rood aangelopen hoofd kon zien. Ze fluisterde in haar oor zodat Anne het niet kon horen: “Het is helemaal niet erg of raar als je nieuwsgierig bent. Mocht je van gedachten veranderen, dan weet je me te vinden.” Vervolgens gaf ze Julia een kus op haar wang en verliet de kamer. Ze trok de deur dicht en liep de trap af.
Julia lag met een bonzend hart in haar bed. Aan de ene kant was het zo raar om haar beste vriendin zo te zien, maar aan de andere kant gaf het haar zo een warm gevoel dat ze enorm nieuwsgierig werd. Ze was jaloers op de warmte en liefde die Anne van haar moeder kreeg. Julia had een goede band met haar moeder, maar zo close als Anne nu met haar moeder was, dat had Julia niet. Deze gedachten bleven nog lang door haar hoofd spoken, totdat ze uiteindelijk in een diepe slaap viel.

De volgende morgen werd Julia als eerste wakker. Ze zag dat Anne nog lag te slapen. Ze moest nodig plassen. Even glimlachte ze. “Als ik nu ook een luier om had gehad, kan ik het gewoon laten lopen en lekker in mijn warme bed blijven liggen.” Ze bleef hier even over nadenken. Toen shudde ze de gedachte van zich af. “Jeetje Juul, wat bezielt je toch ineens?” vroeg ze zichzelf af. Ze stond op en liep naar de badkamer om te gaan plassen. Ze liep langs de slaapkamer van Inge en zag de commode staan. Weer voelde ze een warm, opgewonden gevoel van binnen. “Als ik nou eens…., nee niet doen, doorlopen Juul!” Ze liep snel door naar de badkamer.
Na op de wc geplast te hebben, ging Julia terug naar de slaapkamer van Anne. Ze zag dat Anne inmiddels ook wakker was en gehurkt naast haar bed stond. “Wat sta jij daar nou te doen?”
Geschrokken keek Anne omhoog. “Sorry, maar ik moest echt ontzettend nodig plassen,” zei Anne. “Het spijt me dat je me zo moet zien.”
“Oh, geeft niks hoor, ik begin er al aardig aan gewend te raken,” zei Julia.
Ze kropen allebei weer terug in hun eigen bed. “Hoe voelt dat nou, plassen in een luier en vervolgens weer gewoon gaan liggen?” vroeg Julia.
“Om eerlijk te zijn, heerlijk! Als je me die vraag een aantal dagen geleden gesteld zou hebben, had ik je voor gek verklaart. Maar ik moet eerlijk zeggen, ondanks dat het misschien compleet gestoord is, dat ik het echt heel fijn vind. Het dragen van een luier is heel comfortabel, ook als hij nat is. En het verzorgd worden vind ik ook heel prettig. Ik kom volledig tot rust na het drukke schooljaar. Ik kan alle stress laten varen en ik voel me daar heel gelukkig bij.”
“Wat fijn voor je, Anne,” zei Julia. “Zolang jij het als iets positiefs ervaart, steun ik jou daarin.”
“Dank je Juul, ik ben zo blij dat je mijn vriendin bent. Ik wil straks even lekker gaan sporten in de sportschool, ga je dan ook mee?”
Julia dacht hier even over na en zei: “Nee, deze keer even niet. Ik denk dat ik nog even verder ga slapen.” Wat ze er niet bij zei was dat ze even heel goed wilde gaan nadenken over iets wat er sinds gisteravond constant door haar hoofd speelde. Namelijk het aanbod van Anne’s moeder om ook voor haar te zorgen. Ze kreeg de gedachte niet meer uit haar hoofd. Ze wist niet goed wat ze ermee aan moest. Aan de ene kant was ze best nieuwsgierig, aan de andere kant zag ze zichzelf als een volwassen vrouw en vond ze het een raar idee om zichzelf als een klein meisje te laten behandelen. “Zodra Anne weg is, moet ik misschien even met Inge over mijn gevoelens gaan praten,” dacht Julia bij zichzelf. “Misschien helpt dat enigszins.”

Na een half uurtje stond Anne op en zei tegen Julia: “Ik ga zo even mijn moeder wakker maken, zodat ze me kan verschonen. Dan eet ik even iets en ga daarna gelijk naar de sportschool. Ben je er nog als ik terugkom? Dat zou ik wel gezellig vinden.”
“Tuurlijk ben ik er dan nog, ik ben echt van plan een gat in de dag te gaan slapen.”
Samen lachten ze erom. Anne gaf Julia een dikke knuffel en verliet de slaapkamer. Ze sloot de deur en liet Julia alleen achter. Julia draaide op haar zij en sloot haar ogen. Ze probeerde nog even te gaan slapen, maar door haar gedachten kon ze de slaap niet meer vatten. Na een kwartiertje of zo hoorde ze Anne samen met haar moeder de trap aflopen. Haar besluit stond vast. Als Anne weg zou zijn, zou ze met Inge gaan praten. Ze wachtte tot Anne de deur uitging, maar voordat het moment daar was, viel ze toch weer in slaap.

Plotseling werd Julia wakker geschut. Ze opende haar ogen en zag dat Inge op haar neer keek. “Goedemorgen slaapkop,” zei Inge, “heb je lekker geslapen?”
“Eh ja, nou eigenlijk nee…. nou uh….het zit zo…. ik uh…. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het moet zeggen,” zei Julia.
“Ik heb wel een vermoeden waar dit over gaat,” zei Inge. “Loop maar even met me mee, dan hebben we het er even rustig over.”
Julia stond met een brok in haar keel op en liep achter Inge aan. Inge liep haar eigen slaapkamer in en ging op het bed zitten. Ze tikte zachtjes met haar hand naast haar op het bed. Dit ten teken dat Julia naast haar kwam zitten. Julia aarzelde even, maar besloot toch maar te gaan zitten. Ze keken elkaar aan en Inge zei: Julia, ik ken je al heel lang, je weet dat je me alles kan vertellen, toch?”
Julia knikte. “Ok, nou het zit namelijk zo, toen ik het voor het eerst hoorde van Anne vond ik het nogal vreemd. En uh, eigenlijk vind ik dat nog steeds wel een beetje. Maar aan de andere kant krijg ik er ook wel een beetje een warm gevoel van van binnen, weet je. Ik moest steeds denken aan wat je gisteravond tegen me zei, maar ik weet het gewoon niet. Aan de ene kant denk ik steeds dat het niks voor mij is, maar aan de andere kant ben ik ook best wel nieuwsgierig. En ik zie hoe gelukkig het Anne maakt. Ik weet het gewoon niet, mijn gedachten gaan alle kanten op.
Inge sloeg een arm om Julia heen en streelde rustig met haar vrije hand door Julia’s haar. “Weet je wat,” zei Inge, “ ik vind het heel goed van je dat je je gedachten hebt gedeeld. Ik ga beneden even een kopje koffie drinken. Jij mag wel even hier blijven. Ik zou het leuk vinden om ook een keertje voor jou te zorgen. Dan weet je in ieder geval hoe het is. Als het je niet bevalt, hebben we het er gewoon niet meer over. Die keus laat ik aan jou over. Laten we het zo afspreken: jij gaat hier even heel goed over nadenken. Als ik straks terug naar boven kom en je zit nog steeds op mijn kamer, dan ga ik er vanuit dat je het wilt proberen en dan gaan we ervoor. Als je terug bent gegaan naar Anne’s kamer om jezelf aan te kleden, dan weet ik dat je het toch liever niet wilt. Dat is ook prima en dan hebben we het er niet meer over. Hoe klinkt dat?”
“Ja, dat is goed, maar ik weet het echt niet hoor,” zei Julia.
“Geeft niet, ik zal rustig aan doen beneden. Dan kun jij er rustig over nadenken. Dat gezegd hebbende stond Inge op, streek nogmaals door Julia’s haar en verliet de slaapkamer.
Julia hoorde Inge de trap af lopen en de deur naar de woonkamer sluiten. Daar zat ze dan. Ze staarde naar de commode. Weer kreeg ze dat warme gevoel. Plotseling dacht ze aan thuis. Aan haar eigen moeder. “Jeetje, wat zal zij wel niet denken als ze wist wat er in mijn hoofd afspeelde,” dacht Julia. Zo bleef Julia een tijdje in gedachten.

Later hoorde ze de tussendeur beneden opengaan. Julia schrok wakker uit haar gedachten. Ze hoorde Inge de trap op komen. “Ik moet nu een besluit nemen,” dacht Julia. Of hier blijven of snel teruggaan naar Anne’s kamer………………………….

Ik merk dat ik bijna de zelfde kriebels heb dan Julia. Ben reuze benieuwd welke kant het op gaat

Leuk verhaal 

Helemaal eens, hoop snel op een vervolg